Bjarmi - 01.09.1996, Blaðsíða 23

ORÐIÐ
að ef hann hlypi alla leiðina næði hann til kirkju í þann
mund sem presturinn blessaði yfir söfnuðinn, og hann
vildi svo gjarnan hljóta blessunina. Setti hann síðan strax
aftur á sprett væri hann kominn til skyldustarfa á nýjan
leik í tæka tíð. Eftir þetta beið presturinn þess með
eftirvæntingu hvern sunnudag að drengurinn birtist, og
dokaði jafnvel við ef þörf gerðist.
Við kunnum að brosa að þessu atviki, en alveg áreiðan-
lega hlaut litli drengurinn mikla blessun af sínum kirkju-
hlaupum, þar sem hann kom í Guðs hús með opnum
huga til að taka á móti blessun Drottins í trú, án þess að
efast um gildi hennar.
Hin Drottinlega blessun er helgur arfur og svo umfangs-
mikil, að það er erfitt er að telja upp allt sem hún rúmar.
Pvi fremur þurfum við að hugfesta hver er kjami hennar:
Einfaldlega, að Guð hefur opnað okkur samfélag við sig á
grundvelli náðarinnar. Þess vegna segir: „Drottinn láti sína
ásjónu lýsa yfir þig og sé þér náðugur". Verum minnug þess
að kærleiksásjóna Guðs birtist okkur í Jesú Kristi, sem er
ljós ásýndar Drottins, sígild undirstrikun þess að við erum
ekki útilokuð, heldur eigum frjálsan aðgang að Guði sem
himneskum föður okkar.
Það næðir um okkur í heiminum, ýmsum spurningum
er ósvarað í tilverunni og margs konar erfiðleikar kunna
að íþyngja okkur, en Drottinn varðveiti okkar frá því að
láta hlaðast upp múra, sem byrgja ásjónu hans og auglit
yfir okkur.
En er einhver greinarmunur á orðunum ásjóna og auglit
eins og þau eru notuð í Drottinlegri blessun? Ég velti
þessu eitt sinn upp í samræðum á heimilinu og kom þá
upp sú skýring, að „ásjóna sem lýsir yfir hlýtur að vera
andlit sem lýtur niður að mér og skin á mig eins og ljós,
svo það verður bjart og hlýtt i kringum mig, - en upplyft
auglit yfir er kannski meira ef einhver hátt upp hafinn
litur á mig þýðingarmiklum augum til að miðla einhverju,
sem ég fyrir engan mun má missa af.“
Við kunnum að brosa að Jkssu atvíki, in alveg
áráknlega hlaut litli drmgurinn mikla
blessun af sínum kirkjuhlaupum, þar sem
hann kom í Gutís hús með opnum huga til að
taka á móti blessun Drottins í trú, án þess að
efast um gil di hennar.
Það má oft færa stórkostlegan boðskap í fátæklegan
búning, og einföld dæmi geta varpað ljósi yfir mikilsverða
hluti. Upp í hugann kemur atvik frá unglingsárunum, þegar
ég trúði pabba fyrir því að ég teldi mig hafa kristniboðs-
kall. Hann varð angurvær á svip, eins og hann hugsaði um
allt það sem slikt gæti haft í för með sér, og úr ásýnd hans
skein óendanleg ástúð og umhyggja. En svo var eins og
hann skynjaði baráttuna sem átti sér stað í hjarta ungrar
dóttur hans og yfir andlitið færðist festa. Hann stóð á
fætur orðum sinum til áréttingar og sagði með áherslu:
„Elsku barnið mitt. Ég er glaður ef Guð vill senda þig.
Sjálfur bar ég í brjósti köllun til kristniboðs þegar ég var
ungur, en Guð kaus að nota mig hér heima. Ég skal styðja
við bakið á þér eins vel og ég get, þvi máttu treysta.“ Sá
stuðningur var mikilsverður, en hvað þá þegar almáttugur
Guð upplyftir augliti sínu yfir okkur og boðar okkur sinn
frið í lífi og dauða. Frið fyrir fjarlæga og frið fyrir nálæga,
vegna sonar hans, Jesú Krists. Hvers þarf þá barnið frekar
við? Það er eins og við skynjum myndugleikann i orðum
hans. HANN ætlar að gefa!
Drottinn blessi þig og varðveiti þig!
Drottinn láti sína ásjónu lýsa yfir þig og sé þér náðugur!
Drottinn upplyfti sínu augliti yfir þig og gefi þér frið!
Blessunarorðin eru persónuleg kveðja Guðs til þín í
dag, fyrirheit um VARÐVEISLU, NÁÐ OG FRIÐ!
23