Vikan - 18.04.1991, Blaðsíða 6

TEXTI: HELGA ÁGÚSTSDÓTTIR / LJÓSM.: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON
A
orku
1
#1
Vikan rœðir við Margréti Helgu um
Sigrúnu Ástrósu, sem hún hefur leik-
ið við geysigóðar undirtektir í tvö ór
Ljósin kvikna og Sigrún Ástrós birtist með innkaupapokann. Hún dregur
svolítið fæturna, ekki laus við að vera þreytuleg. En fljótlega færist meira líf
í hana og hún heldur uppi hrókasamræðum við vegginn, málvin sinn til
margra ára, á meðan hún undirbýr kvöldmatinn. Svolítill undrunarkliður fer
um salinn. En jafnframt er Ijóst að margir vita á hverju þeir eiga von; hafa
heyrt um þetta einstaka, stórskemmtilega leikrit. Og ekki líður á löngu uns
heyra má saumnál detta - á milli hláturrokanna. Enginn vill missa af einu
orði. Sigrún Ástrós/Margrét Helga Jóhannsdóttir hefur enn einu sinni töfrað
áhorfendur upp úr skónum.
að fljúga ótal spurningar í gegnum
hugann þegar setið er andspaenis
leikkonunni sem kynnti Sigrúnu Ást-
rósu fyrir íslendingum, þetta heill-
andi verk þar sem gaman og alvara
fléttast í samspili sem fær áhorfendur til að
skellihlaeja og tárast til skiptis. Og hvar á aö
byrja? Ja hvernig kynntust þær Margrét Helga
og Sigrún Ástrós?
„Sennilega heyrði ég alfyrst um Sigrúnu Ást-
rósu frá vinkonu minni í Danmörku. Hún hafði
farið að sjá Lisbet Dahl í hlutverki Sigrúnar.
Þessi vinkona mín var óskaplega hrifin af verk-
inu en sagði jafnframt að ég bara yrði að kynn-
ast því og leika þetta hlutverk. Þannig heyrði
ég nú fyrst af þessu. Nú, svo fór ég til London
og ætlaði endilega að sjá Hönnu Gordon leika
þaö. En sýningum var hætt, einmitt daginn
áður en ég kom, svo það varð nú ekki af því í
það skiptið. Ég hefði nú líka alveg þegið að sjá
Pauline Collins fara með þetta á sviði, þá
sömu og lék í kvikmyndinni, en af því varð
heldur ekki. Loksins þegar ég komst svo til að
sjá Sigrúnu Ástrósu á sviði þá var það í túlkun
Paulu Whitcock og ég verð að segja eins og er
að ég varð ekkert bergnumin.
En leikritið keypti ég, las það spjaldanna á
milli og - ja við getum kannski sagt að ég hafi
orðið heltekin af því. Svo mikið er aö minnsta
kosti víst að ég fékk Leikfélagið til að kaupa
réttinn og Þránd Thoroddsen til að þýða það.
Já, það orkaði sterkt á mig strax í upphafi."
- Fékkst Þránd til að þýða? Vill það segja
að þú hafir ráðist í það prívat og persónulega,
borgað úr eigin vasa?
„Nei, ég myndi nú varla setja það þannig
fram.“ Margrét Helga kímir svolítið. „Þaðfeng-
ust hundrað þúsund krónur í þýðingarstyrk frá
menntamálaráðuneytinu en það vill til að mér
finnst alltaf voða gaman að koma niður í
menntamálaráðuneyti."
- Varstu þar kannski með annan fótinn uns
styrkurinn var fenginn?
„Ja, þær voru orðnar nokkuð margar, ferð-
irnar sem farnar voru áður en styrkurinn var í
höfn. En sjáðu til, ég hafði svo sterka tilfinn-
ingu fyrir verkinu, fyrir Sigrúnu Ástrósu, að það
var held ég ekki til í mínum huga að hætta við
þetta."
- Og svo hefur þetta gengið vel og lukku-
lega fyrir sig og strax verið ákveðið að setja
verkið upp?
„Ja, útkoman varð sú, eins og þú veist, en
ég get sagt þér hreinskilnislega að ég var búin
að læra verkið til hálfs og eyða drjúglöngum
stundum með leikstjóranum mínum, henni
Hönnu Maríu Karlsdóttur, inni í herberginu
mínu áður en nokkuð hafði verið ákveðið um
Ó VIKAN 8. TBL. 1991