Bjarmi - 01.07.1999, Blaðsíða 5

Hr. Karl Sigurbjörnsson biskup.
þjóð þar sem kristlndómur er kynslóð
eftir kynslóð ofinn inn í stofnanir og
þjóðlíf áður en hann verður persónuleg
eign og afstaða einstaklingsins. Það er
svo verkefni hins kristna trúarsamfé-
lags, kirkjunnar á hverjum tíma, að
tengja þetta tvennt, að treysta ívaf
hinna kristnu gilda þjóðlífsins. Það er
markmið uppeldis, fræðslu og boðunar
kirkjunnar að kalla einstaklinga og
samfélag til að kannast við, þekkja og
þiggja sína kristnu sjálfsmynd, og gera
játningu trúarinnar að sinni: Ég trúi að
Jesús Kristur sé Drottinn MINN og
frelsari.
Hvaða þættir þjóðlífsins Jinnst þér helst
benda til þess að íslendingar séu krislnir?
Mér kemur fyrst í hug aðfangadags-
kvöld sem grípur inn í alla þætti þjóð-
lífsins. Það er engin ástæða til að gera
lítið úr því. Né heldur þeirri staðreynd
að níu af hverjum tíu börnum eru skírð
á fyrsta aldursári, ámóta mörg fermd
sem unglingar og nær allir kvaddir
hinstu kveðju með bæn Drottins. Þetta
eru ytri merki sem benda til hins
kristna ívafs. Allflest íslensk böm læra
að biðja Faðir vor og signa sig. Þannig
hefur það verið í þúsund ár. Það er afar
mikilvægt að við virðum og stöndum
lífs hins vegar, þá líður ekki á löngu
uns arfurinn er á þrotum og uppblást-
urinn tekur við. Táknin og hefðirnar
missa merkingu sína, sögurnar hrífa
ekki, við þekkjum okkur ekki lengur
Kristin pjóð er pjóð par sem kristindómur er kyn-
slóð eftir kynslóð ofinn inn í stofnanir og pjóðlíf
áður en hann verður persónuleg eign og afstaða
einstaklingsins.
vörð um hinar kristnu trúarhefðir,
vegna þess að þær varða leiðir orðs
Guðs og anda að hjarta mannsins. Við
lifum á arfl sem treystur hefur verið og
ávaxtaður í þúsund ár. En það er mikil-
vægt að muna að ef ekki er lifandi sam-
spil milli þess sem ofið er inn í hefðir
og venjur annars vegar og lifandi trúar-
aftur í þvi sem haft er um hönd og fjar-
lægjumst uppruna okkar, týnum sál
okkar. Það má ekki verða. Við berum
mikla ábyrgð.