Vikan - 12.09.1985, Page 52

Jfl Popp
Umsjón: Halldór R. Lárusson
DAMÍDT^OdiE
Seinni hluti
1974-1985
Maður breytinga
HT:
Weö heiminn
íhöndunum-
í lok janúar 1973 hefst enn á ný
hljómleikaferðalag um heiminn.
Spiders hafði bæst nýr meðlimur,
Mike Garson píanóleikari, sem er
geysilega aösópsmikill á stóru
plötunni sem kom út í apríl og ber
heitið Aladdin Sane. Gagnrýnend-
ur voru óánægðir með hana því
hún var ekkert á við Ziggy. Það er
einmitt þetta sem er aðalvöru-
merki Bowies: að vera síbreyti-
legur, enda vita aðdáendur hans
aldrei á hverju þeir eiga von.
Endalok Spiders
Á þessu hljómleikaferöalagi tók
að gæta óánægju í Spiders og
Woodmansey hætti. Bowie fór nú
yfir til Frakklands til að taka upp
næstu plötu sem átti að innihalda
eingöngu lög eftir aðra tónlistar-
menn. Með þessu vildi Bowie
votta þeim virðingu sína og er
Pinups síöasta platan sem Spiders
leikur á með Bowie. Síöan hefur
hann látið það ógert að kalla
hljóðfæraleikara sína nokkuð
nema þeirra eigin nöfnum. Pinups
kom út þann nítjánda október
1973. Kvöldið eftir komu Bowie og
Spiders fram í síðasta sinn í
Marqueklúbbnum í London og var
sá atburður tekinn upp af
amerískri sjónvarpsstöð. Bowie
tilkynnti í lok hljómleikanna að
þetta væri síðasti konsertinn sem
þeir spiluðu á. Menn tóku þetta
þannig að Bowie væri að draga sig
í hlé en svo var nú aldeilis ekki,
hann var rétt að byrja.
Frá því í október 1973 og fram í
febrúar 1974 vann Bowie að næstu
breiöskífu sinni sem hlaut nafnið
Diamond Dogs. Bowie sá sjálfur
um svo til allan gítarleik á þessari
plötu. Þegar upptökum lauk sigldi
hann yfir til New York til fundar
við DeFries en samband þeirra
var orðið ansi stirt og er því helst
um að kenna að DeFries vildi ekki
gefa út hljómleikaplötu sem tekin
var upp í júlí 1973 og átti um leið
að koma bíómynd frá tónleikunum
undir heitinu Síðasti konsertinn.
Myndin og platan komu svo loks út
um tíu árum seinna eöa í árslok
1983.
Diamond Dogs túrinn hófst 14.
júní ’74 í Montreal. Stórkostleg
sviösmynd, sem kostaði litla
200.000 dollara, skreytti sviðið,
tveir söngvarar/dansarar settu
stutt atriði á svið meö Bowie í
hverju lagi og í Space Oddity lyfti
stærðar krani honum til lofts og
var eins og hann svifi í lausu lofti.
Mesta athygli vakti þó útlitsbreyt-
ingin á Bowie sjálfum, litríkur og
kvenlegur fatnaður var horfinn,
sömuleiðis allur andlitsfaröinn og
háu hælamir. I staðinn voru komin
jakkaföt, flatbotna skór og síð
herraklipping. Þegar ferðalagiö
var hálfnað bætti Bowie við fimm
svörtum aðstoðarsöngvurum,
þeirra á meðal var hinn frábæri
Luther Vandross sem hefur gert
það gott aö undanförnu. Túrinn
þótti takast frábærlega vel en
eitthvað lét áhugi á plötum hans
bíða eftir sér.
Diskó og Carlos Alomar
Hljómleikaplatan David Live
var tekin upp í júlí og kom út í
október en hlaut dræmar undir-
tektir enda Bowie langt frá sínu
besta, hljóðfæraleikurinn veikur,
útsetningum hafði verið breytt og
rödd kappans sjálfs var afar
kraftlítil. Þegar David Live
kemur út er Bowie kominn í stúdíó
til að taka upp nýja plötu. Hann er
nánar til tekið staddur í Phila-
delphiu, heimaborg soultónlistar í
Bandaríkjunum. Á þessari plötu
kemur til skjalanna ungur NY-
búi, Carlos Alomar. Hann átti eftir
að verða hægri hönd Bowies og
starfar með honum enn þann dag í
dag.
