Vorið - 01.12.1950, Blaðsíða 10

128
VORIÐ
„Sælla er að gefa en þiggja“
SMÁLEIKUR í EINUM ÞÆTTI
LEIKSVIÐIÐ:
Stofa — með eldstæði — sveitabýli.
LEIKENDUR:
Grámann (Karl konungur í grárri
hermannakápu), María — bóndakona.
MARIA ('hrærir í grautarpotti og
raular):
Sjóddu nú, pottur,
þú sér mína þraut.
Dáin er mamma og pabbi
á braut,
og börnin mín biðja og biðja
um graut.
Nei, þessi þula á nú ekki við í
dag. Börnin hafa hlaupið ofan á
vegamótin til þess að sjá, þegar
kóngurinn ríður fram hjá. Ég
verð að vera heima, því að ég á
von á ,,pabba“ úr skóginum á
hverri stundu, og honum veitir
ekki af að fá þá eitthvað heitt að
borða. (Hrærir þegjandi um
stund). Osköp eru, að sumir
skuli alltaf þurfa að vera svona
fátækir! Bara að fáeinir ríkisdal-
ir hryndu nú niður í gegnum
reykháfinn! Æ — þetta eru
heimskulegar hugsanir. En það
þarf nú mikið til, þegar kofinn
er fullur af blessuðum börnun-
um! (Hlustai-). Jú. nú heyri ég
áreiðanlega einhvern ganga um.
„Pabbi“ er að koma heim úr
skóginum. Ég vildi að hann kæmi
nú með fugl, svo að við getum
fengið steik á sunnudaginn.
(Snýr sér að eldstæðinu og talar