Menntamál - 01.02.1944, Qupperneq 19

MENNTAMÁL
37
ing, bæði beint og óbeint. Skólinn stendur vel að vígi í
vali á kennurum, vegna þess árangurs, sem þar hefur
náðst.
Það er ekki löng leið upp í Bronx og komum við brátt
á ákvörðunarstaðinn. Skólabyggingin er gömul og stend-
ur inni í miðjum bænum, svo að skólinn getur á engan
hátt talizt út af fyrir sig. Er við komum inn úr dyrunum,
var okkur vísað til skrifStofu skólastjórans, en hún er
mjög nálægt útidyrum. Margt gesta var í skrifstofunni,
og var stærsti flokkurinn frá kennaradeild Columbia-
háskólans, og vorum við Islendingarnir í þeim hópi. En
þarna voru einnig gestir annars staðar að, sumir úr öðr-
um ríkjum, enda er þangað stöðugur straumur manna
til þess að skoða skólann. Gamli maðurinn, skólastjórinn,
stóð í einu horninu og heilsaði öllum með ljúfu brosi.
Framkoma hans var einstaklega hæglát og stillileg. Svo
hafði verið ráð fyrir gert, að hann talaði við okkur um
starf sitt, er við hefðum gengið um skólann, skoðað hann
og kynnt okkur starfsháttu hans og kennslu af eigin raun,
að svo miklu leyti sem slíkt er hægt með stuttri heim-
sókn. Var því gestum strax skipt upp í flokka, og fékk
hver flokkur til fylgdar einn af nemendum skólans, sér-
staklega snyrtilega stúlku, sem tók þetta hlutverk sitt
háalvarlega. Sagði skólastjóri, að þessar stúlkur hefðu
verið til þess valdar og undirbúnar að vísa gestum veg
um skólann og skýra fyrir þeim fyrirkomulag og starfs-
háttu. Væri skipt um stúlkur öðru hverju. Þessar yngis-
meyjar leystu starf sitt af hendi með hinni mestu prýði.
Voru þær auðsjáanlega vanar að skýra frá og lýsa skóla
sínum. Skólastjóri varð eftir í skrifstofu sinni, og enginn
kennari skipti sér af göngu okkar um skólann.
Fylgdarmærin beindi fyrst athygli okkar að því, að
víða á gangaveggj um héngj u málverk og teikningar gerðar
af nemendum, og sums staðar voru líkön og smástyttur,
sem sömuleiðis voru eftir þá. Voru sum af verkum þess-