Vikan - 12.12.2000, Side 14

Texti: Þórunn S t e f á n s d ó 11 i r
Viðtal
Jólunum, hátíð Ijóss
og friðar, fylgir yndis-
le9 öryggiskennd. Jól-
in eru eitt af því örfáa
í henni veröld sem við
göngum að sem
nokkurn veginn vísu.
Við vitum hvar við
verðum, hjá hverjum
og með hverjum og
meira að segja vitum
við áður en við setj-
umst að skreyttu há-
tíðaborðinu hvað
verður á boðstólum.
Jólin eru nefnilega ein
af þeim fáu hátíðum
c sem við höldum sam-
° kvæmt gömlum hefð-
f um. En stundum riðl-
| ast fyrirkomulagið,
c stundum af ástæðum
- sem við ráðum ekki
03
i við og stundum bara
- vegna þess að við
= ákveðum allt í einu að
í halda allt öðruvísi jól.
Jól í anda
r
g hef alltaf verið mik-
ið jólabarn og hlakka
til þessarar hátíðar
Ijóss ogfriðar allt árið.
Yfirleitt er jólahald mitt ogfjöl-
skyldu minnar með hefðbundnu
sniði, við borðum saman, opn-
um pakkana saman og njótum
þess að komin séu jól.
Frá því ég var átta ára gömul
hafði ég gengið með draum í
maganum um allt öðruvísi jól.
Draumurinn vará þá leiðað þeg-
ar ég yrði stór ætlaði ég að eign-
ast ofboðslega stórt hús og eiga
ofboðslega mikið af peningum.
í þessu stóra húsi ætlaði ég að
halda jólaboð og bjóða til veislu
öllum þeim sem væru einstæð-
ingar og þekktu engan til þess
að verja jólunum með. Draum-
urinn var í anda gömlu
Hollywoodmyndanna, einhvers
konar dans- og söngvamynd;
húsið átti að vera skreytt frá gólf i
og upp í rjáfur og maturinn á
borðum ekki af verri endanum.
Ég ákvað að upplifa draum-
inn fyrir nokkrum árum þegar
hér voru staddir fimm útlend-
ingar sem þekktu fáa eða enga
hér á landi nema mig og vildu
gjarnan dvelja hjá mér á jólun-
um. íslenskur vinur minn, sem
búsettur er í útlöndum en kom
til Islands til þess að vera hér
á jólunum, og vinur hans, sem
nýlega hafði misst mömmu
sína, vildu einnig vera hjá mér
á jólakvöld. Þessum sjö gest-
um var boðið til veislu ásamt
stórfjölskyldunni.
Ég var margar vikur að und-
irbúa þessa miklu hátíð. Svo vel
vildi til að starfs míns vegna
þurfti ég að fara til Ameríku í
nokkra daga í byrjun desem-
ber. Ég notaði auðvitaðtækifær-
iðog keypti þar tilbúinn, margra
kílóa kalkúna og hunangsborna
skinku. Þar keypti ég líka ein-
hver ósköp af jólaskrauti, líkt
því sem tíðkaðist í ævintýrabíó-
myndunum. Þegar nær dró jól-
um byrjaði ég að skreyta húsið
hátt og lágt með þessum herleg-
heitum og ég hef aldrei haft svo
mikið fyrir því að skreyta oggera
heimilið vistleg og jólalegt. Ég
fékk meira að segja lánaðan lít-
inn sófa og nokkra stóla svo ör-
ugglega færi vel um alla gest-
ina. Gamla borðstofuborðið var
sveipað amerískum jóladúk og
það glitraði á nýpússað silfrið.
Heimiliðvarorðiðeinsogheim-
ili söngva-og dansmyndanna og
nú beið ég bara eftir gestun-
um. Mikið hlakkaði ég til! Það
er ekki á hverjum degi sem ára-
tuga gamall draumur rætist; að
fá að halda heimilisleg jól fyrir
alla þessa einstæðinga sem nú
myndu safnast saman í friðhelgi
jólanna á fögru og skreyttu
heimili mínu. Líklega myndu
þeirallir lifa á minningunni um
þessi jól það sem eftir væri æv-
innar.
Draumur eða martröðP
Svo byrjaði þetta ágæta boð.
Allt gekk vel meðan maturinn
var snæddur og allir létu vel af
kræsingunum. Þegar staðið var
upp frá borðum kom í Ijós að
ekki áttu allir skap saman og
sumir gestanna gáfu til kynna
með svipbrigðum að þessi
gestablanda mín væri ekki full-
komin. Jólin áttu bara að vera
einsog þau höfðu alltaf veriðog
fljótlega fóru að koma upp alls
kyns afbrýðisemiköst í þessu
ágæta jólaboði. Heima hjá mér
eru tvær stofur og í þeim skipt-
ist fólk í lið, liðið sem ,,fílaði“
ekki hitt liðið og svo liðið sem
áttaði sig ekki á að það væri eitt-
hvað fyrir hinu liðinu. Það sem
eftir var kvöldsins var ég í ein-
hvers konar boðhlaupi milli
stofanna í hlutverki trúðsins. Ég
reyndi að vera fyndin og hress
og lét sem ég tæki alls ekki eft-
ir því að þetta boð væri allt öðru-
vísi en boðin í bíómyndunum.
Ég minnti kannski örlítið á Judy
M a g n ú
dans
Garland, með góðum vilja hefði
verið hægt að ímynda sér mig í
hlutverki hennar þar sem ég
dansaði á milli stofanna, en
sennilega hefur brosið á and-
liti mínu verið meira óekta en
hennar.
Mértil mikils léttis mundi ég
allt í einu eftir því að einn gest-
annaerágæturpíanóleikari. Ég
dreif hann í píanóstólinn og bað
hann að spila nokkur jólalög og
-sálma. Kannski gætu þessir
ólíku gestir sameinast í tónlist-
inni? En aftur kom sama babb
í bátinn. Gestirnir áttu sérákaf-
lega ólíkan óskalagalista, sum-
ir vildu syngja Heims um ból
meðan aðrir byrjuðu á að syngja
Last Christmas, lagið sem Ge-
orge Michael gerði frægt hér um
árið. Það var því sama hvað ég
reyndi, allt kvöldið var á skjön
við drauminn. Draumurinn um
hið fullkomna jólahald virtist
ætla að enda sem mjög slæm
martröð.
Þegar gestirnir loksins fóru
átti ég eftir að vaska allt upp,
ganga frá afgöngum og þrífa
húsið eftir þetta sérkennilega
tuttugu ogfimm manna jólaboð
ogvarégað þvítil klukkan fjög-
ur um nóttina.
Ættardraugur
Ég komst seinna að því að
þetta liggur í ættinni. Frænka
mín, Ágústa Guðmundsdóttir
Harting, sem lengi hefur búið í
Bandaríkjunum en er mörgum
íslendingum að góðu kunn fyr-
ir störf sín, hefur lengi hagað
sínu jólahaldi á þennan hátt.
Pabbi hennarogamma mín eru
systkini þannig að grunnur
þessara jóladraumfara liggur
hjá forfeðrunum. Ágústa hefur
í mörgártekiðeinstæðinga með
sér heim eftir jólamessuna og
boðið þeim að borða jólamatinn
með fjölskyldunni. Sherry, dótt-
ir hennar, sagði einhvern tím-
ann þegar hún var lítil stelpa:
14
Vikan