Vikan - 12.12.2000, Side 57

vera fangi
I í k a m a ?
í m i ð a I d r a

ekkert
sé kolrugluð.
þú sérð fólk á þínum aldri
sem er orðið kaldhæðið og
biturt og vonar að þú verðir
aldrei svoleiðis.
þú „þarft" ekki lengur að
ganga í eins fötum og vin-
irnir.
þér finnst fatasmekkur for-
eldra þinna vera í lagi.
þig dreymir um að stofna
eigið fyrirtæki.
hroturnar í maka þínum eru
farnar að h Ijóma ei ns og sög-
unarverksmiðja.
• þér finnst sumt fólk á þín-
um aldri farða sig of mikið.
• fjölskyldan er orðin mikil-
vægari en vinirnir.
• þér finnst ekki er lengur svalt
að vera drukkinn í bíó held-
ur lítur á það sem sjúkdóms-
einkenni.
• þú nennir ekki að flytja.
• þér er alveg sama um hvað
öðru fólki finnst um þig.
• kók og
prin-
spóló
kemur
upp í hugann
þegar minnst er á sæl-
gæti.
• þú hlakkar til ættarmóta.
• þú nennir ekki lengur að
reyna að breyta maka þínum.
• þér finnst skyndimatur ekki
bragðast jafn vel og áður.
Þér finnst skyndi-
matur ekki bragðast
jafn vel og áður.
Þrjár Dísir
Framhald af bls. 8
Til nánari skýringar skal það
upplýstáðuren stöllurnarsvara
að Dís kallar blaðið Biblíu ungra
kvenna.
,,Þegar ég var í MH var ég undir
sterkum áhrifum frá Lilju Rós og
hennar femínistakiíku og fannst
blöð á borð við Kosmó ekki bara
heimskuleg heidur líka hættu-
leg því þau væru kúgunartæki
karlmanna. Stelpurnar sögðu að
blöðin héldu konum niðri með þvf
að draga upp mynd af svo full-
kominni konu að hún líktist frek-
ar geimveru en mannveru og
þannig viðhéldu þau stöðugri óá-
nægju kvenna með sigsjálfar...
Þegar ég byrjaði í Eymundsson
horfði ég því á öll þessi blöð með
fyrirlitningu og fannst ég vera að
fremja glæp gegn kvenkyninu
þegar ég raðaði þeim í hillurnar.
En jafnframt fannst mér freist-
andi að glugga aðeins í óvininn
... smám saman hætti ég að
skammast mín og kom út úr
Kosmó skápnum. Dró stelpurnar
með mér inn í dýrðina og sýndi
þeim að ef maður hefði réttan
húmor fyrir blöðunum væru þau
í raun ótrúlega fyndin og
skemmtileg. Nú er sameiginleg-
ur lestur þeirra ein eftirlætis-
dægradvöl okkar... mótsagnirnar
í blaðinu eru Ifka svo bilaðar.
Helmingurinn af blaðinu fjallar
um að það sé ekki útlitið sem
skipti máli heldur það sem býr
innra með manni, enda komi feg-
urðin innan frá. Ekki má gleyma
því að karlmenn vilja hafa eitthvað
til að klípa í og þvi er i raun alls
ekki eftirsóknarvert að vera of
grönn. Hinn helmingurinn erþak-
inn myndum af fáránlegum, fal-
legum og grönnum fyrirsætum
sem eru meira að segja fótósjopp-
aðar (lagaðar, bættar með tölvu-
tækni) til að gera þæryfirnáttúru-
lega fallegar og grannar. Tvöföld
skilaboð eru reyndar hálfgert
þema iblaðinu ... oggera ekkert
nema rugla tiu milljónir Vestur-
landakvenna (og- manna) full-
komlega í ríminu. En kannski er
þetta einmitt ástæðan fyrir þvi aö
Kosmó er slík eðal skemmtan. “
Þær stöllurnar skellihlæja áður
en þær svara. „Allt sem sagt
er um Kosmó í þessari bók er al-
veg dagsatt," segja þær svo með
mikilli áherslu. ,,Ef það er eitt-
hvað í bókinni sem á við rök að
styðjast og er byggt á okkar
reynsluheimi þá er það skoðun
okkar á Kosmó. Það er ekki
hægt annað en að hlæja sig
máttlausan yfir öllum þessum
tvöföldu skilaboðum. Eftir að
maður fór að sjá í gegnum þetta
fór maður að hafa meira gam-
an af því. Maður er hættur að
horfa tómum augum á fataskáp-
inn og eiga ekkert til að vera í.
Kosmó konan er hætt að vera
raunveruleg fyrirmynd."
Dís á sérdeilis marga skemmti-
lega og fjölbreytta vini af báðum
kynjum. Er þetta fólk einhvers
konar blanda af fólki sem þið
þekkið?
„Engin persónanna á sér
hreina fyrirmynd í raunveruleik-
anum, en vissulega eru þarna
týpur sem eru fulltrúar ákveð-
inna hópa og ákveðinna mann-
gerða sem eru til. Þetta er allt
svona frekar raunverulegt fólk."
Ætlið þið að skrifa aðra bók?
„Það erenginspurning, þetta
er það alskemmtilegasta sem
við höfum gert.“
Eruð þið kannski byrjaðar á
henni?
„Nei, við erum nú bara rétt
farnar að átta okkur á því að
Díssé orðin að raunveruleika og
fólk, bæði það sem við þekkjum
og ekki þekkjum, er að lesa
hana. Við spáum (framhaldið
þegar þar að kemur."
Dís átti fyrsta orðið og við
skulum leyfa henni að eiga
einnig það síðasta.
Þroskasumarið er liðið og nú
er hún á stað sem er algjörlega
bannað að kjafta frá hver er.
Mikið verður allt melankólískt
þegar sumarið er á enda. Maður
yrði ekki hissa efgítarleikari birt-
ist á hverju götuhorni kyrjandi
þunglyndisleg mæðukvæði um
horfnar ástir og rofna eiða.
Drungalegar drápur um það sem
sumarið gaf, en haustið tók. Ég
hef nú alltaf verið flink í sumar-
mæðunni, farið í dramatískan
skyldugöngutúr umhverfis Tjörn-
ina síðustu vikuna í ágúst til að
kveðja sumarið. Og vaknað upp
að morgni fyrsta september með
haustlauf f hjarta, fundist sum-
arið vera í órafjarlægð, eins og
horfin minning, hikstandi fortíð
sem ilmar af stráum, strákum,
kokkteilum og farseðlum. Nú
hlakka ég til fyrsta september...
Ég vil vera Dís. Kona sem erstolt
af því að heita bara millinafni.
Ekki bara milli í millibilsástandi
heldur forvitin, sjálfstæð og leit-
andi kona. Leitandi að einhverju
sem hún veit að hún finnur. Ætl-
ar sér að vaxa í veldavfsi innan í
sér. Eiga leynivopnið sitt og eiga
leyndarmál.
Þora, stökkva, vilja og geta.
Þannig Dís vil ég vera. “
Vikan
57