Bjarmi - 01.07.1981, Blaðsíða 20

I
Steyttur hnefi er merki þess, að
barizt skal m.a. gegn fornum
dyggðum og guðstrú. En hatur og
efnishyggja fullnœgja ekki innstu
þörfum hjartans. „Komið til mín,"
segir Jesús.
Æskan leiftar Guðs
Þörfin á kristilegn starfi í Kína
kemur meðal annars glöggt fram
í brófum, sem kristilegar útvarps-
stöðvar utan meginlandsins fá frá
Kínverjum. Bréfin bera með sér,
að æskufólk í Kína leitar Guðs af
aivöru. Sumir biðja um hjálp til
að skilja, hver Jesús Kristur sé.
Kinn bréfritarinn segir:
„Aðstzeður eru þannig hjá okk-
ur, að Jesús Kristur, kristindómur
og- allt þess háttar er óþekkt hér.
Ég vissi lítið um Jesúm, áður en
ég fór að hlusta á dagskrána ykk-
ar. Hann er sendiboði Guðs. Hann
er Kristur, sem þýðir frelsari. En
í raun róttri er Jesús ekki annað
en persóna í trúarlegum helgisögn-
um I><að lærði ég í sögutímunum.
Ég veit litið um Jesúm, en mig
langar til að komast að niðurstöðu
í þessum málum. Mig vantar
fræðslu, og ég held, að enginn geti
hjálpað mér nema þið. Ég skrifa
þetta bróf til þess að biðja um
hjálp og leiðbeiningu. Ég bíð full-
ur eftirvæntingar.“
Kristnir menn ættu að minnast
Kína í bænum síntnn.
Verið
þá verð ég
í 2. Kor. 5,17 segir:
jJUf eirihver er í Kristi, er hann
ný skepna; hiö gamla varö aö
engu; sjá, allt er oröiö nýtlf'.
Þetta vers talar um hið mikla
undur, sem Guð kemur til leiðar
í mannssálinni, þegar hún mætir
Kristi, eignast lifandi trú á hann.
Þegar maðurinn stígur fram til
móts við frelsara sinn, kemur hann
á móti hröðum skrefum.
„Nálægið yður Guði, þá mun
hann nálgast yður“.
Hann kemur þá svo nálægt, að
það verður samruni Guðs og
manns. Guð er í honum, hann í
Guði. Kristur i þér, þú í Kristi.
Það er hin eina, sanna trú. Trúin,
sem frelsar. Trúin, sem opnar
himininn. Trúin, sem opnar hjarta
þitt fyrir hjarta Guðs. Guð í sköp-
un sinni.
Hann vinnur verk sitt innan frá,
þannig að hið gamla er hreinsað
burtu, alveg, og allt verður nýtt.
Það gamla, það eru hlutir heims-
insins eða verk holdsins, eins og
Biblían kallar það.
Það er til dæmis: „Óhreinleiki,
saurlífi, deilur, metingur, reiði,
eigingimi, öfund, ofdrykkja“.
Hið nýja, sem hann kemur til
leiðar í nýju hjarta mannsins, er
til dæmis: „Kærleiki, gleði, frið-
ur, langlyndi, gæzka, góðvild, trú-
mennska, hógværð, bindindi“.
Þessir hlutir eru gefnir þér,
innan frá. Þetta eru ávextir anda
hans, sem í þér býr. Það er fyrst
kærleiki til hans, sem elskaði þig
að fyrra bragði. Og falið í kær-
leika hans, eru svo allar hinar
kristnu dyggðimar.
Þegar þú ert í Kristi, finnur þú
himininn opinn og undrast það,
að Guð skuli vilja annast þig og
elska, þrátt fyrir alla smæð þína
og vesældóm.
Þegar þú ert í Kristi, finnur þú
fyrst, að þú lifir, þvi að hann
einn getur gefið þér fylling lífs-
ins, hann, sem er lífið sjálft og
kom til að gefa okkur líf og
nægtir.
í mér,
líka í yður
„Verið í mér, þá verð ég lika í
yður“.
Guðs orð er fullt af hvátning-
um, vegna þess að það er ekki
kyrrstaða, heldur sífelld framrás,
sífelld hreyfing og breyting, eins
og alls staðar þar sem er líf. Það
er starf og ganga.
„Eins og þér hafið tekið á móti
Kristi, Drottni Jesú, svo skuluðu
þér ganga í honum, rótfestir og
byggðir á honum, staðfastir í
trúnni og skara fram úr í þakk-
látsemi".
Þegar við erum í Kristi, eign-
umst við hugarfar hans og sjónar-
mið hans. Við læmm að meta hlut-
ina eftir verðgildi þeirra. Við
sleppum hisminu og höldum kjam-
anum. Við lærum að safna fjár-
sjóðum fyrir himininn.
Þeir, sem eru í Kristi, eru í raun
og vem í honum, þeir, sem hafa
tekið á móti honum í hjarta sitt
og líf. Samt sem áður segir hann í
kaflanum um vínviðinn: „Verið
í mér“.
Það er: Dveljið stöðugt í mér,
þá dvel ég líka stöðugt í yður.
Það er sem sagt ekki nóg að hafa
eitt sinn komið til hans og gengið
honum á hönd, það er í raun og
vem aðeins skrefin til hans, eða
skrefið til hans. Ef við bemm það
saman við þá óralöngu leið og
píslargöngu, sem hann varð að
fara til að geta mætt okkur, þá
er okkar hlutur aðeins eitt, lítið
skref.
Hann varð að yfirgefa himin-
inn, dýrðina þar og friðinn, hrein-
leikann og blessunina og koma
niður í eymdina og syndina hér
niðri á jörðinni. Þar gerðist hann
svo fátækur, að hann átti hvergi
höfði sínu að að halla, og svo
snauður, að það eina, sem hann
skildi eftir í veraldlegan arf, var
kyrtillinn, sem hann stóð í.
Jesús gekk hin þungu skref í
gegnum krossdauðann, yfirgefinn
af sjálfum föðurnum. Já, hann
steig allt niður til heljar. Og þetta
allt til að geta mætt þér og mér.
20