Vikan - 20.12.1998, Síða 6

Umsjón: Þórunn Stefánsdóttir
Myndir: Hreinn Hreinssón
JÓLABARNIÐ KEMURINN í ALLAR AÐSTÆÐUR
Senn hringja kirkjuklukkurnar inn jólin. Margra daga, jafnvel margra vikna undirbúningi er lokið, prúðbúið fólk flykkist í kirkj-
ur landsins til þess að hlýða á jólaboðskapinn. Öll erum við í jólaskapi og öllum líður okkur vel. En er það svo? Við fengum
Önnu Sigríði Pálsdóttur, prest í Grafarvogskirkju, til þess að íhuga með okkur jólaboðskapinn, jólaundirbúninginn, jólakvíðann
og sitthvað fleira sem tengist jólum.
„Jólin, fæðingarhátíð frelsar-
ans, eru ein af stórhátíðum
kristinnar kirkju. Við hlustum
á jólaboðskapinn sem hefur
mismunandi merkingu fyrir
hvern og einn. í mínum huga
minnir jólaboðskapurinn á að
Kristur er alltaf nýr. Fyrsti
sunnudagur í aðvenlu markar
upphaf að nýju kirkjuári. Að-
venta er dregið af latneska
orðinu adventus og þýðir
koma (eða tilkoma), eins og
við segjum þegar við förum
með Faðir vorið: Tilkomi þitt
ríki. Orðið felur í sér eftir-
væntingu."
BERNSKUJÓL
„Nú eru liðin um það bil níu
ár síðan ég í hjarta mínu gerði
mér fulla grein fyrir því hvaða
merkingu þetta nýja upphaf
hefur fyrir mig. Eg á margs
kyns minningar frá jólum. Eg
hef alltaf verið jólabarn, hef
alltaf hlakkað mikið til jól-
anna. Eg er alin upp við mikið
jólastúss, það var búið til góð-
gæti og húsið skreytt og prýtt.
Móðir mín var mjög vinnu-
söm kona. Eg man ekki eftir
Þorláksmessukvöldi öðruvísi
en svo að hún sæti við sauma-
vélina langt fram yfir mið-
nætti. Eg sofnaði við það að
hún var að klára að sauma
kjólana á okkur systurnar.
Bernskujól mín voru sérstök
að því leyti að pabbi, sem var
organisti í Dómkirkjunni, var
alltaf að vinna á jólunum. Ég
fór með honum í messu á að-
fangadagskvöld. Mamma fór
ekki með okkur, hún var yfir-
leitt að ryksuga og undirbúa
jólin heima. Þegar við komum
heim voru jólin svona
nokkurn veginn tilbúin. Það
var afskaplega skemmtilegt í
húsinu okkar á jólum, þau
voru yndisleg. Systir mömmu
og fjölskylda hennar bjuggu í
sama húsi og við og venjan
var sú að heimsækja þau þeg-
ar við vorum búin að opna
jólapakkana. Við klæddum
okkur í allar jólagjafirnar,
þ.e.a.s. allan fatnaðinn, og
hengdum annað utan á okk-
ur.“
NÝ UPPLIFUN
„Eftir að ég kynntist mann-
inum mínum breyttist jóla-
haldið. Hann var vanur því frá
sínu heimili að sest væri að
borðum á aðfangadag á mín-
útunni sex. Ég gerði mikið úr
þessum hefðum hans og
mamma hafði mikið gaman af
hvernig ég baksaði í kringum
þetta. Fyrsta árið bjuggum við
hjá foreldrum mínum og elsti
sonur okkar fæddist á þriðja í
jólum. Næstu jól vorum við
flutt á okkar eigið heimili og
mótuðum strax okkar eigin
jólasiði. Við héldum fast í þær
reglur, höfðum matinn tilbú-
inn klukkan sex og hlustuðum
á messu í útvarpinu. Þegar allt
var komið í ró seinna um
kvöldið áttum við hjónin sam-
an rólega stund.
Á einhverju tímabili á full-
orðinsárum mínum fór ég að
verða viðkvæm á jólunum,
það settist í mig jólakvíði. Ég
hef alltaf talið mig kristna og
hef játað kristna trú alla tíð,
en hafði aldrei hugleitt inni-
hald trúarinnar af neinni al-
vöru. Eftir að hafa gengið í
gegnum tímabil mikillar van-
líðunar fór ég að hugsa dýpra,
líta upp úr eigin vandamálum
og fór að hugleiða hefðir og
merkingu jólanna. Þegar
kvíðinn sest að er mikilvægt
að horfa burt frá honum og
skoða hvað það er sem gefur
manni styrk. Ég íhugaði boð-
skap jólanna með opnum
huga og af einlægni. Smám
saman settist helgin að í hjart-
anu og undur jólanna urðu
mikilvægari öllu öðru. Um
leið vék allur kvíði. Þannig
upplifði ég jólahátíðina sífellt
sterkar. Ég fór aftur að fara í
kirkju á jólum, en það hafði
ég ekki gert síðan ég fór sem
barn með föður mínum, og
fór ég í miðnæturmessur á
jólanótt. Ég tók virkan þátt í
messuhaldinu, söng jólasálm-
ana og textar þeirra öðluðust
merkingu. Og smátt og smátt