Vorið - 01.03.1946, Qupperneq 33

V O R I Ð
31
Bægradvöl.
GÁTUR:
1 • Hvað er það, sem lengist og styttist í senn?
Hvað cr það. sem gengið er, riðið, ekið og
siglt ;i?
3- Eg sýni og læt lieyra það, sem ckki er til.
Eg er ýmist fallegur eða ljótur, stuttur eða
langur, hræðilegur eða yndislegur. Eg
gabba oft heimskingjann, en aldrei þann
vitra. Hver er ég?
Hvað er það, sem þú hefur meðferðis, en
sólin getur aldrei skinið ;1?
■r>- Hversu marga nagla þarf í lióf þann, scm
vcl er járnaður?
(i- Hvf getur aldrei rignt tvær nætur sam-
fleytt?
SKYLDLEIKAÞRAUT:
Maður kom inn þar, sem nokkrar stúlkur
s:'tu. Stóð þá ein þeirra upp og heilsaði hon-
11111 með kossi. „Hvernig gaztu fengið af þér
að kyssa ókunnugan manninn?" sögðu hinar
stulkurnar, þegar maðurinn var farinn. „Þyk-
lr ykkur það svo undarlegt?" spurði stúlkan,
fyrra skiptið. Ég fór nú daginn eftir
UPP eftir og gaf þeim smjör á strái,
en mömmu þeirra sá ég ekki. Ég
flélt nú, að mamma þeirra væri dá-
m, og mér datt í hug fuglinn, senr
hafði fundið. Næsta dag fór ég
upp eftir, voru þeir þá báðir dánir.
% býst við, að þeir hafi dáið bæði
Ur hungri og kulda. Ég flutti þá nú
f'eitn og jarðaði þá.
í-g minntist alltaf unganna
fVeggja, þegar ég sá djúpa hóffarið
1 mýrinni.
Unnur G. Baldvinsdóttir.
„þar sem ntóðir hans er tengdamóðir móður
niinnar?" — Hver var maðurinn?
STAFAKROSS:
Fimm orð á að finna og skrifa hvert niður
af öðru, en orðin skulu vera: Steintegund,
fiskur, kvenmannsnafn, ílát og skýli. Hvert
orð á að vera fimm stafir og miðstafirnar
lesnir í röð lárétt og lóðrétt eiga að mynda
sama kvenmannsnafnið.
GÖMUL ÞULA:
Einn og tveir,
inn komu þeir.
Þrfr og fjórir
furðu stórir.
Fimm, sex, sjö, átta,
svo fóru þeir að hátta.
Nfu, tfu, ellefu, tólf
lögðu plöggin sín niður á gólf.
Svo fóru þeir að sofa
og sína drauma lofa,
en um miðjan morgun,
cr mamma vakti þá,
þrettán, fjórtán, fimmtán, sextán
á fætur stukku þá.
Svo fóru þcir að smala
suður fyrir á.
Seytján, átján lambærnar fundu þeir þá,
og tuttugu sauðina sttður við sel.
Teldu nú áfram og tcldu nú vel.
HÚSGANGSLEIKUR:
Leikmcnn skipta sér niður hver í silt horn
hússins, þar sent leikið er. Einn stendur á
miðju gólfi og heitir hann „húsgangur".
Hann gengur á milli hinna og segir við hvern
þeirra fyrir sig: „Gef mér rúm". En svarið er
ávallt: „Farðu til næsta bæjar." Meðan hús-
gangurinn er á leiðinni þangað, leitast horna-
mennirnir við að hafa vistaskipti, en hús-
gangurinn reynir þá að komast í eitthvert
hornið, sem losnar. Takist honum það, verð-
ur sá, scm rnissti horn sitt, húsgangur næst.