Vikan - 11.01.1990, Blaðsíða 26

Var
hægt
að
treysta
Englend
ingnum?
átti í mesta basli með að skilja Danina (og
lái henni það hver sem vill).
Bertha hefur undanfarið starfað hjá
Premier-skrifctofunni í London sem rekin
er af íslenskri stúlku, Hugrúnu Ragnars-
dóttur og manni hennar, Chris Owen.
Bertha segir Premier vera bestu skrifstof-
una sem hún hafl unnið fyrir og það verð-
ur mikið að gera hjá henni þegar hún kem-
ur til baka til London í byrjun janúar. Hún
er 182 sm á hæð og 60 kíló „eins og er“.
Bertha var nefhilega send heim með þá
skipun að ofan að grenna sig um þrjú kíló
„og það á jólunum". Hvernig ætlar hún að
fara að því? „Ég fasta í tvo til þrjá daga,
drekk vatn og borða soðið grænmeti. Ann-
ars verður maður að fara varlega. Ég fór í
megrun fyrir nokkrum mánuðum og borð-
aði þá bara eina máltíð á dag og var orðin
alvarlega slöpp.“
Það skemmtilegasta við starfið segir
Bertha vera tökurnar sjálfar, hún hefúr t.d.
verið mynduð á hestbaki og naut þeirrar
töku út í æsar. Það leiðinlegasta er svokall-
að „go-see“ en þá þramma stúlkurnar milli
tilvonandi viðskiptavina með möppurnar
sínar. „Ég þekki orðið London eins og lóf-
ann á mér því ég hef farið upp í tólf „go-
sees“ á dag og það er tólf tíma törn. En
þegar maður er svo ráðinn er kaupið
ágætt, um 150 pund á dag. Að vísu borga
toppblöð á borð við Vogue ekki módelun-
um. Það eitt að komast í Vogue er talin
næg umbun.
Það er alltaf gott að koma heirn," segir
Bertha, „en synd þegar gömlu vinirnir vilja
ekki heifsa manni og halda að ég sé orðin
montin eða eitthvað. Ég er stór og geng
bein í baki, en ég er ennþá sama stelpan og
ég var. Ég er að vísu ekki eins feimin og ég
var því auðvitað hafa þessi ár gefið mér
mikið. Ég var að vísu að því komin að gef-
ast upp á þessu lífi þegar ég hitti Huggy
því ég hafði ekki reiknað með þessari gíf-
urlegu samkeppni úti. Huggy hefur tekið
flestar myndirnar af mér og við erum líka
orðnar ágætis vinkonur. Það gefúr mér byr
undir vængina að hún og Chris skuli trúa
svona á mig.
Ég stefni hátt og stefni að því að vinna
með góðum ljósmyndurum. Svo er bara að
vera hörð, grönn og töff og beita höfðinu.
Þær eru engin sérstök gáfnaljós, sumar
stelpurnar í þessu fagi, ein amerísk stelpa
spurði mig hvort við Iifðum á mörgæsum!
Ég fer til Los Angeles í febrúar að vinna
hjá stofu sem heitir It og er það vegna
samvinnu It við Premier. Ég hlakka rosa-
lega til að upplifa Kaliforníu og mér finnst
þetta líf og öll ferðalögin miklu meira
fræðandi en að vera í skóla. Ég hef lært
mikið á því að hafa mömmu ekki alltaf til
taks til að bjarga málunum. Nú þarf ég að
treysta á sjálfa mig.“
26 VIKAN l.TBL. 1990
egar Carleton Bridges frá gagn-
njósnastofhuninni „Löngutöng"
sat gegnt Smythe Wilson á litlum
veitingastað var hann þegar ó-
meðvitað byrjaður á rannsóknum sínum.
Fyrst reyndi hann að gera sér grein fyrir
Englendingnum en hann virtist á margan
hátt utan þess ramma sem maður ímynd-
aði sér venjulega um Englending. Til dæm-
is var hann ekki sérlega látlaus í klæða-
burði og maður tók strax eftir glampandi
demantshring á vísifingri hægri handar og
stórum signethring á litla fingri vinstri
handar. Hann var hátalaður og lagði mikla
áherslu á aukaatriði sem aðrir hefðu gjarna
yppt öxlum yfir. Það var greinilegt að
hann naut þess að vekja athygli.
Samtal þeirra á veitingahúsinu snerist
vissulega ekki um mjög merkilega hluti en
Bridges hafði fengið það verkefni að ganga
úr skugga um hvort þessum Englendingi
væri treystandi. Hann var því vel á verði
gagnvart hverju smáatriði meðan á skrafi
þeirra stóð.
- Ég hef þá hugmynd að það sé einkum
vegna knattspyrnunnar sem þið Banda-
ríkjamenn eruð ekki algerlega úrkynjaðir,
staðhæfði Smythe Wilson ákveðið meðan
hann skar buffið niður í litla, jafnstóra
ferhyrninga. - Fyrir okkur Englendinga
hefur krikket sömu þýðingu en ég held að
sú íþróttagrein sé orðin fremur stöðnuð
og knattspyrnan sé fullt eins áhrifamikil.
Hann saup á ísvatninu og Bridges notaði
þögnina til þess að koma með athuga-
semd:
— Hafið þér séð knattspyrnu hér í
Bandaríkjunum?
— Því miður hef ég ekki haft tíma til
þess ennþá. Eins og þér vitið er þetta í
fyrsta skipti sem ég er hér. En engu að síð-
ur hef ég alla tíð fylgst með íþróttafféttum
New York Times og iðulega séð knatt-
spyrnu ykkar í sjónvarpi. Það hefur rennt
stoðum undir þessa hugmynd mína. Það
er sannarlega heillandi að sjá ykkur Amer-
íkanana leika knattspyrnu...
Smythe Wilson veifaði gafflinum fjálg-
lega og það glampaði á demantinn á vísi-
fingri.
Meðan máltíðin stóð yfir hélt maðurinn
áfram umræðum sínum og hrósi um amer-
íska knattspyrnu. Bridges var að lokum
sannfærður um að þetta umræðuefhi væri
þýðingarmikið fyrir Smythe Wilson. Þolin-
móður hlustaði hann á hugmyndir manns-
ins og bollaleggingar, án þess svo mikið
sem reyna að mæla honum í mót.
Þvert á móti lét hann í ljósi von um,
þegar hann loksins komst að, að þeir gætu
bráðlega farið saman á knattspyrnuleik.
- Það hefur glatt mig mikið að kynnast
yður, sagði Bridges þegar þeir kvöddust.
— Ég ætla að hlutast til um að við hitt-
umst fljótlega aftur. Ég hef lært mikið af
félagsskap yðar í dag.
Og þar talaði Bridges af heilum hug.
Hálfri klukkustund síðar, þegar hann sat
fyrir ffaman forstjóra. „Löngutangar" á
skrifctofu hans, staðhæfði hann án þess að
vera í minnsta vafa að „þessi maður er ekki
fremur Englendingur en ég“!
Hvernig gat hann verið viss um það?
nfva i Quaa anSuaj is/s/d saEpug uojajuvj
uuunQmunjSauSojtUíCai jvS Qtaj utn qi
-ujvast iqvjou uuvq avSac]Sq tpuaq uSaoq
t uutjvffvS Qatu Sts i (JcJn uvqis vcj juij
So vSuiuut&paf vjjtj t mQtu Qtffnq
Qtuoqs ta.ipjv tQfaq mSutpuajSug nisnv'j