Þegar upptökum á plötunni lauk
flutti Bowie sig til Los Angeles og
segist lítið muna eftir þeim tíma
vegna eiturlyfjaneyslu og ofsalegs
sukklífs og svo átti eftir að verða
allt fram til loka ársins 1976 þó
heldur væri hægara farið í hlutina
en þegar hann bjó í LA.
Lennon
Young American smáskífan
kom út í febrúar ’74 og skömmu
síðar kom stóra platan með sama
nafni og viti menn, Bowie hafði
enn söölað um og var nú kominn út
í soul og dansmúsík. Báðar geröu
þessar plötur það mjög gott en það
var ekki fyrr en í ágúst að lagið
Fame var gefið út og Bowie sló
almennilega í gegn því það lag fór
í fyrsta sæti bandaríska listans,
það fyrsta sem komst þangað.
John Lennon söng og spilaði í
þessu lagi auk þess aö semja það
með Bowie og Alomar, hann
kemur einnig fram í laginu Across
the Universe sem er gamalt Bítla-
lag.
Fyrsta kvikmyndin
Árið 1975 lék Bowie í sinni fyrstu
bíómynd, The Man Who Fell to
Earth. Myndin var gerð eftir
vísindaskáldsögu og þótti mörgum
hún ansi torskilin en Bowie þótti
standa sig ágætlega. Bowie hafði
nú endanlega sagt skilið viö
DeFries og naut í stuttan tíma
leiðsagnar manns að nafni Michel
Lippman en tók síðan öll sín mál í
eigin hendur og hefur verið svo
síðan, er sem sagt sinn eigin
umboðsmaður.
Bowie rokkar
Er töku myndarinnar lauk fór
Bowie enn á ný í stúdíó og hafði
með sér fáa en trausta menn.
Alomar var mættur ásamt Dennis
Davis, sem aöeins hafði trommað
á YA, og Earl Slick sem hafði
verið á David Live og YA. Auk
þess var þarna George Murray á
bassa og píanóleikari Spring-
steens, Roy Bittan. Upptökurnar
stórðu yfir í tvo og hálfan mánuð
og lauk í desember ’75. I nóvem-
ber kom Bowie fram í skemmti-
þætti söngkonunnar Cher við
góðar undirtektir. Þar flutti hann
lag sem hafði komið skömmu áður
út á smáskífu og hét Golden
Years. Bowie tókst ekki að fylgja
vinsældum Fame eftir með því en í
janúar ’76 kom svo út platan
Station to Station og í febrúar
hófst hljómleikaferðalag. Alomar,
Murray og Davis (allir svartir)
voru með og áttu reyndar eftir að
fylgja Bowie allt til Lets Dance.
Sean Mayers lék á hljómborð og
svo átti Earl Slick að vera á gítar
en hann hætti á síðustu stundu
vegna launadeilna og í staðinn
kom ungur Kanadamaður, Stacy
Hayden að nafni. Á undan hljóm-
leikunum var sýnd súrrealista-
mynd Dalis og Bunuels, Anda-
lúsíuhundurinn, en á sviðinu var
ekkert af aukadönsurum, bara
Bowie einn, klæddur í víðar,
svartar buxur, hvíta skyrtu og
vesti, hárið var sleikt aftur, litað
rautt og ljóst, það var engin sviðs-
mynd, aðeins hellingur af hvítum
flúrljósum. Aö mínum dómi er
Station to Station ein albesta
Bowie-platan, alveg pottþétt rokk-
plata með sex feikigóðum lögum
og sama er að segja um þetta
hljómleikaferðalag, þetta er lang-
besta keyrslan af þeim öllum og
um leið þeir rokkuðustu konsertar
sem Bowie hefur boðið upp á.
Afturtil Evrópu og Brian Eno
í maí sneri Bowie aftur heim til
Bretlands og var vel fagnað enda
hafði hann ekki komið þar fram í
þrjú ár. Hann hélt sex hljómleika í
London en flutti sig þar næst til
Sviss til afslöppunar og endur-
nýjunar. Hann fékk til liðs við sig
hljóðgervilsnillinginn Brian Eno
og saman baukuðu þeir í nokkra
mánuöi. Utkoman var hin vægast
SZ Víkan 37- tbl.