Menntamál - 01.02.1976, Blaðsíða 31

Vorið 1969, einu ári eftir að tilraunin með aukna
tónmenntarkennslu hófst, var spurningaskrá lögð
aftur fyrir bekkjakennarana. í þetta sinn var aðeins
um 13 spurningar að ræða og fjölluðu flestar þeirra
um tónmennt, þ.e. viðhorf kennara á ýmsum þátt-
um í sambandi við tónmennt og álit þeirra á við-
horfum nemenda til tónmenntar. Þessi spurninga-
skrá er birt í heild í viðbætinum.
Alls var unnið úr 10 af 13 spurningum (mjög
fáir svöruðu spurningum nr. 7, 12 og 13).
Þessum 10 spurningum má skipta í 3 flokka.
A. Almennar spurningar um tónmennt (sp. 1, 2
og 11).
B. Spurningar um álit kennara á viðhorfi nem-
enda til tónmenntar (sp. 3, 4, 5 og 6).
C. Spurningar um framfarir nemenda yfir skóla-
árið og kennaramenntun (sp. 8, 9 og 10).
Hér á eftir eru spurningarnar og svörin við þeim
settar upp í töfluform (Tafla 2), eins og gert var
áður með spurningaskrána frá 1968.
TAFLA 2: Kennaraspurningaskrá 1969 (30 bekkjakennarar)
A. Almennar spurningar um tónmennt.
1. Láta syngja lag í tímum ?
2. Tónlist uppörvandi eða truflandi áhrif?
11. Fjölgun á tónmenntartímum ?
B. Spurningar um viðhorf nemenda til tónmenntar.
3. Viðhorf bekkjarins til tónmenntar?
4. Áhugi á tónmennt aukist, minnkað eða óbreyttur?
5. Hlakka nem. til tónmenntartímans ?
6. Koma nem. hressir eða leiðir úr tónmenntartímanum ?
C. Spurningar um framfarir nemenda og kennaramenntun.
8. Hvort þekking í tónmennt í KHÍ hefði hjálpað í starfi
sem bekkjakennari?
9. Orðið framför, afturför eða staðið í stað hvað eftirtekt
og einbeitni varðar ?
10. í hvaða greinum framför?
21(4) sv. öðru hverju, 9(2) sv. sjaldan 30
26(6) sv. uppörvandi, 2(0) sv. engu breyta 28
15(5) sv. já 15
18(5) sv. jákvæð, 9(1) sv. hlutlaus 27
14(6) sv. aukist, 5 sv. óbreyttur, 5 sv. minnkað 24
7(1) sv. já, 11(3) sv. nei 18
14(5) sv. hressir, 2 sv. leiðir 16
25(6) sv. já 25
11(4) sv. framför, 4(1) sv. staðið í stað,
3(0) sv. afturför 18
16(4) sv. lestri, 4(2) sv. reikningi,
2(1) sv. skrift, 4 sv. réttritun 18
Sem almennar niðurstöður má gera eftirfarandi
samantekt:
A. Allir kennarar láta syngja lag í tímum, § öðru
hverju og ^ sjaldan. Langflestir töldu að tónlist
(söngur) fléttuð inn í almennu kennsluna hefði
uppörvandi áhrif og allir sem svöruðu (15) töldu
fjölgun á tónmenntartímum æskilega.
B. f þeirra sem svöruðu (þar af allir kennarar
tilraunabekkja) töldu viðhorf nemenda til tón-
menntar jákvætt en 4 töldu viðhorf nemenda hlut-
laust. Tæplega § (þar af allir kennarar tilrauna-
bekkja) álitu að áhugi nemenda þeirra á tónmennt
hefði aukist yfir veturinn, tæplega töldu hann
hafa staðið í stað en tæplega 3 álitu hann hafa
minnkað.
U.þ.b. ^ þeirra sem svöruðu töldu nemendur
hlakka til tónmenntartímans í næsta tíma á undan
en u.þ.b. f töldu svo ekki vera. Langflestir af þeim
sem svöruðu töldu að nemendur kæmu ánægðir
og hressir úr tónmenntartímunum.
C. Allir sem svöruðu (25), álitu að það hefði
hjálpað þeim í starfi þeirra sem bekkjakennarar ef
þeir hefðu hlotið staðgóða þekkingu í tónmennt og
tónlistaruppeldi við Kennaraháskóla íslands þegar
þeir voru við nám.
U.þ.b. f, eða 62% þeirra sem svöruðu (þar af 4
af 6 bekkjakennurum tilraunabekkja) töldu bekki
sína hafa tekið framförum hvað einbeitni og eftir-
tekt varðar, en ^ töldu að þessir þættir hefðu staðið
í stað eða afturför orðið. Af þeim sem svöruðu
töldu flestir að bekkurinn hefði tekið framförum
í lestri.
Ef teknar eru sambærilegar spurningar frá 1968
og 1969, fást eftirfarandi niðurstöður (Tafla 3):
MENNTAMÁL
31