Menntamál - 01.04.1957, Side 28

14
MENNTAMAL
vantar við fjölmennu skólana sérmenntaða kennara til
þess að kenna málblestum, orðblindum, taugaveikluðum
og treggreindum börnum.
Meðan allar þessar aðstæður skortir til þess að skóla-
stjóri geti rækt að fullu hinn einstaklingsbundna þátt
námsstjórnarinnar, er það í raun og veru að fara út fyrir
svið veruleikans, ef ég reyni að lýsa hæfilegri skipan þessa
starfs. Sú tilraun kynni þó að gera ljósari nauðsyn þess
og tilgang.
2. RANNSÓKN Á NÁMSERFIÐLEIKUM BARNSINS.
Þegar barn tekur ekki viðunandi framför í námi, þarf
strax að finna ástæðuna til þess. Námserfiðleikar benda
eingöngu til þess, að eitthvað er að, eins og líkamsþrautir
á sjúkdóm, en þeir greina á engan hátt raunverulega
ástæðu sína. Fyrir margt barn eru námserfiðleikar jafn
örlagaríkir og alvarlegir sjúkdómar. Því á barnið þegn-
legan rétt og óvefengjanlega kröfu til þess að námserfið-
leikar þess verði teknir til rannsóknar, jafn skjótt og
þeirra verður vart, og bót ráðin á þeim eftir því sem
unnt er.
a) Bezt er að byrja á heimili barnsins, kynnast foreldr-
um þess, athuga þær aðstæður, sem barnið býr við, gera
sér grein fyrir afskiptum foreldra af námi þess og íyrir
þeim ytri skilyrðum, sem það hefur til náms. Börn búa
heima við ákaflega misjöfn kjör. Sum skortir allt næði,
aðhald og leiðbeiningar við nám, önnur eru keyrð áfram
í blindum ákafa. Úr þessu má oft bæta með því að vekja
hjá foreldrum skilning á vanda barnsins og leiðbeina þeim
um réttari tök. Barni, sem býr við mjög óheppilegar að-
stæður heima, þarf að skapa sérstök skilyrði til þess að
ljúka náminu að öllu leyti í skólanum.
b) Oft eru erfiðleikar barnsins flóknari en svo, að kenn-
ari þess eða foreldrar geti leiðrétt þá. Þetta á t. d. við,