Vikan - 16.05.2000, Blaðsíða 14

Dagur hvíta kollsins
Stúdentsprófið getur bæði veríð áning og endastöð á námsferlinum. Þuí má gjarnan líkja uið nauðsynlegan lykíl
huort heldur sem hann er notaður til áframhaldandi náms eða fyrir tækifæri á uinnumarkaðnum. Það er misjafnt
huernig fólk notar hennan ágæta lykill en uiðmælendur okkar eiga margt sameíginlegt fyrir utan að muna lítíð eftir
útskriftardeginum. Þeir hafa allir farið í frekara nám, beir eru allir fæddir árið 1973 og létu sig dreyma um að
uerða læknar.
Kunni ekki að skrá mig í íslensku
Andri Snær Magnason rithöf-
undur hlaut hin íslensku bók-
menntauerðlaun fyrir Söguna
af bláa hnettinum og uar bar
með fyrstur íslenskra rithöf-
unda til að hljóta bann sæmd-
artitil fyrir barnabók. Mörgum
bótti tími til kominn að uiður-
kenna bann hluta bókmennt-
anna og Andri Snær uar uel að
bessum uerðlaunum kominn
enda er hók hans frábært
uerk. Rithöfundurinn ungi út-
skrifaðist af eðlisfræðibraut
frá Menntaskólanum uið Sund
árið 1993.
„Ég man varla eftir þessum
degi, mér er fermingardagur-
inn mun ferskari í minni.“
Eftir smá hjálp rifjast dag-
urinn upp en í huga rithöf-
undarins virðist þessi merki-
legi dagur sveipaður móðu.
„Stúdentsveisla var haldin og
ég fór til ljósmyndara. Svo
minnir mig að ég hafi farið
ásamt bekkjarfélögum með
kampavínsflösku og glas nið-
ur í bæ um kvöldið þar sem ég
skálaði við marga og allir
voru að óska mér til hamingju
með daginn. „Dimmision"
dagurinn er eftirminnilegri.
Við bekkjarfélagarnir klædd-
umst appelsínugulum kuflum
eins og Hare Kristna munk-
ar og flestir rökuðu af sér hár-
ið. En við vorum svo heppin
að þegar við komum niður í
bæ voru alvöru Hare Krishna
munkar á Lækjartorgi sitj-
andi á teppi með trommur og
bjöllur að dreifa einhverjum
miðum, galandi „hare kristna
hare kristna kristna kristna
rama rama“ hvað sem það
þýðir.
Við bættumst í hópinn og
dönsuðum með þeim, þetta
var fáránleg tilviljun og skóla-
félagarnir héldu að við hefð-
um leigt munkana. Eftir að
skemmtuninni lauk í bænum
fór ég aleinn heim í strætó.
Þar hitti ég mann sem var
ekki mjög umburðarlyndur
þegar ég fór að boða honum
hinn sanna Kristna. Hann fór
að rífast í mér og tuða yfir því
að ég þyrfti ekki að klæða mig
eins og fífl þótt ég væri sértrú-
aður.“
Á sundi með krókódílum
„Síðan fórum við í útskrift-
arferð lil Cancun í Mexíkó
sem er frekar sjúskaður stað-
ur, eiginlega útibú frá Amer-
íku. Þar eru fleiri skyndibita-
staðir heldur en í Skeifunni og
hvergi hægt að fá mexíkósk-
an mat. Hann Andri snilling-
ur í Heimsferðum seldi okk-
ur ferðina, sagði á fundi að
það væri hægt að synda með
höfrungum í lóninu en reynd-
ist fúll pyttur og höfrungarn-
ir voru krókódílar. Svo er maí
regntíminn, það rigndi lát-
laust í tvær vikur.“
Varstu búinn að gera
upp hug þinn varðandi
framhaldsnám þegar þú
settir upp stúdentshúf-
una?
„Nei, ekki beint. Á
þessum tímapunkti var
mikill „niðurgangur“ í
atvinnulífinu.
Það hafði ekki verið
byggt hús í fimm ár og
því þótti fráleitt að verða
arkitekt eða verkfræð-
ingur. Tölvufræðingar
voru atvinnulausir, verk-
fræðingar voru í skurð-
greftri og viðskiptafræð-
ingar voru í besta falli
gjaldkerar í banka.
Þannig að það þýddi
ekki einu sinni að taka
sér ársfrí til að vinna.
Ég var ekki búinn að
ákveða mig þegar ég
skráði mig í Háskólann,
ætlaði ekki í verkfræði
eins og allur bekkurinn
enda búinn diffra á mig
gat í stúdentsprófunum
en ætlaði kannski í ís-
14
Vikan
Texti: Margrét V. Helgadóttir
Myndir: Gunnar Gunnarsson, Jóhannes Long og Rut