Vikan - 19.02.1981, Blaðsíða 13

Ég dró djúpt að mér andann.
Þær höfðu borgað sig, allar andvöku-
næturnar sem ég hafði lagt á ráðin!
„Ætlarðu þá að ná henni út, Joe, og
fara með hana á Sherwood hótelið?”
„Einmitt. Ég ætla að gera það. Svo
kem ég aftur með bilinn þinn og forða
mér samstundis frá Sharnville.”
Ég horfði rannsakandi á svart og
sveitt andlit hans. Mér fannst ég geta
treyst honum.
„Ekki hafa áhyggjur af Benny. Ég
skal fá hann inn til okkar Klaus. Láttu
mig bara hafa tíu mínútur eftir að ég fer
inn í húsið. Ertu með úr?”
„Auðvitað, herra Lucas.”
„Ég skal ganga úr skugga um að úti-
dyrnar verði ekki læstar. Gefðu mér tíu
mínútna frest og náðu ungfrú Glendu
svo út. Er það skilið?”
„Auðvitað... tíu mínútur og svo
kem ég henni út.”
„Fínt”. Ég leit á úrið mitt. Nú hafði
ég tuttugu minútna frest til að komast til
Klaus fyrir kl. níu. Ég bað um
reikninginn, borgaði, tók upp skjala-
töskuna mína og gekk út að bílnum
minum með Joe fast á hæla mér. Við
settumst inn og ég stefndi beina leið burt
úr bænum.
„Joe sagði: „Hvenær fæ ég
peningana, herra Lucas?”
„Ég skal útskýra það.”
Við sögðum ekkert fyrr en við vorum
komnir á moldarveginn að húsi Klaus.
Þegar við vorum komnir hálfa leið eftir
veginum, stöðvaði ég bílinn.
„Jæja, það voru peningarnir.” Ég tók
seðlana úr vasa mínum, braut þá saman
og reif þá gætilega í tvennt.
„Heyrðu, herra Lucas, hvað ertu að
gera?” Rödd Joe var hvell.
Ég rétti honum fimm hálfa peninga-
seðla og stakk hinum helmingnum í vasa
minn.
„Um leið og ég veit að ungfrú Glenda
er komin I Sherwood hótel, Joe, læt ég
þig fá hinn helminginn.... orðalaust.
Ég vil bara vera viss um að þú guggnir
ekki á öllu saman. Er það i lagi?”
„Kemurðu með þá í íbúðina mína?”
„Einmitt. Þegar ég er búinn að tala
við foringjann þinn ek ég til Sherwood
hótels, hitti ungfrú Glendu og kem svo
til þin. Þú límir seðlana saman og lætur
þig hverfa.”
Hann kinkaði kolli.
„Allt i lagi, herra Lucas.”
Við fórum út úr bílnum og gengum
eftir veginum. Það var orðið dimmt. Ég
sá að það var búið að kveikja ljósin í
húsinu.
„Jæja, við hittumst i íbúðinni
þinni, Joe,” lagði ég. „Ég skal sjá um
Benny. Þú þarft ekki að hafa áhyggjur.
Komdu ungfrú Glendu á Sherwood
hótel.” Ég greip i þvala hönd hans og
hristi hana. „Gefðu mér tíu mínútna
frest héðan í frá.”
„Þó það nú væri, herra Lucas.”
Ég gekk hljóðlega að hliðinu, ýtti þvi
upp og gekk að útidyrunum. Hjartað
barðist i brjósti mér og munnurinn var
þurr. Um leið og ég þrýsti á
bjölluhnappinn dró ég upp byssuna sem
Joe hafði látið mig fá.
Benny opnaði.
„Komdu inn, skepna,” sagði hann.
Ég lyfti byssunni um leið og ég var
kominn inn í uppljómað anddyrið og ýtti
henni fast I ístruna á honum.
„Taktu enga áhættu, Benny,” sagði
ég hljóðlega. „Mig dreplangar að senda
þér eina kúlu. Farðu með mig til Klaus.”
Benny starði niður á byssuna og
8. tbl. Viítan 13