Vikan - 08.02.1990, Blaðsíða 7

LOTTO
um vænar fúlgur. Vikan fékk að
vera á staðnum þegar útdrátt-
ur fór fram nýverið og reynd-
ist þessi stutta stund, þrjár mín-
útur, vera nákvæmnisvinna
margra manna — háalvarleg at-
höfn með léttu yfirbragði.
Nákvæmni ofar
öllu öðru
Fyrir utan stjórnendurna,
Guðrúnu Þórðardóttur og
Þorgeir Ástvaldsson, voru
mættir fulltrúi dómsmálaráðu-
neytisins, Ólafur Walter Stef-
ánsson, fúlltrúi íslenskrar
getspár, Þórður Þorkelsson, og
tæknimaður lottósins, Úlfúr
Ragnarsson.
Komið er með tvö sett af
kúlum sem innsiglaðar eru í
tveimur töskum. Það er fúlltrúi
dómsmálaráðuneytisins sem
Skilaði lottómiða
að verðmæti 459
milljónir króna
í eftirfarandi sögukornum segir af vinningshöfum lott-
ós í hinum ýmsu fylkjum Bandaríkjanna. Þar í landi eru
mörg lottó og ekki í einkaeign heldur rekin af hinu op-
inbera í velflestum tilvikum. Hvergi í heiminum eru
vinningar hærri eða þátttaka jafnmikil. Hvergi í heimin-
um er látið jafnmikið með lottóið og vinningshafa. Að
detta í lukkupottinn eða lottópottinn og verða milli á
einni nóttu er ekki lítið mál í henni Ameríku. Það jafn-
gildir því að hinn stóri ameríski draumur rætist í einum
hvelli og auðlegðinni fylgir frami og skyndihækkun í
virðingarstiganum. Peningum og skyndigulli fylgir ekki
alltaf hamingja og eilífðarsæla. Málaferii eru fremur tíð
manna í milli út af skyndigróðanum og að vinningshöf-
um steðjar margs konar vandi sem ekki varð séður
fyrir.
Vafasamur
vinningshafi
Kona að nafini Carol Tacetta
vann væna fúlgu í lottói New
Jersey-fylkis. Þegar hún tók
skjálfandi við ávísun upp á 36
milljónir og 700 þúsund lagði
hún ofttráherslu á að hennar
yrði hvergi getið og fjölmiðlar
mættu alls ekki komast að
nafiii hennar. Fjölmiðlar leit-
uðu hins vegar ákaft að vinn-
ingshafa en varð hvergi
ágengt. Einhverra hluta vegna
barst lögreglunni í Florham
Park vitneskja um þá heppnu
og hafði enga ástæðu til að
þegja yfir því. Strákarnir á
stöðinni upplýstu hlæjandi að
Carol væri eiginkona Michaels
Tacetta, góðkunningja lögregl-
unnar. Sá rak ólögleg spilavíti í
Essex-sýslu. Flann sat inni og
hafði hlotið dóm fyrir fjár-
hættuspil og annað peninga-
svindl.' Ekki fer sögum af því
hvort Carol sagði skilið við
karl sinn og hélt sína leið með
vinninginn eða hvort hún
keypti hann út úr steininum.
Sá á fund sem
finnur — eða hvað?
Dag einn í aprílmánuði
1986 týndi Jean-Guy Laviqu-
eur, fimmtugur íbúi Montreal-
borgar í Kanada, veskinu sínu.
í því voru öll hans skilríki,
nokkrir dollarar og lottómiðar
sem hann hafði keypt af rælni
handa sér og fjölskyldunni,
einn miði á mann í lottó 6-49
eins og það heitir í Montreal.
Hann saknaði veskisins sárt en
hugsaði ekki um lottómiðana.
Það voru persónulegu hlutirn-
ir og minnissneplar sem hann
saknaði og missirinn kostaði
fýrirhöfn og ótal snúninga um
borgina.
William nokkur Murphy, 28
ára og á atvinnuleysisbótum,
fann veskið í götunni daginn
eftir og hirti úr því peningana
og lottóseðlana. Veskið póst-
lagði hann á heimilisfang sem
hann fann á miða. Murphy var
húsnæðislaus og fékk inni á
gististað atvinnulausra fýrir
tuttugu og fimm sent nóttina
og þáði súpu og brauð dag
hvern hjá félagsmálastofnun.
Daginn sem hann fann veskið
sat hann og sötraði kaffið sitt í
mestu makindum og dundaði
við að bera saman tölurnar á
lottómiðunum og útdregnar
tölur sem birtar voru í einu
morgunblaðanna. Honum
svelgdist illilega á þegar hann
uppgötvaði að á einum seðlin-
um voru allar tölur réttar. í of-
boði hringdi hann til höfuð-
stöðva lottósins og fékk stað-
fest að aðeins á einum seðli
hefðu allar tölur verið réttar
og eigandinn væri ófundinn.
Murphy hélt á lottómiða
sem var 7,6 milljóna dollara
virði. Það samsvarar um það
bil 459 milljónum íslenskra
króna. Hann gat fengið sér allt
það í veröldinni sem hann
langaði í. Hann gat lifað
áhyggjulaus í vellystingum til
æviloka en samviskan nagaði
hann. Hann vissi hvað það var
að vera fátækur og draga fram
lífið á atvinnuleysisbótum.
Hann mundi hvert hann hafði
sent veskið og það varð úr að
hann hélt til fúndar við hinn
rétta eiganda lottómiðans
verðmæta. Fremur illa til fara
stundi hann því upp í dyra-
gættinni hjá Laviqueur að
hann væri að skila miðanum
og þar með öllum milljónun-
um. Heimilisfólkið talaði ein-
ungis frönsku og skildi ekki
eitt einasta orð af því sem
Murphy var að segja. Yngsti
sonurinn, Yves, 18 ára, vís-
aði honum á dyr hið snarasta
því hann hélt manninn vera
innbrotsþjóf eða einhvern
svikahrapp. Murphy gerði aðra
tilraun og hafði nú túlk með
sér til að koma Laviqueur í
skilning um að hann væri orð-
inn milljónari og lottómiðinn
væri hans.
Það tók Laviqueur langan
tíma að átta sig á þessari
himnalukku og ekki síst heið-
arleika og skilvísi þessa alls-
lausa fátæklings. „Heiðarleik-
inn er þá ennþá til í veröld-
inni,“ sagði hann og gerði
Murphy þegar að hluthafa í
risavinningnum. Hlutur
Murphys reyndist vera 1,2
milljónir doilara eða litlar 72
milljónir íslenskra króna.
Hann varð ríkur og hélt sjálfs-
virðingunni. Það var sælt að
þurfa ekki að kvíða morgun-
deginum lengur og vera með
hreina samvisku. Hvorki Lavi-
queur og fjölskylda né Murphy
þurfa að líða skort það sem eft-
ir er ævinnar. Þess má geta að
báðir fluttu þeir úr þéttbýlinu
og keyptu sér sveitabýli.
Húsamálarinn vann
220 milljónir króna
SJÁ BLAÐSÍÐU 41
Stoltur á svip heldur Jakob á
happaseðlinum, sem færði
honum sex rétta og þar með
upphæð sem svarar 220 millj-
ónum íslenskum í vasann.
3. TBL. 1990 VIKAN 7