Vikan - 16.05.2000, Blaðsíða 15

lensku vegna þess að í henni
naut ég mín best í mennta-
skóla og þar voru góðir kenn-
arar sem hvöttu mann áfram.
Ég ætlaði kannski í læknis-
fræði en hún er örugg því
menn verða veikir hvort sem
það er uppgangur eða niður-
gangur í þjóðfélaginu. En
þegar á hólminn var komið
kunni ég ekki að skrá mig í
íslensku og leist ekkert of vel
á öll námskeiðin sem átti að
skrá sig í. Leiðbeiningablaðið
var fornt og máð ljósrit af ljós-
rituðu ljósriti en vinur minn
var að skrá sig í læknisfræði
og það var miklu auðveldara
svo ég gerði slíkt hið sama.
Systir mín útskrifaðist sem
læknir um sama leyti og
mamma var oft búin að segja
mér hversu íslenskunemarnir
litu ógæfulega út við útskrift-
ina. Ég hóf því nám í læknis-
fræði en var samt alltaf með
hugann við íslenskuna. Ég af-
plánaði fyrstu önnina og svaf
sífellt meira og slefaði ofan í
bækurnar. Vinkona mín var í
íslenskunámi og alltaf þegar
við hittumst sagði hún frá öllu
því skemmtilega sem hún var
að læra. Ég skipti um áramót-
in, ákvað að reyna ekki við
lækninn aftur og tókst að skrá
mig í íslensku."
Var námið eins og þú bjóst
við?
„Það var ekki alltaf
skemmtilegt en samt svipað
og ég bjóst við og eflaust
skemmtilegra. Skólafélagarn-
ir sem útskrifuðust með mér
eru flestir að gera mjög
skemmtilega hluti, nokkrir
fóru að kenna en einn er að
slá í gegn sem bassi í óperu-
húsum Vínarborgar, margir
eru á auglýsingastofum eða
blaðamennsku og sumir hafa
bætt við sig tölvufræði og eru
vefstjórar eða margmiðlunar-
kallar. íslenskunámið bygg-
ist á því að maður skapi sér
sjálfur tækifæri.“ Andri Snær
hefur í mörg horn að líta
þessa dagana og má telja full-
víst að íslenskumenntunin
hafi komið honum að góðum
notum.
Mætti næstum
ot seint
í útskriftina
Helga Björg Ragnarsdóttir hefur ekki setið auðum
höndum frá Uuí að hún útskrifaðist frá Menntaskólan-
um uið Sund, hann 23. maí 1992. Menntaskólaárin eru
sveipuð ævintýraljóma en sjálfur útskrifardagurinn er
ekki ofarlega í minningunni.
„Ég valdi MS bæði vegna
þess að hann var minn
hverfaskóli og svo bauð hann
upp á bekkjakerfi.A þessum
tíma langaði mig í félagsfræði
og því valdi ég félagsfræði-
braut. Mér fannst allt fjórða
árið rosalega skemmtilegt.
Ég var ritari skólafélagsins og
hafði mikið að gera í félags-
lífinu. A meðan ég var í fjórða
bekk helltist yfir mig sú löng-
un að fara í læknisfræði. Þar
sem ég var á félagsfræðibraut
var ég ekki í góðum málum
varðandi stærðfræðina og
aðrar raungreinar. Ég velti
því lengi fyrir mér hvernig
væri best að undirbúa lækn-
isfræðinámið. Ég hugsaði
með mér að ég gæti tekið
aukafög í kvöldskóla og var
farin að skoða ýmsar aðrar
leiðir en eftir 4-5 mánaða um-
hugsun fór hugurinn aftur að
leita inn á félagsfræðibraut-
ina.
„Dimmisjón" dagurinn er
mér ennþá ferskur í minni.
Bekkurinn minn ákvað að
klæðast eins og krypplingur-
inn Quashimodo. Við vorum
í kartöflupokum og bjuggum
til kryppu á okkur. Við feng-
um förðunarvörur hjá
Bandalagi íslenskra leikara
og förðuðum okkur með
þeim. Við settum á okkur
vörtur, máluðum tennurnar
svartar og gular og voru
ógeðsleg í einu orði sagt. Við
vorum svo ljót að fólk gat
varla horft á okkur. Ég held
að þetta sé alveg örugglega
einn ódýrasti og magnaðasti
„dimmisjón“ búningur sem
sögur fara af.“
Förðun og ferðalög
„Hvað útskriftardaginn
varðar, þá held ég að mér sé
minnistæðast að þennan
dag fór í ég í mína fyrstu
og einu andlitsförðun
um ævina. Förðunin tók
lengri tíma er gert var
ráð fyrir í upphafi og ég
var næstum því of sein í
útskriftina. Foreldrar
mínir héldu veislu á
sjálfan útskriftardaginn.
Veðrið var mjög gott
þennan dag og ég fór
með félögum mínum í
bæinn um kvöldið. Ég
fór í fyrsta skipti frá því
ég var tveggja ára til
ljósmyndara á útskrift-
ardaginn. Foreldrum
mínum langaði að eiga
stúdentsmynd af mér.“
Að lokinni útskrift fór
Helga Björg í útskriftar-
ferð til Kýpur en um
haustið settist hún á
skólabekk í Háskóla ís-
lands til að læra heim-
speki. Útþráin gerði vart við
sig og í janúar 1993 fór hún
sem Au-pair til Bandaríkj-
anna og dvaldi þar í eitt ár.
Hún kom heim til íslands
1994 og vann í eitt og hálft ár
og fór svo aftur út um haust-
ið 1995 til Svíþjóðar, nánar til-
tekið til Stokkhólms.
„Mig hafði alltaf langað til
að læra afbrotafræði en hér
á Islandi er ekki boðið upp á
slíkt nám til 90 eininga. Ég
fann skóla í Stokkhólmi sem
bauð upp á afbrotafræði en
ég þurfti að taka grunnnám
þar til að geta hafið námið í
afbrotafræði. Ég byrjaði í
námi sem er sambærilegt við
félagsráðgjöf. Ég kom heim
til íslands um jólin og ákvað
þá að fara aftur í heimspeki í
Háskóla íslands. Þá ætlaði ég
að taka 30 einingar í heim-
speki og 60 einingar í félags-
fræði og var ennþá staðráðin
í að fara í afbrotafræðina.
Þegar líða tók á félagsfræði-
námið ákvað ég að taka fé-
lagsfræðina til 90 eininga BA-
prófs, ég tímdi hreinlega ekki
að hætta í félagsfræðinni. Ég
er ekkert hætt við að læra af-
brotafræðina, ég á bara eftir
að klára þann þátt.“
Félagsl'ræftin
hcillafti stúdín-
una og í dag
liol'ur drauiiiur-
inn ræst. I telgal
li.joi” liol'ur
lokift li V-próí-
inu o*» stefnir á
frekara nám.
/ !< '.inv/ulíiri:
h 'lhinnes Long
Helga Björg lauk BA-próf-
inu í félagsfræði í júní 1999
þrátt fyrir að hafa átt anna-
saman vetur en frumburður-
inn leit dagsins ljós á miðri
vorönn. Núna eru synirnir
orðnir tveir en Helga Björg
lætur það ekki hafa áhrif á
frekari námsáætlanir. Hún
stefnir óhikað á framhalds-
nám við fyrsta tækifæri en tel-
ur litlar líkur á að læknisfræði
verði fyrir valinu.
Vikan
15