Vikan - 29.12.1983, Blaðsíða 10

Aðboða
landanum
bindíndi og
Afríkumönnum
trú
— rætt við Jón Hjörleif
Jónsson, prest, trúboða og
bindindisfrömuð
Texti: Þórey
Myndir: Ragnar Th.,
Jón Hj. Jónsson
Reykingavarnir og trúboð eru ólík málefni í sjálfu sér en þó hvort
tveggja mál sem menn mættu leiða hugann að nú um jól og áramót.
Jón Hjörleifur Jónsson er prestur aðventkirkjunnar í Reykjavík. Hann
hefur um langt árabil verið ótrauður baráttumaður gegn reykingum.
Til þess að hjálpa fólki að liætta að reykja hefur hann haldið fjölmörg
námskeið vítt og breitt um landið og margir hafa leitað þar hjálpar í
stríðinu við eigin óvana.
Aðventistasöfnuðurinn á Islandi telur um 600 manns og snar þáttur
kirkjustarfsins er boðun fagnaðarerindisins víðs vegar um heiminn.
Jón Hjörleifur dvaldi ásamt fjölskyldu sinni í Ghana í Vestur-Afríku á
árunum 1976-1980. Þar starfaði hann sem trúboði og kennari á veg-
um kirkju sinnar.
En fyrst víkur talinu að reykingavarnastarfinu.
Fimm daga áætlun
- baráttan gegn reykingum
Ég var við nám í Bandaríkjun-
um frá ’50 og þar komst ég í kynni
við aðventista sem gengu fram
fyrir skjöldu í reykingavarna-
málum. Meðal annars framleiddu
þeim fyrstu reykingavarnakvik-
myndina sem vitað er um og heitir
„Einn af tuttugu þúsund”. Hún
heitir svo vegna þess að á þeim
tíma voru læknar aö leiða rök að
því að árlega dæju tuttugu þúsund
manns í Bandaríkjunum af
völdum reykinga. Eg var einn í
hópi þeirra sem fylgdu myndinni
úr hlaði og ferðaðist með hana í
skóla, í félög og á ýmsa staði. Þeg-
ar ég kom heim til Islands var ég
með eintak af myndinni í fórum
mínum. Ég ferðaöist með hana í
félög, klúbba og skóla og þetta
varð byrjunin á reykingavarna-
starfi mínu hér á landi.
Reykingavarnaþátturinn sem
ég hef unnið viö og kallast „fimm
daga áætlun til að stöðva reyking-
ar” á einnig upptök sín í Banda-
ríkjunum. Nafnið er dregiö af því
aö þetta er námskeið sem stendur
yfir í fimm daga í röö. Það voru
aöventistar, læknir og prestur
sem grundvölluðu þessa fram-
kvæmd. Þeir veltu þessum alvar-
legu málum mikið fyrir sér og
hvernig mætti koma fólki sem
reykti til hjálpar. Þeir byggðu upp
fimm daga áætlun sem er nám-
skeið í því að hætta að reykja.
Læknir flytur fræðsluþátt um
skaösemi reykinga á hverju
kvöldi og síðan fjallar prestur eða
sálfræðingur um reykingavanann
og hvernig hægt er að losa sig úr
viðjum hans og breyta um venjur.
Fræöslumyndir eru og snar þáttur
í þessum námskeiöum.
Ég hef haldið námskeið víða
um landiö og hef þá jafnan heim-
sótt skóla á viðkomandi stað og
nágrenni. Þannig hef ég heimsótt
fjölda skóla á landinu, allt frá
barnaskólum upp í Háskólann.
Það hefur verið sívaxandi áhugi
fyrir þessum námskeiðum. Ég hef
haft aðstöðu til þess að fylgjast
með mínu fólki og niðurstaðan hér
er sú sama og í Bandaríkjunum og
annars staðar þar sem þessi nám-
skeið hafa verið haldin um langt
skeið, þegar til lengdar lætur eru
þaö um fimmtíu af hundraði sem
aldrei fara aftur aö reykja.
Það hefur verið ákaflega
ánægjulegt að hafa samband við
krabbameinsfélögin, JC, kven-
félög og bindindisfélög víða um
landiö, svo og lækna og reykinga-
varnanefnd. Ég sé að um allt
land er að rísa upp ákaflega sam-
stætt virki gegn reykingum. Á
þessum árum hef ég séö hvernig
almenningsálitið gagnvart reyk-
ingum hefur stórbreyst til batn-
aöar. Það er ekkert orðið fínt leng-
ur að slá um sig með sígarettum
eða vindlum því almenningur veit
betur. Fólk gerir sér gleggri grein
fyrir skaðsemi reykinganna, þetta
er orðið harla kostnaðarsamt,
heilsan er augljóslega í veði og
fólk hefur snúist í málinu. Reyk-
ingar eru ekki fínt tískufyrirbæri
lengur. Á sama hátt og ég hef séö
almenningsálitiö breytast í sam-
bandi við reykingarnar trúi ég að
þannig muni það líka breytast í
sambandi viö vín og eiturlyf ef
unniö er skynsamlega, samstillt
og dyggilega aö því að breyta því.
Kristniboð í Ghana
— Frá reykingavarnanám-
10 Vikan 52. tbl.