Vikan - 20.01.1995, Síða 49

heilbrigðis- og tryggingamál,
félagsmálaráðuneyti eða
menntamálaráðuneyti." Nú
er farið að grilla í næstu for-
setakosningar og ég kem
forseta Alþingis svo ræki-
lega í opna skjöldu með
næstu spurningu að Salome
svelgist á kaffinu. Ætlar þú
að gefa kost á þér?
„Ja, nú fórstu alveg með
það,“ svarar hún eins og
steini lostin, „svona máttu
ekki spyrja! Ætli ég sé nú
ekki orðin of gömul í forseta-
kjör fyrir nú utan allt annað.“
En gætirðu hugsað þér að
gegna því embætti, burtséð
frá öllu sem heitir kosning-
ar? „Eflaust er embættið
skemmtilegt að mörgu leyti
en ég held að það sé af-
skaplega bindandi." Hvað
um Vigdísi Finnbogadóttur.
Ætti hún að gefa kost á sór
eitt kjörtímabil í viðbót? „Satt
að segja sé ég engan ann-
an, hvorki karl né konu, sem
embættið bíður eftir í dag.
Vigdís hefur reyndar gefið
embætti forseta íslands nýtt
svipmót með miklum ferða-
lögum og hún hefur komið
landinu á kortið þar sem það
hefur ekki verið áður. Ég hef
hitt marga fyrirmenn er-
lendra þjóða sem hafa hitt
Vigdísi og allir ræða þeir um
hana af mikilli hlýju og virð-
ingu.“
Sjálf hefur Salome ferðast
í nafni þingsins og komið
víða. Þar er Kýpur á meðal
ríkja en þangað fór hún f júní
árið 1993. Heimsóknin er
henni minnisstæð, ekki síst
fyrir þær sakir að hún stóð
berskjölduð og óundirbúin
frammi fyrir fjölmörgum
áhrifamönnum sem allir
spurðu að hinu sama.
„Ég vissi ekki fyrirfram
hvernig heimsóknin yrði ná-
kvæmlega í framkvæmd. Og
þarna sat ég heilan dag í sal
og tók á móti hverjum mann-
inum á fætur öðrum, forystu-
mönnum flokka og samtaka
ýmiskonar. Ég vissi varla
mitt rjúkandi ráð því hver og
einn vildi fyrst og fremst
ræða við mig um samskipt-
avandamál við Tyrki sem fyr-
ir nokkrum árum námu á
brott fjölda íbúa borgarinnar
Famagusta en ekkert hefur
spurst til þess fólks síðan.
Þeir spurðu hvað ég gæti
gert til að komast að því
hver urðu afdrif fólksins og
hvað ég gæti gert til þess að
frelsa það ef það væri á lífi.
Allir fjölmiðlamenn spurðu
síðan hvort við hefðum rætt
um Famagusta. Ég gat ekki
gert annað en lýsa yfir sam-
úð minni með þeim sem
ættu um sárt að binda vegna
þessa. Einnig svaraði ég því
til að þetta mál snerti mig
djúpt sem móður og ömmu.
Hins vegar gæti ég ekki gert
annað en lofa að reyna að
ræða málið á þeim vettvangi
mannréttindamála sem ís-
lendingar ættu aðild að.
Það gerðist síðan loksins
síðastliðið sumar, eftir að ég
hafði lengi íhugað hvernig
ég gæti liðsinnt Kýpurbúum í
þessu vandamáli þeirra, að
ég sat fund með þeim þing-
forsetum í heiminum sem
eru konur. Við fórum m.a. í
heimsókn á aðalskrifstofur
Rauða krossins og ég greip
tækifærið til að koma mál-
efninu um Famagusta á
framfæri. Þá var mér sagt að
málið væri erfitt viðfangs
vegna viðkvæmra samskipta
Kýpur og Tyrklands en það
væri í umræðunni. En ég gat
engu að sfður skrifað út til
Kýpur og látið vita að ég
hefði látið rödd mína heyrast
um mannshvörfin á Fama-
gusta. Við það létti mér
mjög.“
Það er ekki að heyra á Sal-
ome að hún telji sig á neinni
vonarvöl þótt hún snúi ekki
til starfa á Alþingi eftir næstu
kosningar. „Ég verð bundin
við störf í þinghúsinu fram
að kosningum en eftir það er
aldrei að vita nema ég, sem
fráfarandi þingmaður, fái gott
embætti einhvers staðar.
Annað eins hefur nú gerst.
