Vorið - 01.12.1950, Blaðsíða 26

144
V O R I Ð
Klukkan 8 um kvöldið var mik-
i 11 mannfjöldi kominn saman í
gistihúsgarðinum. Á borði einu í
miðjum garðinum sáu áhorfendur
tvö „músapör“, klædd eftir nýjustu
tízku, dansa eftir hljóðfalli liar-
monikulaganna, sem Falk lék. —
Ungfrúrnar, Nelly og Flóra, voru í
rauðum og bláum silkikjólum. „Sá
gamli“ var í svörtum, nærskornum
frakka, hann sat í ofurlitlum brúðu-
stóli og spilaði með framlöppunum
á litla tréfiðlu, af miklu kappi.
Hann taldi sér trú um, að öll Jaessi
fjörugu danslög kæmu frá fiðlunni
sinnj, að minnsta kosti byrjaði hann
alltaf að spila, þegar lagið heyrðist
í harmonikunni. En í sama bili
hneigðu „herrarnir" sig fyrir ung-
frúnum, lögðu aðra framlöppina
utanum Jjær og dönsuðu svo, þang-
að til harmonikan þagnaði.
Börnin æptu og klöppuðu sam-
an lófunum í hrifningu, og full-
orðna fólkið skemmti sér prýðilega.
Þegar mýsnar höfðu stigið nokkra
dansa, voru þær fluttar í kassann
sinn, og borðið tekið burt. En þá
kom Brúnó veltandi eins og hjól
með slíkum hraða, að áhorfendur
gátu varla greint hvað voru hendur
og hvað fætur. Hann var í rauðum,
nærskornum fötum. Á eftir kom
Svartipétur í marglitum fötum og
hermdi eftir allar hreyfingar
Brúnós, en fórst Jrað svo klaufalega,
að það vakti almennan hlátur. Þeg-
ar Brúnó loksins nam staðar og
hneigði sig, gerði Svartipétur það
einnig og lagði síðan aðra löppina
á brjóstið, standandi á afturlöpp-
unum.
Þegar fagnaðarlætin stóðu sem
hæst og börnin hrópuðu og báðu
um meira, gekk Falk fram og til-
kynnti, að sýningin mundi verða
endurtekin í þorpunum í kring
næstu daga, og þá myndi skrípaleik-
arinn Svartipétur sýna, hvernig
liann kynni að fara með byssu.
Á þennan hátt auglýstu þeir, hvar
sem Jreir kornu. Þeir, sem sáu sýn-
inguna í fyrsta sinn, sögðu frá
henni, hvar sem Jreir komu, og
næstu daga á eftir eltu börnin Jrá
félaga bæ frá bæ. Fyrri hluta dags-
ins gekk Falk einn milli bæjanna
og brýndi hnífa og skæri fyrir fólk-
ið, en á meðan bjó Brúnó allt und-
ir sýninguna um kvöldið.
Þegar leið á sumarið, voru Jreir
búnir að vinna sér inn allmikla
peninga. Og hvar sem Jreir fóru,
konm Jreir sér svo vel, að Jreim var
oft boðið að matast með heimilis-
fólkinu, og á einum stað var Svarta-
pétri gel'in byssa.
Októbermánuður var hlýr og
mildur og fyrri hlutinn af nóvem-
ber, svo að Jjeir félagar gátu lialdið
áfram ferðum sínum langt fram á
liaust. En loksins, þegar fór að
snjóa, tóku þeir sér far með járn-
brautarlestinni til Álaborgar, þar
sem Falk var vanur að dvelja á vet-
urna.