Vorið - 01.03.1959, Blaðsíða 22

18
V O R I Ð
því allar — við sögðum frá því í
skólanum — og allar vinkonur
okkar telja núna hundal
STÍNA: Já, einmitt!
ELLA: Það er annars undarlegt
hvað fáir hundar eru á ferðinni,
þegar við þurfum á þeim að
halda! En til allrar hamingju
náði ég þó í 99! Ég sá einmitt
þann síðasta um leið og ég kom
inn! — Nú er bara eftir að ná í
sótarann — og svo — (réttir upp
hendurnar, eftirvæntingarfull).
STÍNA: Hvaða manni ætlar þú svo
að rétta höndina?
ELLA: Það er ekki hægt að segja
það fyrir fram! Óvissan vekur
einmitt mesta áhugann!
STÍNA: Það er ósköp skiljanlegt,
en samt sem áður tekur maður þó
einn fram yfir annan!
ELLA: Já — sjálfsagt allt kvenfólk
(í trúnaði) Stína?
STÍNA: Já — ég er nú hérna!
ELLA: Viltu svara einni spurningu
í alvöru — hvernig lízt þér ann-
ars á Otto frænda?
STÍNA (þurrkar sér um munninn
á svuntunni): Ja — mér finnst
hann vera mjög viðfelldinn, ung-
ur maður.
ELLA (með lítilsvirðingu): Mjög
viðfelldinn! Nei, Stína — hann
er (andvarpar) ól
STÍNA: Nú, já — jú (tekur saman
dót sitt og fer). Þá veit ég hvað
klukkan slær! Réttu bara Otto
frænda höndina, Ella litla — þeg-
ar þú hefur dansað í kringum
sótarann!
ELLA (sezt við borðið, tekur þýzka
málfræði, heldur höndum fyrir
eyrun, þylur): Lieben, ich liebe,
du liebst, er liebt, wir lieben, ihr
liebet, sie lieben!
JENNY (kemur inn, fleygir káp-
unni á stól): Úff, svei, ósvífiðl
ELLA (lítur upp): Hvað er að
Jenny?
JENNY (þegir fyrst, fer að gráta):
Mig vantar tvo!
ELLA: Ertu búin að ná í svo
margal
JENNY: Svo marga! Hvaða gagn er
að því, þegar ég get ekki náð í
þessa tvo síðustu! Ég er búin að
þramma bæinn á enda þrisvar
sinnum, og þar að auki 3 mílur
út á þjóðveginn, og ekki komið
auga á einn einasta pínulítinn
hvolpangal
STÍNA (með miða í hendinni):
Jenny, mamma þín biður þig að
hringja undir eins í matvörubúð-
ina, og láta senda þetta heim.
JENNY: Já það er sjálfsagt. (Stína
fer.) (Hringir.) Ég hitti annars
Knút — hann var með hvíta stú-
dentshúfu!
F.LLA: Ó, — sá uppskafningur!
JENNY (við Ellu og í símann til
skiptis): Miðstöð — 1170 — já
þakk yður fyrir (við Ellu) Ég vil
ekki heyra þetta um Knút — þú
veizt þó að ég —