Vikan - 20.01.1995, Page 11

TEXTI: GERÐUR KRISTNÝ/UÓSM.: HREINN HREINSSON
Þórunn Valdimarsdótt-
ir rithöfundur getur
hugsað sér að eyða
tíma sínum í flest annað en
viðtal.
„Ég fæ alltaf á tilfinning-
una að ég sé einhvers konar
viðundur þegar taka á við
mig viðtöl, konan með
skeggið eða eitthvað álíka,“
segir hún. „Mér líður best
þegar ég elda mat og hef
börn í kringum mig svo ég
fái útrás fyrir umönnunartil-
finninguna, með öðrum orð-
um, fæ að vera kerling."
En viðtöl fylgja baráttu
bókaútgáfunnar um athygli.
Fyrir jól kom út eftir Þórunni
bókin Flöfuðskepnur - Ástar-
bréfaþjónusta og vakti hún
mikla athygli fyrir frumleg
efnistök. Ung kona tekur að
sér að skrifa ástarbréf til út-
lendings gegn borgun. Kon-
an segir frá sjálfri sér og
veltir meðal annars fyrir sér
stöðu rithöfunda í samfélag-
inu.
SKAMMARBRÉF FRÁ
LESANDA
„Mér finnst ástin mikil-
væg,“ segir Þórunn. „Svo
margir eru lasnir af ástleysi
og ganga um eins og ekkert
líf sé fyrir dauðann. Ég er
heppin að hafa áttað mig á
dauðanum en boðskapur
endurreisnartímans var sá
að hugsa um dauðann til að
fá meira út úr lífinu. f bókinni
minni boða ég að lygi, tví-
skinnungur og hömlur séu af
hinu illa."
Þórunn tekur líka á málum
eins og ást og kynlífi sem
virðast ekki vera viðkvæm
lengur því ekki hafa þau far-
ið fyrir brjóstið á neinum
nema manni nokkrum á
Neskaupstað sem hafði fyrir
því að senda Þórunni
skammarbréf. Þar fjargviðr-
aðist hann yfir hispurslausri
orðanotkun og sendi hann
Þórunni jafnframt eintak sitt
af bókinni.
Þórunn er mjög ánægð
með þau viðbrögð sem Flöf-
uðskepnur - Ástarbréfaþjón-
usta hefur fengið, enda var
vel skrifað um hana í dag-
blöðunum.
„Gagnrýni dagblaðanna
skiptir rithöfunda máli því
það eru svo margir sem
frétta af henni en fáir sem
lesa sjálf verkin. Ég lagði
mig fram um að skrifa bók
sem yrði vel tekið. Það er
ópraktískt að fara langt frá
því sem fólk kann að meta.“
Höfuðskepnur-Ástarbréfa-
þjónusta er sjöunda bókin
sem kemur út eftir Þórunni.
Hún leikur sér að ýmsum
formum en meðal bóka
hennar eru sögulega skáld-
sagan Snorri á Húsafelli,
skáldsagan Júlía og Ijóða-
bókin Fuglar.
„Það er mikil ögrun að fást
við nýtt form. Að reyna nýja
hluti er eins og missa
meydóm.“
Þórunn er sagnfræðingur
að mennt og um þessar
mundir er hún að skrifa
kristnisögu 19. aldar fyrir Al-
þingi í tilefni af 1000 ára af-
mæli kristni á íslandi.
„[ sagnfræðinni er hægt
að komast inn á aðra öld og
það er raunveruleg drauma-
reisa. Mér finnst góð, skap-
andi fræði stundum vera há-
punktur skrifanna. Skemmti-
legast er þó að skrifa frjálsan
texta og þurfa ekki að gæta
ábyrgðar. Fegurðin er til að
gefa hana og maður á að
vera óhræddur við að segja
hvað sem er meðan eftir-
spurn er eftir því.“
SIGLING UM
SVARTAHAF
Rétt fyrir jól fór Þórunn í
mikla ævintýrasiglingu um
Svartahaf og Eyjahaf á fleyt-
unni Mts Renaissance. Með
í ferð voru um 420 aðrir rit-
höfundar frá um 30 löndum.
Frá íslandi voru, auk Þór-
unnar, þau Sigurður A.
Magnússon, Steinunn Sig-
urðardóttir, Jóhannes Helgi
og Sigurður Pálsson.
Þetta er í annað sinn sem
rithöfundum er hóað saman
í slíka ferð en fyrir þremur
árum sigldu rithöfundar um
Eystrasalt. Ástæðan fyrir því
að Svartahafið varð fyrir val-
inu að þessu sinni var sú að
fátæktin, sem hefur ráðið
ríkjum meðal íbúa þeirra
landa sem liggja að Svarta-
hafi, hefur komið í veg fyrir
að aðrar þjóðir hafi fengið að
kynnast menningu
þeirra að einhverju
ráði. Vonast er til
þess að ferð að
þessu tagi komi
því til leiðar að
stofnuð verði
skrifta- og þýðinga-
miðstöð til að
koma bókmennt-
um þjóðanna við
Svarta- og Eyjahaf
á framfæri í heim-
þeim og þetta samdi Þórunn
að ferðinni lokinni:
„Tyrkland er fullt af köttum.
Ketti sá ég alls staðar þarna
í Litlu-Asíu. Glaðvakandi,
gáfaða, kurteisa og fallega.
Kattargyðjan ræður enn ríkj-
um fyrir framan moskurnar í
Istanbúl og fólk biður til
hennar með því að gefa kött-
unum. Grikkland er aftur á
móti fullt af hundum. Hundar
liggja á götunum, liggja fyrir
utan flugstöðvarnar, liggja
endilangir rétt eins og þeir
þykist vera dauðir. Ég talaði
líka við þá. Bæði kettirnir og
hundarnir sögðu að siglingin
fyrir-
inum.
Á siglingunni
nutu rithöfundarnir
lestra, kvikmyndasýninga og
upplestra. Efnt var til Ijóða-
samkeppni og gerðust ís-
lendingarnir svo frægir að
vinna til silfurverðlauna í
keppninni. Rithöfundarnir
gerðu sitt besta til að að-
stoða þá sem ranglæti eru
beittir í þeim löndum, sem
þeir heimsóttu, og sendu
meðal annars bréf til tyrk-
neskra stjórnvalda þar sem
þeir fóru þess á leit að þeim
rithöfundum, sem þar eru í
haldi, yrði sleppt. Einnig
kröfðust þeir svara við því
hvað orðið hefði um þá rit-
höfunda sem hafa „horfið'1
þar í landi.
Nýjar upplifanir fæða af
sér þörfina fyrir að segja frá
Skemmtiferöaskipiö Mts Renaissance sem sigldi
meö rithöfundana um Eyja- og Svartahaf.
hefði heppnast, næst ættum
við þó að bjóða þeim af-
gangana. Ég sagði þeim að
mér fyndist Tyrkiand eins og
köttur en Grikkland eins og
hundur og þau mættu fara
að vefja skottum saman."
Þórunn segist ekki vera
söm eftir ferðina og hún hafi
vakið upp hjá henni löngun
til að ferðast meira.
„Ég sá svo mörg lönd og
kynntist svo mörgu fólki. Það
er skemmtilegt að fá tæki-
færi til að kynnast öðrum rit-
höfundum. Ekki aðeins til að
geta borið saman bækur
sinar heldur líka til að stað-
festa skynjun sína og finna
aö til er alls konar fólk sem
er að fást við það sama og
maður sjálfur." □
1. TBL. 1995 VIKAN 11
BÓKMENNTIR