Vikan - 23.07.1987, Blaðsíða 62

Þú ert þá kannski bara gömul.
Hvar er pabbi þinn?
Hann er í fríi.
Hvert fór hann?
Hann bara fór, svarar Erling, snýr sér frá
mér og sýgur upp í nefið.
Hefurðu séð ísjakann, Erling? spyr ég.
Já, svarar hann með bakið í jakann og mig.
Hann er svoldið stór.
Hann var stærri þegar hann kom.
Honum hefur kannski verið kalt þarna úti
á hafinu og ákveðið að koma og hlýja sér
Ved Stranden, segi ég.
Hann er að bráðna.
Finnst þér hann ekki fallegur?
Svo verður hann að engu.
Jú, að vatni.
Og þá er eins og hann hafi aidrei verið til.
Ef ég tek rnynd af honum sést að hann
hefur verið til.
Erling svarar ekki heldur leggur af stað í
átt að Nikolajkirkju. Eg elti.
Hvar er rauða húfan þín? spyr ég.
Eriing hægir ferðina, svo stansar hann og
snýr sér við. Amma sagði að ég skyldi gefa
bangsanum mínum húfuna af því það kom
gat á hausinn á honum og sagið var farið að
sáldrast út, svarar Erling og sýgur upp í nefið.
Þú ert nú ofsalega heppinn að hafa ekki
sag í hausnum sem gæti bara hrunið út ef þú
fengir gat á hausinn, segi ég.
Þá brosir Erling, sýgur upp í nefið svo snýst
hann á hæli og er rokinn en ég stend eftir hjá
berstrípuðum trjánum og vaxandi tungli Ved
Stranden.
62 VI KAN 30. TBL