Vikan - 15.10.1992, Blaðsíða 14

KAFFI EÐA TE?
Nú er búið að slökkva sætisbeltaljósin og í
farþegarými gengur allt sinn vanagang. Eftir
að hafa sýnt farþegum hvernig eigi að bera
sig að við björgunarbelti og súrefnisgrímur
svífa tvær flugfreyjur um með morgunmat
handa þeim 109 farþegum sem eru um borð,
meðan aðrar hella upp á kaffi sem borið er
fram strax á eftir matnum.
Söluvagninn með tollfrjálsa varningnum
rennur tiltölulega hratt í gegnum vélina; Þjóð-
verjar eru ekki eins ginnkeyptir fyrir tollfrjáls-
um varningi og landinn; hafa enda fleiri tæki-
færi en við til að nálgast vöru á sæmilegu
verði. Flugfreyjurnar hafa líka orð á því að far-
þegar séu afar misjafnir eftir þjóðerni.
„Nú eru Þjóðverjar til dæmis farnir að bóka
flugið til íslands næsta sumar,“ segir Ágústa
Halldórsdóttir, flugfreyja með fimmtán ára
starfsaldur, sem áður starfaði hjá Arnarflugi. „ís-
lendingur ákveður hins vegar í ágúst að fara út
því sumarið hafi verið svo leiðinlegt, fer út viku
síðar og finnst það jafnvel nokkuð góður fyrir-
vari.“ Ágústa tók á sínum tíma þátt í pílagríma-
fiugi innan arabalandanna og Afríku en flestar
flugfreyjur Atlantsflugs hófu störf hjá Arnarflugi
þar eð nýliðanámskeið fyrir flugfreyjur hefur enn
ekki verið haldið á vegum Atlantsflugs.
Þegar lent er í Hamborg afhendir flugfreyja
stöðvarstjóra farþegalista og sýnir fram á að
allur tollskyldur varningur sé innsiglaður. Það
Flugfreyja er ekki kynfákn né
gengilbeina. Flugfreyja er sú
sem getur opnað dyrnar á
Boeing 747, í myrkrinu,
neðansjávar, á hvolfi.
Flugfreyja hjá Pan American
skal hann vera þar til farið er í loftið frá
Munchenarflugvelli. Milli Hamborgar og
Munchenar er flogið í þýskri lofthelgi og því
ekki leyfilegt að veita annað en ávaxtasafa og
kaffi á þeirri leið. Þann hálftíma sem staðið er
við á flugvellinum í Hamborg er hluta farþega
hleypt frá borði, tekið við mat fyrir heimleiðina,
salerni hreinsuð af flugvallarstarfsfólki og flug-
freyjur ganga um vélina, tína saman kodda,
teppi og blöð og rétta stólbök. Svo er farið í
loftið aftur, stefnan tekin á Múnchen og við
taka sömu vanaverkin.
HLÝLEGT VIÐMÓT
OG ALÚÐLEGT BROS
í þessari ferð er Kristín Valsdóttir fyrsta freyja
um borð. Hún er flugfreyja eins og fólk vill
hafa þær, hefur sérlega hlýlegt viðmót og stutt
1
er í alúðlegt bros. Hlutverk fyrstu freyju er að
vera tengiliður milli flugstjórnarklefa og far-
þegarýmis, ákveða hvernig þjónustu um borð
skal hagað og er þá tekið mið af fjölda far-
þega hverju sinni, bera ábyrgð á farþegarými
og koma öllum farmskjölum til skila til viðkom-
andi aðila. Hverri flugfreyju í áhöfn er úthlutað
tölu sem segir til um hverjar skyldur hennar
eru um borð og hvaða öryggisatriðum hún á
að huga að.
Kristín tekur fram að þær fjórar stúlkur sem
eru í áhöfn hverju sinni verði þó að vinna
saman sem teymi, samvinna þeirra sé það
sem allt velti á. Sé um að ræða þéttsetna vél
á tveggja til þriggja klukkustunda leið er í
mörgu að snúast allan tímann og allt þarf að
ganga hratt og lipurlega fyrir sig. Þarna koma
kostir fámenns flugfélags í Ijós, flugfreyjurnar
eru vanar að vinna saman, þekkjast vel og
hittast gjarnan utan vinnu. Kristín minnist á
Dublinarferðir síðasta árs, á níutíu mínútum
var farið með mat, bar og sölu, kaffi og te fyrir
170 manns. „Hjólin voru að verða komin niður
þegar maður skellti vagninum inn og settist í
svuntunni," segir hún og bætir við að svo hafi
verið gengið frá og innsiglað í taxeringunni.
„Þótt flugtíminn sé stuttur vill fólk samt fá að
njóta flugsins," segir Kristín og brosir.
HENTAR EKKI VEIMILTÍTUM
Hvað þarf svo stúlka að hafa til að bera til að