Vorið - 01.12.1950, Blaðsíða 23

VO RIÐ
141
Framhaldssagan:
Litli leikarinn
eftir
HELENE HORLYCH
HANNES J. MAGNÚSSON íslenzkaði
('Framhald).
„Má ég kynna ykkur, þetta er
bezti vinur minn, hr. Svartipétur,
og þetta er Brúnó, leikari, rnúsa-
temjari og landsliornamaður, al-
veg eins og við, en er nú sem stend-
ur gestur okkar. Láttu nú sjá, að
þú hafir fengið gott uppeldi.“
Þegar Brúnó rétti fram liöndina,
rétti Svartipétur honum löppina,
og leyfði honum meira að segja að
klappa á hálsinn á sér.
Skömmu síðar var drepið á dyr,
og roskin kona, með óhreina
svuntu, konr inn. Hún hélt á skutil
í hendi, og á honum voru tveir
diskar með einhverjum kjötrétti
og tvær brauðsneiðar.
Hún setti skutilinn á borðið, og
sagði forvitnislega:
„Jæja, Falk, þér hafið gesti í dag.“
„Já, frú Mortensen,“ sagði Falk
vingjarnlega. en lét þar við sitja,
þótt konan biði auðsjáanlega eftir
nánari upplýsingum.
Hún hagræddi diskunum á
borðinu og spurði þvi næst:
„Hvaðan er þessi ungi nraður?“
„Hann er frá landinu fyrir aust-
an sól og vestan mána,“ sagði brýn-
ingamaðurinn brosandi.
„Það er nú ekki verra en vant
er, Falk, þú svarar manni ætíð ein-
hverjum skætingi," sagði konan
gremjuleg og hvarf út úr herberg-
inu.
En Falk hló aðeins og sagði:
„Nú lield ég, að hún rifni af for-
vitni. En þú skalt ekki láta það eft-
ir henni að segja henni eitt einasta
orð unr þig. Hún reynir áreiðan-
lega að spyrja þig spjörunum úr,
og víst væri lnjn allra bezta kona,
ef lrún væri ekki eins málug og
luin er.“
. .Hvers vegna er hún svona mál-
ug?“ spurði Brúnó.
„Hún er nú sköpuð svona, vesal-
ingurinn."
Þegar þeir höfðu matazt, kveikti
Falk í pípu sinni. Brúnó borðaði
ekki nema hálfa brauðsneiðina
sína, en spurði: „Má ég gefa mús-
unum mínum það, sem eftir er af
brauðinu?“
„Já, auðvitað — við verðum
einnig að sjá um félaga okkar,“
sagði Falk. Hann skildi líka allmik-
ið eftir af sinni brauðsneið og gaf
Svartapétri afganginn.
„Hvað er Svartipétur gamall?1'