Menntamál - 01.06.1943, Blaðsíða 26

16
MENNTAMÁI,
Á síðustu áratugum hafa svo margar og ólíkar tegundir
vatnslita komið á markaðinn, að erfitt er að velja og hafna.
Skal nú í stuttu máli gerð nokkur grein fyrir því, sem
mestu skiptir við val lita, og gefnar nokkrar bendingar,
sem kennurum og börnum mætti að haldi koma.
Fyrst af öllu vil ég þó vara við þeim litum, sem að mínu
áliti eru óhæfir til notkunar við teiknikennslu barna. Ber
þá einkum að nefna stóru vatnslitakassana, með 20—30,
eða jafnvel enn fleiri litum, sem seldir eru hér í annarri
hverri búð. í „litum“ þessum er sáralítið af litarefnum, en
langmestur hlutinn er gagnslaust uppbótar- og tengiefni,
sem haft er þar í gróðaskyni og til þess að fylla upp í „eyð-
ur verðleikanna“. Litir þessir eru steinharðir, leysast illa
upp í vatni og eru mjög daufir. Til þess að ná einhverjum
lit úr þeim, þarf að nudda þá lengi með blautum penslin-
um, en það eyðileggur hvern pensil á skömmum tíma. Loks
má geta þess, að það er alger óþarfi að hafa svona marga
liti í stokknum og mun eg sýna fram á það síðar.
Þessir litir eru ekki aðeins ónothœfir, heldur beinlinis
skaðlegir börnunum, þvi að þeir lama vilja þeirra og kjark
og drepa niður löngun þeirra c-g ánœgju þá, sem þau
annars hafa af þvi að tjá reynslu sína og tilfinningar
með línum og litum.
Slíkum starfstækjum ber því að hafna og hefi ég oft
bent kaupmönnum á það, hvílík fásinna það sé að flytja
slíkan varning inn í landið.
Þekjulitir. -
Við teiknikennslu með börnum er sú reynsla fengin, að
þeir vatnslitir, sem hæfa þeim bezt, eru svonefndir þekju-
litir, en í þeim er límefni, auk litarefnisins.
Vatnslitir (Aquarell-litir) þeir, sem listmálarar aðallega
nota, eru gegnsæir. Þótt þetta séu í sjálfu sér ágætir litir
í höndum þeirra, sem kunna að beita þeim, þá eru þeir
of erfiðir börnum. Þetta liggur í því, að ekki má mála með