Vikan - 19.02.1981, Blaðsíða 10

I Ameríku er ti! félagsskapur
gáfnaljósa. Hann nefnist
MENSA og þeir einir fá
inngöngu sem hafa sérlega háa
greindarvísitölu. Félagsfundirnir
eru víst ákaflega líflegir.
Þar ræðist fólk við í þrautum,
gátum og reikningsdæmum en
ekki með orðum eins og við
þessir óbreyttu eigum að
venjast. Dæmi: „Gott kvöld, frú
Bright. Hver er reglan í 3,10,7,
9, 5, 1, 8? „Gott kvöld, hr.
Smart, þessi var auðveld ...”
10 Vikan8.tbl.
Þar sem lesendur eru að sjálf-
sögðu gáfnaljós að minnsta kosti
í meðallagi björt ættu þeir að
geta leyst þessa þraut, það er að
segja eftir hvaða „reglu” er
þessum tölum raðað? Nú,
lesendur fara líklegast að reyna
að finna tölfræðilega reglu.
leggja saman og draga frá. En
þeir í MENSA eru skarpari en
svo. „Þessi var auðveld, að sjálf-
sögðu í öfugri stafrófsröð.”
Kúnstin við að leysa þrautir
af þessu tagi er að geta hugsað á
„nýjan hátt”, og þann hæfileika
hafa MENSA-séníin í ríkum
mæli.
En hér koma nokkrar lauf-
léttar:
1. Færið til tvær eldspýtur
þannig að úr verði fjórir
ferhyrningar, þrír jafnstórir og
einn stærri.
2. Þrír kassar eru merktir
„Epli”, „Appelsínur”, Epli og
appelsínur”. En enginn miðanna
segir rétt til um innihaldið. Þú
mátt aðeins taka einn ávöxt upp
úr aðeins einum kassa. Hvernig
getur þú merkt kassana rétt?
(Hvorki er leyfilegt að þreifa né
kíkja.)