Einhver varð meira að segja
seðlabankastjóri og annar
sendiherra, það er eins og
mig minni það,“ segir Sal-
ome í glettnislegum strfðn-
istóni.
Alvörugefnari bætir hún
við að nú geti hún loksins
farið að sinna ýmsum hugð-
arefnum og þá ekki síst fjöl-
skyldu sinni. „Ég hef ekki
getað sinnt heimilinu nema í
hjáverkum og garðræktar og
þess háttar hef ég ekki get-
að notið. Síðan á ég eigin-
mann en samneyti okkar
hefur vægast sagt verið af
skornum skammti undanfar-
in ár,“ segir Salome Þorkels-
dóttir sem samkvæmt þessu
ætlar að fará að rækta garð-
inn sinn, hvort tveggja f eig-
inlegu sem óeiginlegu tilliti.
□
ANNA S. BJÖRNSDÓTTIR SKRIFAR
£
Þegar nokkrir dagar
voru til jóla var ég bú-
in að fá tvö jólakort.
Mér fannst þetta með ein-
dæmum fyndið og fór að
hugsa um ástæðuna fyrir því
að ég væri ekki vinsælli en
þetta á tímamótum sem jólin
virðast vera. Ég sagði mörg-
um frá þessu og hló mikið en
þegar fór að líða á vikuna fór
ég að leita að ástæðu fyrir
þessu kortaleysi mínu og
varð ýmiss áskynja. Ég fór
að skoða samskipti mín við
vini mína og sá margt fallegt.
Ég er í vináttusambandi við
svo margt fólk og f þeim til-
fellum eru engin jólakort látin
duga. Margar konur, sem
eru á mfnum aldri, gera sér
mjög Ijóst að tíminn er það
dýrmætasta, sem við eigum,
og við verðum að nota hann
vel. Hver dagur í desember
var fullur af samskiptum, lífi
og fjöri. Ég skiptist á gjöfum
við vinkonur mínar og þá var
gott að geta bakað ýmislegt
annað en vandræði en ég
baka stundum brauðskreyt-
ingar, fléttaðar eða snúnar,
til að láta standa á eldhús-
borðinu. Síminn hringdi líka
oftar í desember og dagarnir
flugu hjá eins og óþreyjufullir
fuglar. Auk þess datt mér í
hug að framleiða jóla- og
gjafakort með abstrakt
myndum i skærum litum
með gylltum ramma í kring
sem ég og gerði. Fjölmargir
vinir fengu upphringingu og í
símanum var kortagerðar-
konan að kynna og selja
framleiðsluna. Einnig bank-
aði ég upp á hjá þeim, sem
ég treysti til að taka farand-
salanum vel, og jólakortin
skiptu um eigendur. Kortin,
sem ég sendi sjálf, voru til
útlanda og í sveitina mína en
ég „á“ mína sveit þar sem ég
get komið í rútunni og borð-
að slátur eða svona mat,
sem ég elda ekki, hjá
bændafólki sem tekur þess-
ari flökkukind af Ijúfmennsku
þegar hún birtist með reglu-
legu millibili. í þessari sveit
hef ég heyrt guðsorð í
draumi og fengið skrifuð
skilaboð á rúðu, einnig í
draumi. En ég gat því miður
ekki lesið þau vegna þess
að ég var í fastasvefni. En
það gerði ekkert til. Ég veit
að þau voru merkileg og eru
þau vel geymd hjá mér. Og
núna einnig hjá ykkur sem
jS|| g| |
1
lesið þessar nýárshugleið-
ingar, skrifaðar nokkrum
dögum fyrir jól í ást og friði til
að minna á tímann, tímann
til að gera og tímann til að
gefa. Þegar ég verð gömul
ætla ég að fá mér lítinn kofa,
bara ofurlítinn kofa, og ætla
alltaf að vera í vaðstígvélum
og með stóra húfu á höfðinu.
„Þessi skrítna," segir fólkið
en auðvitað verð ég ekkert
skrítin, fólk bara heldur það
og það er allt í lagi. En að
sjálfsögðu fer ég úr stígvél-
unum þegar ég fer að hátta
og ef til vill fæ óg mörg jóla-
kort í sveitina þegar þar að
kemur. Hver veit?
Vorljóð
Skipt um veröld og ég kem
inn í þína út við ysta haf og
undrast að fegurð heimsins
nái svona langt.
Skipt um veröld og ég horfi á
þig í gegnum vorkulið og
undrast að sólskinið sé
svona hlýtt og þú alltaf jafn
fiskinn
á vorin.
1 TBl. 1995 VIKAN 49
ÆVINTÝRI VERULEIKANS