Bjarmi - 01.07.1999, Blaðsíða 24

l-rjj
Bk ' iA
Gunnar J. Gunnarsson
Þjónusta sáttarojdrðarmnar
Biblíufræðsla, 2. Kor. 5:14-21
Korintubréf Páls postula eru
um margt sérstæð bréf, eink-
um vegna þess að þau taka á
mörgum vandamálum sem
við var að etja í söfnuðinum í
Korintu. Ýmsar ástæður eru fyrir þeim
vandamálum sem þar riktu og verða
þær ekki raktar hér en visa má í grein-
ina „Vorhreingerningar í Korintu" í 1.
tbl. þessa árs af Bjarma. Svo virðist sem
Páli hafi tekist að leysa mörg vandamál-
anna með ritun Fyrra Korintubréfs og
með heimsókn til safnaðarins sem fylgdi
í kjölfarið (sbr. 2. Kor. 2:1). A.m.k. er
það svo að Síðara Korintubréf tekur
fyrst og fremst á því að postuladómur
Páls var dreginn í efa svo að ætla má að
fyrra bréfið hafi leyst ýmis þau vanda-
mál sem þar voru rædd. Eftir sem áður
virðast ýmsir hafa grafið undan postula-
dómi hans og því fjallar Páll ítarlega um
það mál og hið kristna postulaembætti í
bréfinu. Hann er harðorður á köílum,
einkum í síðari hluta bréfsins (10.-13.
kafla sem sumir telja reyndar að séu
efni sjálfstæðs bréfs Páls, s.k. tárabréfs,
sem hann nefnir í 2. Kor. 2:4).
Forsendurnar
Textinn sem hér er til umfjöllunar er í
þeim hluta bréfsins þar sem Páll ræðir
um postulaembættið og það hlutverk
sem honum og öðrum sendiboðum
Krists er falið. Þetta er efnismikill texti
sem dregur á skýran hátt fram kjarna
fagnaðarerindisins, grundvöll þjónust-
unnar við Guð og innihald þeirrar þjón-
ustu. Það má einnig orða það svo að
textinn fjalli um lífið í samfélaginu við
Krist, á hveiju það byggist og hvað það
felur í sér: Líf með Kristi og fyrir hann.
Textinn er mörgum sjálfsagt vel kunnur
og sumir kunna jafnvel setningar úr
honum utan að, enda eru þessi vers í
hópi þeirra versa í Nýja testamentinu
sem eru mikið lesin.
Páll er hér að fjalla um þjónustuna
sem honum er falin af Guði, þjónustu
sáttargjörðarinnar. Hann byrjar á þvi að
tala um forsendurnar eða grundvöllinn,
hvatann að þjónustunni. Þar er ekki um
að ræða þrældóm eða nauðung. Páll vís-
ar til fagnaðarerindisins, til kærleika
Krists. „Kærleiki Krists knýr oss,“ segir
hann. Hér er um að ræða þann kær-
leika sem birtist í þvi að Jesús Kristur,
sonur Guðs, gaf sjálfan sig og dó á
krossi fyrir mennina. Sá kærleikur knýr
þá sem Kristi tilheyra til að þjóna með-
bræðrum sínum. Þeir finna það ekki
upp hjá sjálfum sér og þeir gefa sig ekki
nauðugir í þjónustuna heldur er það
sem Kristur gerði forsendan og hvatn-
ingin. í Filíppíbréfinu (2:5) orðar Páll
sömu hugsun svo: „Verið með sama
hugarfari sem Jesús Kristur var.“
Hér skulum við aðeins staldra við.
Hvaða augum lítum við, sem viljum
kalla okkur kristin, okkur sjálf í þessu
sambandi? Hvernig sjáum við stöðu
okkar frammi fyrir Guði? Hvað um trú
okkar? Hvaða augum lítum við þjónustu
okkar við Guð og náungann? Stundum
erum við fyllt minnimáttarkennd, stund-
um sektarkennd. Stundum verður trúin
byrði og þjónustan við Guð og náungann
þrældómur. Stundum erum við skeyt-
ingar- eða sinnulaus. Það koma tímar
þegar við erum þreytt og það getur kom-
ið fyrir að okkur finnst Guð fjarlægur og
þá læðist tilgangsleysið og jafnvel ör-
væntingin að okkur. Á öðrum stundum
er samfélagið við Guð og trúaða vini
innilegt og náið, uppbyggjandi og kær-
leiksríkt, en getur orðið svo notalegt að
náunginn og þarfir hans gleymast.
Þannig mætti áfram telja. En hvernig
sem okkur líður og hveijar sem aðstæð-
ur okkar eru þá kemur fagnaðarerindið
inn í þær og snertir þær og tilfinningar
okkar en beinir um leið athyglinni frá
okkur sjálfum og því sem við gerum að
Guði og því sem hann gerir. ,Allt er frá
Guði, sem sætti oss við sig fyrir Krist og
gaf oss þjónustu sáttargjörðarinnar"
(v. 18), segir postulinn.
Á þessu getum við byggt. Allt er frá
Guði. Hann sætti okkur við sig fyir Krist.
Hann gaf okkur þjónustu sáttargjörðar-
innar. Það haggast ekki og ef okkur
finnst við ekki hafa staðið okkur sem
skyldi eða minnimáttarkennd og sektar-
kennd þjakar okkur þá gildir það líka
sem Páll segir i 17. versi: „Ef einhver er í
Kristi, er hann skapaður á ný, hið gamla
varð að engu, sjá, nýtt er orðið til." Hér
er verið að tala um róttæk umskipti,
Að vera erindreki Kristsfelur í sér að verafulltrúi
hans og bera honum vitni með öllu lífi sínu.
Því getur ekkert komið til leiðar nema kærleikur
hans og andi hans.