Menntamál - 01.11.1931, Qupperneq 13

MENNTAMÁL
9i
Þa'S er nauSsynlegt, ef þau eiga síðarmeir aS vera fær um a'S
vinna að’ verndun friÖarins.
Þess vegna rannsökum viÖ nú gaumgæfilega Aústurlanda-
menningu i skóla okkar. Af sömu rökum kynnum viÖ okkur
nú menningu allra annarra landa, áÖur en vi'Ö byrjum á okk-
ar eigin.
Fyrir þremur árum bjó sjötti bekkur til stóra bréfabók um
Ivína, meÖ myndum. Sjötti bekkur næsta árs kvaÖst vilja læra
allt öÖruvísi um Kína, en eldri félagarnir. Þeir höfÖu séÖ hvern-
ig hinir fóru aÖ áriÖ áÖur, er þeir unnu i sömu vinnustofu.
Þeir ákváðu, að draga strik gegn um sögu Kína, allt frá tíma
helgisagnanna, er Pan Ku skapaði tilveruna, og fram að upp-
hafi lýöveldisins.
Fyrir okkur kennarana valt eigi aðeins á því, að öðlást nýja
reynslu; við vildum fá í ljós alveg sérstaklega gó'Öa heildar-
mynd. AÖ þessu hafði skólinn átt heima í gömlum húsum, sem
lagfærð höfÖu veri'Ö handa okkur. En einmitt um þetta leyti
eignuðumst við nýtt hús, sem reist var á okkar kostnað, eftir
okkar hugmyndúm. Þar höföum við rúmgóð göng og stóra
kennslusali. Þeir tímar koma af og til, að efnisleg tilföng eru
nægileg. A báðar hliðar ganganna voru vinnustofur, og nú datt
okkur í hug, að breyta göngunum í kinverska götu með kín-
verskum búðum, porturn og múrum. Samkeppni var auglýst
milli bekkjanna þriggja, unt uppkast að kínverskri götu. Mörg
uppköst voru gerð, og loks var eitt þeirra valiÖ.
Krypplaður pappír reyndist að vera ágætur til að eftirlikja
tígulsteinsþy.nnur. Haldnar voru ’ntargar ráÖstefnup. Börnin
leituÖu til þeirra kennara, sem þeini þótti vænst um, og
höfðu meÖ þeim langar bollaleggingar, og marga daga varð
allt annað aÖ víkja fyrir ]tvi, að útbúa götuna. Listamenn og
handverksmenn unnu saman, kennarar og nemendur með sam-
einuðum kröftum, með sagir, hamra, nagla og allskonar srníða-
efni. Ungir málarar klifu upp i háa stiga og unnu þar meÖ
pensla og málningardollur. Aldrei á allri minni kennaraæfi hefir
neitt glatt mig á við þá sjón. Eg var svo sæl yfir því, að bernska