Vikan - 20.01.1995, Blaðsíða 26

BERNSKUMINNINGA
Hrafn lÍTIÐ SYSTKINI í ist og mér fannst þetta allt
GUnsónUwar AFMÆLISCJÖF? vera rosalega spennandi.
aðaihrekkju- ..Sú saga hefur verið sögð Þetta var eins og íþrótta-
svíníð í að í sveitinni, þar sem ég og kappleikur. Ég á afmæli 17.
hverfinu. bróðir minn vorum á
mér fannst. En Tinna fædd-
ist skömmu eftir miðnætti."
ÁBYRGÐ Á UNGUM
HERÐUM
Nýja lífið á heimilinu fyllti
Hrafn litla stolti. Hann var
elstur systkinanna fjögurra
og hafði þroska til að geta
skipt á litlu systur. Hún heill-
aði hann upp úr skónum og
tímunum saman hékk hann
yfir henni þar sem hún lá í
vöggunni og þefaði af henni.
Honum fannst vera svo góð
lykt af barninu. Rjómalykt.
Þegar á leið myndaðist dæld
í aðra hliðina á bastvögg-
unni eftir strákinn.
Á næstu árum lenti það
stundum á Hrafni að passa
allan krakkaskarann. „Faðir
minn, sem var framkvæmda-
stjóri Rauða krossins, hefur
aldrei átt auðvelt með að
vera kyrr. Móðir mín er leik-
kona og það lenti oft á mér
að passa systkini mín á
kvöldin þegar hún var að
leika. Við höfðum vinnukonu
af og til og þá sá hún um
pössunina. Ég held að heim-
ilishaldið hafi verið tiltölulega
óvenjulegt miðað við þennan
tíma að því leyti að móðir
mín æfði frá klukkan tíu á
morgnana til tvö á daginn.
TEXTI:
an um rifsberjarunna. Þar
földu þau sig og byggðu bú.
„Mér fannst þessi garður
óskaplega stór,“ segir Hrafn
sem í huganum er kominn
rúm þrjátíu ár aftur í tímann.
„Við garðinn stóð bílskúr
með grasþaki og að komast
upp á þakið var mikið ævin-
týri. Þegar ég var kominn á
fullorðinsár vitjaði ég æsku-
slóðanna og fór inn í garð-
inn. Ég hrökk í kút yfir því
hvað allt var orðið lítið. Öll
hlutföll höfðu breyst og mér
fannst ég nánast geta stutt
olnboganum á bílskúrsþak-
ið.“
ÆTLAÐI AÐ VERÐA
LÍFFRÆÐINGUR
„Foreldrar okkar létu okkur
aldrei leika í barnaleikritum í
Þjóðleikhúsinu. Og ég er
feginn að hafa ekki orðið
„bamastjarna," segir Hrafn.
Leikkonan Tinna og leikstjór-
inn Hrafn höfðu engan
áhuga á leikhúsi á æskuár-
unum. Tinna ætlaði að verða
líffræðingur þegar hún yrði
stór og Hrafn ætlaði að
verða læknir. En margt fer
öðruvísi en ætlaö er. Leik-
húsbakterían náði heljartök-
um á þeim og því varð ekki
aftur snúið. Þau voru þó sett
SVAVA JÓNSDÓTTIR
sumrin, hafi verið kolsvört
kýr sem hét Tinna. Og
þaðan á hugmyndin að
nafni systur minnar upp-
haflega að vera komin.
Þetta er náttúrlega þjóð-
saga og ég held að það
hafi verið pabbi sem stakk
upp á nafninu." Hrafn
Gunnlaugsson situr hálf
syfjulegur, í svörtum, síð-
um frakka klukkan níu að
morgni á Kaffivagninum á
Granda. Hann hafði mælt
sér mót við blaðamann
Vikunnar klukkan átta en
svaf yfir sig. Umræðuefniö er
Tinna, systir hans, sem er
yngst fjögurra systkina. Hrafn júní og ég velti því mikið fyrir Um kvöldmatarleitið var hún f dansskóla sem frumburðin-
er elstur. „Tinna, systir mín, mér hvort mamma mundi venjulega farin á sýningar. um var meinilla við. „Ég var
er fyrsta konan á íslandi sem hitta á afmælisdaginn minn. Þar serT1 foreldrar mínir voru píndur til að fara í dans,“
ber þetta nafn. í dag er það Hún var komin upp á spítala bíllausir framan af þurfti hún segir Hrafn. „Mér fannst það
tískunafn. Eg á reyndar sjálf- 16. júní þannig að það leit út aö vera farin af sfaö niöur í alveg skelfilegt. Við Tinna
ur dóttur sem heitir Tinna og fyrir að hún ætlaði að skora leikhús klukkan hálfsjö. Hún fórum einu sinni á jólaball og
hún er eins og vasaútgáfa af mark. Svo leið sautjándi lek °ft fimm kvöld vikunnar auðvitað áttum við að dansa
Tinnu systur. júní. Ég vildi helst fá lítið °9 kom ekki heim fyrr en a samkvæmisdansa. Móðir mín
Þegar móðir mín, Herdís systkini í afmælisgjöf. Mér miðnætti." vildi að ég biði einhverri
Þorvaldsdóttir leikkona, gekk fannst það náttúrlega vera Fyrstu æviárin ólust syst- stelpu upp og dansaði við
með Tinnu var það í fyrsta alveg sjálfsagt að ég væri kinin UPP a Leifsgötu 15. í hana. En ég gat ekki hugsað
skipti sem ég var eitthvaö heiðraður með slíku á þess- götunni var stór garður þar mér það. Ég hef verið svona
meðvitaður um að ég væri um degi. Öll þjóðin var hvort sem voru roiur fyrir krakkana ellefu ára og að drepast úr
að eignast lítið systkini. Ég sem var að heiðra mig meö í hverfinu. Hrafn og Tinna feimni. Svo ég bauð bara
var sex ára þegar hún fædd- fánum og lúðrablæstri, að ieku ser í þessum garði inn- Tinnu, systur minni, upp.
26 VIKAN 1. TBL. 1995