Menntamál - 01.02.1944, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
43
kæmi sér fyrir sjónir. Við hvöttum hann til þess. Það
tók hann langan tíma að móta myndina í leir, svo að
hann teldi sig hafa tjáð sig eins og hann ætlaði, og við
létum hann leita fyrir sér eins og hann vildi. — Þetta
er árangurinn, og mér þykir vænt um styttuna.“ 0g gamli
maðurinn brosti eins og hans er vandi.
Mér fannst þá, og finnst raunar enn, að þetta brjóst-
líkan af Lincoln sé táknrænt fyrir starf og skóla dr. Patri,
— táknrænt bæði vegna þess, að það er af Lincoln, er
lifir í meðvitund margra sem postuli lýðræðis og jafn-
réttis, og eins vegna hins, að nemandinn fékk að hafa
það eins og honum leizt, eftir mikla umhugsun og langa
leit við að koma hugmynd sinni í fast form. — Og þegar
þetta er athugað, þarf engan að undra, að skólinn hefur
náð afburða árangri í starfi sínu. Þegar yfirskólanefnd
New York-borgar safnaði sýnishornum af vinnubrögðum
unglinga í listrænum og verklegum efnum í öllum skólum
borgarinnar, og fékk til þess sérstaka dómnefnd að dæma
um sýnishornin, án þess hún vissi úr hvaða skólum þau
voru, kom í ljós, að þessi skóli átti langflest af þeim. —
Gamli maðurinn segir okkur frá þessu, og það vottar
fyrir glampa af stolti í augum hans, — en þó er á hon-
um að skilja, að honum hafi fundizt þetta eðlilegt og
sjálfsagt. — Rödd hans er hlý og viðkvæm jafnan er
hann minnist á þá, er á einhvern hátt hafa skarað fram
úr, og eins þegar hann segir frá erfiðum tilfellum, sem
hann telur hæpið, að hann hafi sigrazt á. Hann minnist
á skólabraginn, sem okkur virtist sérlega góður. Skiln-
ingur hans á nemendunum er mjög næmur, og hann lítur
á hlutina frá mörgum sjónarmiðum. í formála fyrir lítilli
sýnisbók af ljóðum og listrænni vinnu nemenda sinna
segir hann á einum stað: „Ókunnugum virtust sum þess-
ara barna vera „erfið viðureignar“. Nýr kennari hafði
það eitt sinn á orði, því að þau voru síkvik, ókyrr og
önnum kafin í þá daga, og nokkrir vösólfar. Smátt og