Vikan - 15.10.1992, Blaðsíða 31

Að sögn leikstjórans, Emile
Ardonlino, liggur mikil hæöni í
söguþræöinum þar sem hin
lostafulla söngkona kemur inn
af götunni. Fyrir hafi hún ekki
haft mikið álit á þeim svart-
klæddu og allra síst hafi hún
átt von á aö finna svona mikiö
af sjálfri sér í þeim. Um hlut-
verkiö segir Whoopi sjálf að
hún hafi laðast aö því sökum
þess aö það krafðist einhvers
af henni sem hún hafði ekki
fengist viö áöur. „Mig langaði
mikið til þess að gera þetta
vegna þess aö mér fannst
þaö bæta nýrri vídd í þennan
undarlega starfsferil sem ég
hef búið mér til. Og ég læröi
töluvert á þessu,“ segir ærsla-
leikkonan góðkunna. í mynd-
inni á hún í höggi viö
abbadísina og Whoopi segir
þaö mikinn heiður aö fá að
leika á móti öörum ósk-
arsverðlaunahafa en meö
hlutverk abbadísarinnar fer
Maggie Smith.
val á konum til aö leika nunn-
urnar. Þetta var algert lykilat-
riöi. Þær þurftu að vera mjög
sterkir persónuleikar, geta
staöið sjálfstæöar sem per-
sónur og jafnframt verið mjög
samrýmdar. Húppí kemur síö-
an eins og hrærivél ofan í
þennan friðsama graut. Hún
viðurkennir að búningurinn
hafi verkaö ágætlega á hana
þó heitur sé. Hins vegar segir
hún hinar „nunnurnar“ hafa
þjáðst meira en hún vegna
hitans þar sem þær hafi þurft
að klæðast öllum undirfötum
og tilheyrandi. „Ég var bara í
gallabuxunum," bætir hún viö.
Myndin var tekin aö mestu í
nokkrum helstu kirkjum í
Bandaríkjunum vestanverðum
eg í Fitzgeralds spilavítinu en T Hér
þangaö mætir „nunnan'* í full- hefur
um skrúða. Þaö verður ekki Deioris
annað sagt en aö Whoopi *e(tist aö
Goldberg sýnist ákaflega góö- af
leg og gæf á flestum þessara nunn-
mynda en þegar hún skiptir unum.
1 1
VV v
#' >:4‘,íí 1 j.'^rTaL
|j

:-i
!ÍL._ ■ 1 J ilfiil
< Whoopi
Goldberg
er hér á
sviði sem
söng-
konan
Deloris.
EINN ÓFYNDINN
Útgerð þessarar myndar rær
á grinmiöin og þaö er ekki
nema þá einna helst Bill
Nunn, sem leikur leynilöggu,
sem má ekki vera fyndinn.
„Ég fæ ekki að segja eitt ein-
asta aukatekið fyndiö orö,“
segir hann. Annað sem fram-
leiöendurnir þurftu aö klóra
sér svolítið í höföinu yfir var
um gír tekur hún, allir í kring-
um hana og næstum því nán-
asta umhverfi algerum
stakkaskiptum. Þaö eru Sam-
bíóin sem taka myndina til
sýninga á næstunni og sam-
kvæmt því sem hér hefur ver-
ið tínt til má gera ráö fyrir aö
hún Húppí okkar kitli íslenskar
hláturtaugar af engu minni
krafti en áöur. □
Á.AA.AA.AÁ.AAAAAAAAAAAAAAAAAAA
ÆVINTÝRI VERULEIKANS
TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
/ #•
Þaö er skammt öfganna
á milli í lífi mínu. Einn
daginn fæ ég lögreglu-
fylgd í bifreiöaskoðun, þar
sem ég reyndist lögbrjótur á
óskoðuðum bíl, og hinn dag-
inn er lítil stúlka látin heita f
höfuðið á mér og þegar átti að
syngja eftir aö henni var gefiö
nafnið gat amma, sem alltaf
syngur kvenna hæst, ekkert
sungið en stóö þarna eins og
álfur, orðin viröuleg amma
sem búiö er aö yngja upp. Og
ég lofaði mér því á þessu
augnabliki aö veröa góö
amma þegar litlu sonardætur
mínar þyrftu á mér aö halda
eftir svona tuttugu til þrjátíu ár
eöa fyrr.
Þetta meö bílinn er hálfgerð
sorgarsaga sem ég ætla aö
segja frá í stuttu máli og vona
aö þeir sem lesa hana dragi
lærdóm af. Ég er nú einu sinni
starfandi kennari og æst í aö
kenna fólki alla skapaða hluti
en vil svo ekkert af öörum
læra en þaö er nú önnur saga
og ekki til umræðu hér.
Á miðanum á bílrúðunni
stóö ‘92 skýrum stöfum en
samt hafði ég hugmynd um
að þaö heföi átt aö vera búiö
aö skoöa bílinn. Bjartsýnin
hefur alltaf fylgt mér svo aö
ég notaði bílinn eftir þörfum
og komst allra minna feröa
þar til ég lenti á Ragga bros-
lausa. Hann var á vakt eitt
haustkvöld og var fljótur aö
sjá aö hér var kominn hinn
versti fantur sem sýna yrði í
tvo heimana. Ég þarf víst ekki
aö taka þaö fram aö honum
stökk ekki bros á meðan ég
reyndi með öllum tiltækum
ráöum aö fá að fara ferða
minna og lofaði að láta skoöa
bílinn daginn eftir. Hann grun-
aði að það væri eitthvað mikiö
aö bílnum og ég passaöi aö
segja honum ekki frá því þeg-
ar hjólið fór undan bílnum og
ég ók á þremur góöan spotta
fyrr í sumar.
Þegar Ijóst var aö ekki yröi
deilt viö dómarann og hér var
vandaður embættismaöur á
ferö tók ég leigubíl heim eftir
aö hafa boriö Hagkaupspok-
ana á milli bilanna. Þá heföi
nú verið gott aö láta aka sér
heim en þegar ég sótti bílinn
til aö fara meö hann í skoðun
sagöi ég leigubílstjóranum frá
óförum mínum nema hann
bætti viö aö sá sem væri á
vakt væri, ja eigum viö aö
segja enn broslausari en hinn.
Og þaö reyndist rétt vera.
Tekið var á móti mér sem
meðalglæpamanni og pantað-
ur lögreglubíll til fylgdar, til aö
útséð væri aö ég styngi ekki
af. Ég sagöi aö þaö vildi ég
mjög gjarnan vegna þess aö
ég rataði svo illa í nýju heim-
kynnunum.
Og þá er að enda söguna.
Ég var látin aka á eftir þeim
þennan spöl en á leiðinni datt
mér i hug að aldrei heföi ég
prófað aö vera handjárnuð og
hvort ég ætti ef til vill aö fara
fram á það til aö þaö væri ör-
uggt að ég skildi yfirsjón mína
fyllilega. Það er allsendis ó-
víst hve mikiö ég læröi en ég
held áfram aö vera bjartsýn
og þaö er alveg sérstaklega
gott að aka á nýskoðuðum bíl
og er ég bara þakklát, svona
þegar upp er staðiö eða ætti
ég að segja ekið af staö. □
21.TBL. 1992 VIKAN 31
ANNA S. BJÖRNSDÓTTIR SKRIFAR