Bjarmi - 01.07.1981, Síða 18

Margur maSur-
inn hefur grátið
sáran, af því
að hann hlýddi
ekki ráSum
Guðs og góSra
manna í œsku.
Jesús Kristur
getur gefið nýja
von. Hann er
vegurinn.
og skömmu seinna kom fangi, sem
var smiður að iðn, til þess að líta
á lásinn og gera við hann.
Matthildur sat við vinnu sína
við borðið í herbergi sínu, þegar
þjónustustúlkan kom upp með
fangann. Henni fannst dálítið ein-
kennilegt að hafa svona mann í
návist sinni.
En svo fór hún að kenna í brjósti
um hann og gaf sig á tal við hann.
Hún vék talinu einnig að trúmál-
um, og áður en hún vissi af, var
hún farin að segja frá sinni eigin
reynslu.
Maðurinn hlustaði vel á hana.
Er hann hafði lokið verki sínu og
ætlaði að fara að fara, segir hann:
„Ungfrúin ætti að koma og tala
um allt þetta við okkur . . . þama
útfrá. Það er einmitt þetta, sem
við þurfum að fá að heyra.“
„Vilja þeir það í raun og veru?
Ég vil gjarna koma!“
Og áður en hún áttaði sig, hafði
hún lofað fanganum, að hún skyldi
koma til fangelsisins eftir guðs-
þjónustuna á sunnudeginum.
ÞAÐ VARÐ auðvitað ekki lítið
uppnám á heimilinu, er fólkið fékk
að heyra, hvað hún hafði sagt við
fangann. Faðir hennar þverneitaði
í fyrstu, en Matthildur sat föst við
sinn keip og hélt því fram, að hún
gæti ekki gengið á bak orða sinna.
Og svo endaði það með því, að
landshöfðinginn sendi fyrirskipun
til fangelsisins um að hleypa þess-
ari 19 ára gömlu stúlku inn . . .
Með þessari inngöngu í fangelsið
í Vasa hófst hið mikla lífsstarf
hennar.
Sagan um starf Matthildar
Wrede meðal fanganna er eins og
ævintýri, fullt af áhrifamiklum
atvikum og undarlegum viðburð-
um. Orðrómurinn um „Matthildi
barón“ barst frá fangelsinu í Vasa
til annarra fangelsa í landinu. Er
hún svo kom í fangelsi, sem hún
hafði ekki heimsótt áður, kom það
oftast í ljós, að einhver hafði sagt
samföngum sínum frá henni. Og
þess vegna var hún ávallt vel-
komin.
ÞAÐ, sem Matthildur Wrede
fékk að reyna í hinu illræmda
hegningarhúsi í Kakola í Ábo, er
meðal þess stórkostlegasta og mest
spennandi, sem fyrir hana kom.
Hún kom þangað um páskaleytið
1885. Landshöfðinginn í Ábo, Gusti
Creutz, var skyldur Wrede-ættinni,
og hún átti að búa hjá honum. J
18