Bjarmi - 01.09.1996, Blaðsíða 29

UM VÍÐA VERÖLD
VIÐTAL
NOREGUR:
Umræður um
siðferðismál
Lögfesting svokallaðrar staðfestrar samvistar
samkynheigðra hefur valdið miklum deilum í
Noregi. Sumir kristnir söfnuðir og samtök hafa
gefið út yfirlýsingar um viðhorf sín og hvernig
beri að bregðast við lögunum í starfi þeirra.
Biskupar norsku kirkjunnar eru ósammála í
þessum efnum. Kirkjuþing (Kirkemötet) lýsti
yfir því að samkynhneigðir í samvist gætu ekki
tekið að sér kirkjulegt starf sem fólk vígðist til.
í haust á að ákveða hvort þeir fái að ganga til
altaris í þjóðkirkjunni.
Fyrir skömmu var lesið upp „hirðisbréf* í öll-
um 83 kirkjum Evangelisk-lúthersku frl-
kirkjunnar í landinu. „Þá sem ... lifa að stað-
aldri í andstöðu við vilja Guðs verður söfnuð-
urinn að hvetja til iðrunar og endurnýjunar í
trúnni. Ef það ber ekki árangur verður að úti-
loka þá frá heilagri kvöldmáltíð uns þeir snúa
við svo að þeir verði ekki fordæmdir í hinsta
dómi,“ segir í þessu bréfi fríkirkjunnar. Kirkjan
ætlar ekki heldur að veita samkynhneigðum
blessun.
Fríkirkjan leggur jafnframt áherslu á að
samkynhneigðu fólki eigi að sýna umhyggju og
traust en að það hafi ekki alltaf verið gert og
biður hún fyrirgefningar á þvi. Bent er á að
syndsamlegt sé að leggjast með manni af sama
kyni og beri samkynhneigðum eins og öllum
öðrum, sem ekki eru í hjónabandi, að biðja
Guð um kraft til að vera skírlífir.
Stjórn Kristilega menntaskólans í Osló hefur
úrskurðað að fólk í sambúð, gagnkynhneigt
eða samkynhneigt, geti ekki orðið starfsmenn
skólans.
í Noregi heyrast einnig þær raddir að þeir sem
vilja leggja áherslu á siðferðisgrundvöll
Biblíunnar eigi ekki aðeins að kunngjöra boð-
skap hennar um rétt og rangt heldur og rétta
þeim hjálparhönd sem eiga í erfiðleikum á
siðferðissviðinu. Hefur m.a. verið rætt um
nauðsyn þess að veita samkynhneigðum, sem
óska eftir aðstoð, tækifæri til að gangast undir
sálfræðilega meðferð með samtölum og
bænahaldi á kristilegum grunni.
Framhald ajbls. 25
lifaða líf og kirkjuna, þannig að þræðir samfélagsins liggi þar í gegn. Við viljum
leggja netin sem víðast og gera síðan að aflanum."
Hvernig ætlið þið aðgera að aflanum?
„Með boðun orðsins, biblíulestrum og helgihaldi af ýmsu tagi. Mikil sálgæsla fer
fram og alls konar mannræktarstarfsemi, þar sem fólk kemur og heldur fyrirlestra
eins og t.d. um skírnina, bænalífið, sorgina, áfallahjálp o.fl. Mömmumorgnar eru
mjög áberandi vaxtarbroddur. Við höfum kyrrðarstundir í hádeginu, þar sem fólk
getur komið með bænarefni sín og áhyggjuefni. Kyrrðarstundir með altarisgöngu
eru hálfsmánaðarlega á elliheimilinu. Jóna sér um fræðslu um trúaruppeldi í
sambandi við foreldrafræðslu fyrir verðandi foreldra á heilsugæslustöðinni. Auk
þessa er rekið blómlegt æskulýðsstarf í kirkjunni í umsjá æskulýðsleiðtoga og starf
fyrir yngri bömin. í starfi Kirkjuprakkaranna höfum við reynt að höfða sérstaklega til
stráka vegna þess að barnastarf kirkjunnar hefur yfirleitt höfðað meira til telpna."
Hluti af hugmyndafræði okkar er lærður af sr. Jóni Dalbú Hróbjartssyni, sóknar-
presti i Laugarnessókn, þ.e. að allir þræðir komi saman og tengist í hámessunni. í
guðsþjónustunni kl. 14 reynum við að gera safnaðarlífið sýnilegt t.d. með þvi að
láta kirkjuprakkarana sýna helgileik og unglinga lesa ritningarlestur, þannig að allir
hópar sameinist og hafi aðgang.
Það þarf að ala upp leiðtoga innan safnaðarins, sem með tímanum munu geta
borið ábyrgð og tekið við stjórnun einstakra liða starfsins, þegar fram líða stundir.
Við erum ósátt við að halda uppi starfsemi og fá verktaka, sem eru utan við söfnuð-
inn, vegna þess að fólk vanti innan safnaðarins, til að annast hana. Því að þá mynd-
ast kirkjuklúbbar, sem nærast á safnaðarlífinu en gefa ekkert af sér. Það á ekki að
vera félagsstarfsemi innan safnaðarins bara til að halda uppi félagsstarfsemi, heldur
á það að miða að því að fólk kynnist Jesú Kristi og fái að reyna þau forréttindi að
tilheyra líkama hans. Vöxtur og viðgangur safnaðarins má ekki byggjast á persónu
prestanna. Tilkoma fleiri leiðtoga í söfnuðinum stuðlar að þeirri nauðsynlegu þróun.“
Það eru fimm manns í prestafjölskyldunni í Vestmannaeyjum. Auk Bjarna og
Jónu Hrannar eru það börnin þrjú, Andri 13 ára, Matthildur 8 ára og Bolli Már 4 ára.
Er ekki erfitt fyrir ung hjón eins og ykkur með bðrn að vera bæði í krefjandi
prestsstarfi?
„Margir sögðu okkur að það væri ekki hægt að hafa tvo presta í fullu starfi á sama
heimili. Annað hvort gæfumst við upp i þjónustunni eftir tvö til þrjú ár eða
hjónabandið ryki eftir jafn langan tíma. Þessar hrakspár hafa ekki gengið eftir."
Hjónin voru sammála um að þeim félli vel að starfa saman. „En þetta nána samstarf
gerir þær kröfur til okkar að eiga enga hluti óuppgerða og að við vinnum vel.“
Gott að þjóna Vestmannaeyingum
Hvernig er að starfa i Vestmannaeyjum?Jóna hefur orðfyrir þevm hjónum.
„Það er okkur dýrmætt að þjóna Vestmannaeyingum. Það er sérstakt andrúmsloft
héma. Það er mikil nálægð við náttúmöflin. Vestmannaeyingar hafa reynt margt og
margir eiga lifandi trú. Samfélag eyjanna er opið fyrir boðskap Jesú Krists. Ég fann
strax og ég kom inn i Landakirkju í fyrsta sinn, að það var svo mikil helgi þar. Það
er gott að prédika héma og þjóna af því að kirkjan á alls staðar pláss. Hún þarf
ekkert að sanna sig. Hún á stað í daglegu lífi fólksins, þar sem það er. Það hefur
aldrei verið nein sparikirkja hérna. Það má segja að náttúruöflin þjappi okkur
saman. Samstaðan er mjög sterk, þegar á bjátar. Þegar einhver lendir í raunum þjáist
allur bærinn með. Þess vegna er gott að vera prestur í Vestmannaeyjum.11
29