Vikan - 18.04.1991, Blaðsíða 30

SVAR TIL UNGLINGSSTÚLKUNNAR PAT
Kœra Jóna Rúna!
Ég er unglingsstúlka sem á í vandrœðum. Fyrst œtla ég að byrja frá botni.
Foreldrar mínir skildu þegar ég var fimm ára. Eftir að hann hvarf af heimiiinu,
vegna ýmissa vandrœða, sem hann skapaði okkur, hef ég ekki séð hann.
Sjálf er ég mjög lokuð, frekar feimin og á erfitt með að tjá mig. Reyndar fer
flest í rugl þegar fólk talar við mig. Mér finnst aftur á móti mjög auðvelt að
skrifa hugsanir mínar. Fief þó á tilfinningunni að þetfa geti verið að lagast.
Ástœðan fyrir því að ég skrifa þér er að ég efast um að vinkona mín, sem
ég kynntist ekki alls fyrir löngu, kœri sig um vináttu mína. Reyndar hófust kynni
okkar ígegnum sameiginleg áhugamái þarsem hún erleiðandi en ég ekki.
Ég átti frumkvœðið að kynnum okkar, sagði henni einfaldlega að ég vœri
einmana og hún tók mér vel í fyrstu. Síðan kom í Ijós að faðir hennar hafði
verið ósköp svipaður mínum. Vinkonan er yndisleg, kát auk þess að vera fijót
að hugsa og breyta um umrœðuefni.
Eftir að ég trúði henni fyrir leyndarmáli, sem gaf vissar uppiýsingar um mig,
er engu líkara en hún forðist mig á vissan hátt. Fiún brosir ekki til mín lengur
eða segir neitt skemmtiiegt. Aftur á móti er hún blátt áfram og eiskuleg við
hinar stelpurnar.
Mér virðist aftur á móti standa einhver ótti af henni því ég verð hálfpartinn
miður mín ef mig langar til að tala til hennar, eins og ég haldi að hún vilji
ekki fá mig. Pá dreg ég mig afsíðis og verð alveg miður mín. Ftún hélt boð
um daginn og bauð hinum stelpunum íhópnum en ekki mér. Ég aftur á móti
spurði hvort ég mœtti koma og svarið var: -Já, já. Sjálfhefég á tilfinningunni
að mér hafi upphaflega alls ekki verið œtlað að koma í þetta boð. Mér finnst
reyndar að ég hafi verið frek að nœstum bjóða mér sjálf þarna.
Að undanförnu hefur verið sýning á góðum árangri þessa hóps sem við
tilheyrum. Fiún valdi kátustu og hressustu stelpurnar til að sýna. Aftur á móti
er ég svo feimin að ég get ekki sagt neitt frábœrt eða spennandi. Ég held
að henni og öðrum finnist ég vera ömurleg. Satt að segja veit ég ekki hvað
ég hefgert rangt og skil ekki afhverju mér finnst hún forðast mig. Mig iangar
að spyrja hana hvernig standi á þessari breytingu í minn garð og jafnvel
spyrja vinkonur hennar ef eitthvað skýrðist. Málið er bara að ég vil heldur
spyrja einhvern sem gœti skilið hvernig hugsanir mínar og persóna er. Pess
vegna skrifa ég þér. Vonandi eigum við, ég og hún, eftir að verða góðar
vinkonur því mér finnst hún frábœr. Ég vona, kœra Jóna, að þú getir ráðlagt
mér eitthvað. Takk fyrir að vera til!
Með fyrirfram þökk,
Pat.
JÓNA RÚNA KVARAN
MIÐILL SVARAR
LESANDA
Elskulega Pat!
Kærar þakkir fyrir yndis-
legt bréf og elskulega
uppörvun til mín. Ef þú
hefðir ekki sagt mér hve gömul
þú ert hefði ég haldið þig miklu
eldri því bréfið er svo gott og
þú ert svo ótrúlega ung.
Reyndar sýnir það furðu mik-
inn þroska á vissum sviðum.
Eins og þú sérð hef ég stytt
bréfið mjög mikið og líka breytt
oröalagi töluvert, vegna ótta
um að það mætti rekja slóðina
til þín. Vonandi finnst þér það
skynsamleg ráðstöfun hjá
mér. Við skoðum fyrst ástand-
ið með innsæi mínu og
hyggjuviti. Ég mun svo enda á
að gefa þér umsögn um
manngerð og hugsanlega
möguleika þína eins og hvort
tveggja plasir við mér.
AFLEIÐINGAR
HEIMILISÓFRIÐAR
Það er ekki spurning um að
það erfiða heimilislíf, sem þér
var boðið upp á á fyrstu árum
ævi þinnar, er þér á einhvern
hátt fjötur um fót. Það vill nú
þannig til að ég leið svipaðar
þrautir í mínum uppvexti og þú
og þekki því mjög vel af eigin
raun hvaða skaða og almenn
vandræði slíkt getur haft í för
með sér fyrir okkur sem fyrir
verðum. Óöryggi, sem óstöð-
ugt og hverfult fjölskyldulíf
myndar, hefur því miður
ákveðin sýnileg geöræn, til-
finningaleg og sálræn áhrif á
börnin frá þessum heimilum,
sem gera þau óörugg (
tengslamyndun við aðra og
ókunnuga.
Á þínu heimili viðgengust til
dæmis barsmíðar og augljós
fyrirgangur föður og þannig
ástand reynir mjög á tauga-
kerfi barns. Það veit varla
hvað er rétt og hvað rangt,
30 VIKAN 8. TBL. 1991