Vikan - 28.11.1991, Side 36

SAVANNA-TRÍÓ A F STAÐ Á NÝJANLEIK?
piltar...“ Barnið varð að heita
eitthvað og því brugðum við
okkur niður á Landsbókasafn
þar sem við flettum upp í ein-
hverri alfræðibók og upp kom
nafnið Savanna. Þar með var
það ákveðið.“
„Við hefðum örugglega
vandað okkur meira við valið á
nafninu ef okkur hefði órað
fyrir því að Savanna ætti eftir
að verða vinsælt þjóðlagatríó
árum saman," bætir Þórir við.
„Betra hefði verið að hafa ís-
lenskt nafn. Einhvern tíma
kom til tals að við kölluðum
okkur Suðurnesjamenn."
Á 14STOÐUM
SÖMU VIKUNA
Þeir voru aðeins sautján ára
þegar þetta var, Troels í
Verzlunarskólanum en hinir í
Menntaskólanum í Reykjavík.
Troels segir að spilamennsk-
an hafi tekið mikinn tíma á
þessum árum og hafi verið
stór þáttur í tilveru þeirra á ár-
unum 1963-67.
„Við vorum á ferðinni allt
árið um kring. Ég man eftir að
við áttum algjört frí ein jól -
annars fóru allar helgar í spila-
mennsku. Fyrir kom að við
kæmum fram á allt að fjórtán
stööum á einni viku. Á þessum
tíma voru engir í þessum
„bransa" nema við og Ómar
Ragnarsson. Það var ekki
haldin sú árshátíð að við
kæmum ekki fram þar ásamt
Ómari. Formúlan var sú, þeg-
ar stórhátíðir voru hjá félögum
eða fyrirtækjum, að fram komu
óperusöngvari, grínari og tríó.
Við vorum orðnir ansi leiðir á
þessum þeytingi síðasta árið
sem við störfuðum saman. Við
höfðum ekki einu sinni haft
tækifæri til þess að æfa ný lög
í heilt ár.“
„Það var heldur ekki orðið
gæfulegt þegar við vorum
farnir að syngja sömu lögin
fyrir sama fólkið kannski í
fimmta eða sjötta skiptiö,"
bætir Björn við og þeir félag-
arnir horfa hver á annan og
kíma.
Á METTÍMA í LEIGUBÍL
TIL AKUREYRAR
Þeir staldra aðeins við minn-
ingarnar frá frægðarárunum
og Þórir rifjar upp að þeir hafi
ávallt haft mjög góða sam-
BIFREIÐAST
BANNAE
starfsmenn. „í raun vorum við
alltaf fjórir í gamla daga því
Gunnar Sigurðsson bassaleik-
ari fylgdi okkur eins og skugg-
inn hvert sem við fórum.
Fimmta meðliminum má held-
ur ekki gleyma, sem var Páll
Valmundsson leigubílstjóri.
Hann ók okkur um allar trissur
í mörg ár, hvert á land sem
var. Þar er reyndar saga að
segja frá því hvers vegna
þetta féll upphaflega í hans
hlut. Þannig var að við vorum
einu sinni sem oftar á leiðinni
til Akureyrar. Við vorum stadd-
ir úti á Reykjavíkurflugvelli
klukkan fimm síðdegis þegar
tilkynnt var að það væri ófært.
Þá voru góö ráð dýr því við
þurftum að koma fram á Hótel
KEA klukkan ellefu. Við
hringdum á leigubíl og Páll
kom á vettvang. Við spurðum
hann hvort hann treysti sér til
að koma okkur norður fyrir
þennan tíma. Hann kvaðst
mundu reyna það þó hann
þyrði ekki að lofa neinu - og
við ókum af stað. Á slaginu
ellefu hófum við að leika
prógrammið okkar á sviðinu á
Hótel KEA. Við komumst þetta
sem sé á mettíma, þrátt fyrir
vonda vegi og vitlaust veður á
leiðinni. Eftir þetta ók Páll okk-
ur ævinlega.
AÐ H/ETTA EÐA
HALDA ÁFRAM
Þeir eru allir önnum kafnir hver
á sínu sviði. Þórir fæst við
kennslu, útsetningar og fleira
sem tengist tónlistinni. Björn
vinnur við auglýsingar og
kynningarstörf eins og hann
hefur gert undanfarin ár við
36 VIKAN 24. TBL. 1991