Bjarmi - 01.07.1981, Blaðsíða 6

„Get ég ekki lagt meira af mörkum til kristniboðsins? Hefur fram-
lag mitt aðeins verið smágjöf, en ekki FÓRN?" segir í greininni.
— Hverju svarar þú?
GLEÐI, SORG OG
SJÁLFSPRÓFEN
FRÁ KRISTNIBDÐSÞINGINU
Mánudaginn 29. júní 1981 hófst
þing Sambands íslenskra kristni-
boðsfélaga í Vatnaskógi, að afloknu
kristilegu móti, sem þar var haldið.
En þingið stóð í 2 y2 dag. Þar voru
mættir fulltrúar frá 12 félögum
innan SÍK og 12 styrktarfélögum
auk nokkurra gesta. Þrjú kristni-
boðsfélög hafa verið stöfnuð ný-
lega, og áttu þau fulltrúa á þing-
inu.
Til mikillar gleði fyrir alla við-
stadda var Jóhannes Ólafsson,
kristniboðslæknir, og fjölskylda
hans með okkur þessa daga. Þau
voru nýkomin frá Eþíópíu og höfðu
því nýjar fréttir að færa.
Dagskrá þingsins var þannig, að
hver dagur hófst með stuttri hug-
leiðingu og endaði með kvöldvöku.
En á milli voru fluttar skýrslur,
biblíulestur og f jallaði um kristni-
boð heima og erlendis. Einnig voru
umræður og fyrirspurnir. Allt fór
fram eftir fastmótaðri dagskrá, svo
að tíminn nýttist vel.
í upphafi þings flutti formaður
SÍK, Gísli Arnkelsson, skýrslu
stjórnarinnar og minntist um leið
látinna vina. Meðal þeirra var
Gunnar Sigurjónsson, sem í 40 ár
helgaði málefni Drottins starfs-
krafta sína og ferðaðist um landið
okkar með fagnaðarboðskapinn um
hann bæði í tali og tónum.
Einnig skýrði formaður frá,
hverjir hefðu verið að starfi, bæði
heima og úti, þau tvö ár, sem liðin
eru síðan kristniboðsþing var
haldið.
í skýrslunni kom ýmislegt fram,
sem vakti bæði gleði og sorg og
jafnframt sjálfsprófun hjá okkur,
sem á hlýddum.
Það er mikið gleðiefni, hve vel
starfið gengur á kristniboðsstöð
okkar í Cheparería. Akurinn þar
virðist vel undirbúinn. Hér heima
er ungt fólk, sem finnur hjá sér
köllun til starfs fyrir Drottin.
Valdís og Kjartan voru vígð til
kristniboðs s.l. vetur. Hrönn og
Ragnar eru á förum til undirbún-
ingsnáms í Noregi. Og enn ein ung
hjón hafa boðið fram krafta sína
og menntun. Þau eru Valgerður
Arndís Gísladóttir, hjúkrunarkona,
og Guðlaugur Gunnarsson, sem á
komandi voru lýkur guðfræðiprófi
frá Háskóla íslands.
En Kristniboðssambandið skortir
fé. Enginn íslenskur kristniboði er
nú á vegum okkar í Eþíópíu. Von-
andi rætist þó bráðlega úr því.
Engin íslensk hjúkrunarkona er
heldur að starfi úti. Vinir okkar
í Konsó þurfa á hjálp okkar að
halda í ofsóknum og erfiðleikum
vegna trúar sinnar. Við höfum
einnig lofað þeim fjárhagsaðstoð.
Beiðni Skúla Svavarssonar, vegna
starfs hans í Kenýju, hefur stund-
um orðið að svara neitandi. Fjár-
skortur veldur því. Svo var, er
hann óskaði eftir að stofna skóla
á kristniboðsstöðinni. Norðmenn
geta aftur á móti sótt um peninga
til þróunarhjálparinnar og fá þar
mikla fjármuni til starfsins.
Allar þessar upplýsingar vöktu
spurningar í huga okkar, sem á
hlýddum. Get ég ekki lagt meira
af mörkum til kristniboðsins? Hef-
ur framlag mitt aðeins verið smá-
gjöf, en ekki fórn?
Hilmar Þórhallsson las upp
reikninga SÍK og gerði samanburð
á tekjum og gjöldum s.l. tveggja
ára. Á liðnu ári barst peningagjöf,
sem kom í góðar þarfir. Hún var
frá Skúla Bjarnasyni, sem nú er
látinn. En hann arfleiddi SÍK einn-
ig að íbúð sinni.
Að venju fluttu fulltrúar skýrsl-
ur félaga sinna. Kom þar í ljós
bæði kærleikur og hugkvæmni við
fjáröflun, trú á fyrirheit Guðs og
þolgæði þeirra, sem starfa við erfið
skilyrði, einkum úti á landi.
Kvöldvökur þingsins voru bæði
í máli og myndum helgaðar starf-
inu úti á akrinum. Jónas Þórisson
sýndi margar fallegar myndir frá
Eþíópíu, og Jóhannes Ólafsson
flutti nýjustu fréttir þaðan. Gat
hann þess, að þar í landi væru
sjúkrahús kristniboðsins vitnis-
burður fyrir fólkið og besta tæki-
færið til útbreiðslu fagnaðarerind-
isins. Tækifærin gegnum sjúkra-
starfið væru stórkostleg. Mörg
hundruð kirkjur í landinu væru

6