Menntamál - 01.02.1944, Blaðsíða 22

40
MENNTAMÁL
Ekki veit ég, hvort hægt er að segja, að þarna hafi
verið kennd myndhöggvaralist, en eitthvað í þá átt fór
þó fram í einni stofunni. Var þar unnið úr leir, og
mótuðu nemendur þæði ker og myndastyttur, en ekki var
það nema í mjög smáum stíl. Hvergi hef ég séð meiri
ákefð í unglingssvip en á andliti þeirra, sem þarna voru
að verki. Hreyfingar fingranna, er þeir grófust í leirinn
og mótuðu hann, voru sannarlega sprottnar af hjartans
ánægju og fróun sálarinnar.
Nú sagði fylgdarmærin, að þessu næst væri rétt að við
athuguðum, hvað um væri að vera í leikfimissalnum. Eg
fyrir mitt leyti óskaði, að við sæjum þar danskennslu,
því að ég hafði heyrt, að hún væri með afbrigðum góð
í skólanum. En í stað þess sáum við leikkennslu. Margir
unglingar voru þarna inni í salnum, sem var allstór, og
voru flestir þeirra áhorfendur, og sátu þeir á gólfinu.
Pallur var fyrir enda salsins, og var hann notaður sem
leiksvið. Leikritið, sem samið var af nemendum sjálfum,
var í rauninni hvorki frumlegt né merkilegt. En meðferð
leikaranna á hlutverkum sínum var aftur á móti með
þeim ágætum, að til einsdæma mátti teljast. Sérstaklega
var leikur eins drengsins mjög góður, og hef ég hvergi
séð barn sýna slíkan skilning í alvarlegum leik. Ég hafði
orð á þessu við kennslukonuna eftir á, að mér hefði þótt
leikur hans sérstakur, og sagði hún okkur þá, að dreng-
urinn, sem var aðeins 14 ára, hefði þegar fengið styrk
til leiknáms frá þekktum leikskóla. Skýri ég einkum frá
þessu vegna ummæla, sem kennslukonan viðhafði um þetta,
en hún var stundakennari, sem hafði á hendi leikkennslu
víðar í skólum. Hún sagði: „Til þess eru að vísu nokkrar
líkur, að hæfileiki Williams hefði komið í ljós, þótt hann
hefði ekki verið hér í skólanum, en hitt er þó víst, að
það var honum mikil gæfa að vera í slíkum skóla sem
þessum, þar sem allt er reynt til þess að uppgötva og
þroska sérhæfni og færni nemendanna."