Vikan - 29.12.1983, Síða 45

FRAMHALDSSAGA
það versta var að baki. Síðasti
áfanginn. . . .
Larry Dowling birtist við oln-
bogann á Dany og tók af henni rit-
vélina, spurði áhyggjufullur hvort
henni liði nokkuð illa. Augu
Larrys, hugsaði Dany, voru eins
og silungsá í Kent þegar sólin
skein á hana. Tær og svöl — og
vingjarnleg. Þegar hún horfði í
þau fann hún aftur aö hann var
áreiðanlegur maður — sem Lash
var aftur á móti ekki. Og þó. . . .
Gussie Bingham, smekklega
klædd í fölf jólublátt léreft sem féll
frábærlega vel að bláskoluðu hár-
inu, sagði hressilega: „Þú ert
þreytuleg, væna mín. Ég vona að
þú leyfir hr. Holden ekki aö kom-
ast upp með að láta þig vinna lengi
frameftir. Sjálf svaf ég prýðilega í
nótt. En sem betur fer sef ég alltaf
vel, hvar sem ég er stödd. Þetta er
allt spurning um stjórn. Ég held
að þú hafir ekki enn hitt hr.
Ponting, einkaritara bróður míns.
Hr.Ponting. . . !”
„Kæra frú!” sagöi hr. Ponting,
hraðaði sér að gegna fingrinum
sem benti honum svo kref jandi.
Dany flýtti sér að snúa sér við,
þannig aö hún sneri baki í birtuna,
og heilsaði hr. Ponting með
handabandi. Hönd hans virtist
máttlaus, líkt og beinlaus, og
mjúk eins og kvenhönd og röddin
var há, björt og tilgerðarleg.
„Ah!” sagöi Nigel Ponting glað-
lega. „Samherji í launaþræl-
dómnum! Róðrarþræll! Þú og ég,
ungfrú Kitchell — ekki annað en
fótumtroðnir einkaritarar, strit-
andi í hunangssöfnun í þessu
skrautlega geri frístundaflugna.
Þær strita ekki, spinna ekki
heldur, en við erum tilneydd að
gera hvort tveggja. Hróplegt
óréttlæti, er ekki svo? Við verðum
að mynda meö okkur stéttarfélag.
Ah —! Eduardo. Buon giorno! Ég
hitti þig ekki á hótelinu. Hvernig
líður þér? Þú virðist í undursam-
legu formi. Ég býst við að þiö
þekkist öll tryllingslega vel
núorðiö — ekki? Æ, almáttugur
minn! Mér þykir ákaflega fyrir
þessu. Ungfrú Kitchell, þetta er
Signor Marchese di Chiago, sömu-
leiöis gestur á leið til Kivulimi.
Ungfrú Kitchell er einkaritari
Holdens, Eduardo, svo við erum
ámóta sett.”
Markgreifinn laut yfir hönd
Dany og horfði lengi rannsakandi
á hana, mat aðdáunarveröa
líkamsfegurð hennar, bætti viö
gleraugum, toppi og lokkum og
dró frá töluna sem honum hafði
fyrst flogið í hug.
Hann var grannur, dökkleitur
maður, myndarlegur á dæmi-
geröan ítalskan hátt og þó hann
væri ekki öllu hærri en Nigel Pont-
ing leit hann út fyrir að vera
tvisvar sinnum hærri. Hinn fín-
gerði hr. Ponting, hugsaði Dany,
hefði verið ósköp snotur stúlka. Og
það fannst honum hugsanlega
sjálfum því smjörgult hár hans
var alltof sítt og hann leyfði einum
listrænum lokki að falla hirðu-
leysislega yfir hvítt enni sitt — að
því er virtist til að afsaka það að
hann hnykkti oft þokkafullt til
höfðinu svo lokkurinn færi stutta
stund aftur á sinn stað. Augu hans
voru með tærum og óhvikulum
bláum lit eins og postulínsaugu
brúðu frá Viktoríutímanum, en
engu að síður gáfu þau ónotalega
til kynna að ákaflega fátt færi
framhjá þeim. Dany varð meira
en lítið fegin þegar hann greip
ástúölega um handlegg mark-
greifans og gekk burt, talaði glað-
lega við hann um sameiginlega
vini þeirra í Róm.
Gussie Bingham hlýddi kalli
ungfrú Bates og hraðaði sér til að
aögæta eitthvað í sambandi við
farangurinn. Hún tók Larry
Dowling með sér og Dany settist í
sæti skammt frá glugganum og
barðist við nýja skelfingu sem
gagntók hana. Einkennisklæddir
menn komu og fóru, birtust snögg-
lega í dyrum og litu athugulir um
herbergiö og í hvert einasta skipti
var hún sannfærð um aö það væri
hún sem þeir voru að leita að. Allir
ókunnugir voru eða gætu verið
óeinkennisklæddir leynilögreglu-
menn og í hvert sinn sem einhver
leit á hana af tilviljun kólnaði hún
upp af illum grunsemdum. Þeir
gátu ekki stöövað hana núna!
Ekki núna þegar hún var næstum
komin í örugga höfn. Hana verkj-
aði í höfuðiö, henni var kalt og
ómótt og hún var stíf af áreynslu
við að reyna að hugsa ekki um at-
burði síðustu daga eða það skelfi-
lega sem Lash hafði sagt kvöldið
áöur: „Það er einhver sem hlýtur
aö hafa verið með okkur í flugvél-
inni.”
En það var fáránlegt og óhugs-
andi. Það gat ekki veriö neinn sem
fór með þeim frá London. Dany
sneri sér eirðarlaus og horfði yfir
víðáttumikla, gráleita og rykuga
flughöfnina og í því að hún gerði
Andlitsböd, húdhreinsun,
hand- og fótsnyrting.
Dömur, athugið,
sérstakur afsláttur af 3ja skipta
andlitsnuddkúrum.
Kreditkortaþjónusta
52. tbl. Vikan 45