Bjarmi - 01.07.1999, Blaðsíða 16

Kjartan Jónsson
Upphaf kristniboðs (Konsd
Viðtal við Felix Ólofsson
að var ákaflega áhrifaríkt að
koma til baka. Ég sá breyt-
ingar en samt er margt enn
eins og það var, t.d. fátæktin
sem enn er mikil. Eftir hung-
ursneyðir og byltingar á þjóðin við
margvíslega erfiðleika að stríða. Það
orkaði sterkt á mig frá fyrsta degi hve
margir höfðu náð langt þrátt fyrir fá-
tæktina. Jafnvel í Konsó eru nú margir
vel menntaðir menn. Þjóðfélagsbreyting-
ar hefðu orðið þótt við hefðum aldrei
komið þangað, en það hefur haft geysi-
mikla þýðingu að við vorum fyrstu út-
lendingamir sem settumst þama að.“
Sr. Felix Ólafsson, íslendingurinn,
sem hóf kristniboðsstarf í Konsó í Suð-
ur-Eþíópíu ásamt konu sinni Kristínu
Guðleifsdóttur, heimsótti sinar gömlu
starfsstöðvar fyrr á þessu ári eftir 41
árs fjarveru. Það vakti mikla athygli hér
á landi er þau hjónin lögðu af stað til
Eþíópíu í ársbyijun 1953 til brautryðj-
endastarfa í afskekktu héraði sem eng-
inn íslendingur hafði augum litið.
Vígslu þeirra í Hallgrímskirkju var út-
varpað, blöðin skrifuðu um hana og
mikill mannfjöldi kvaddi þau á hafnar-
bakkanum þegar þau lögðu af stað í
fyrsta áfanga leiðarinnar, til Hull í
Englandi, í boði Eimskipafélagsins.
Norska skipafélagið Mosvold gaf þeim
fría ferð áfram sjö mánuðum síðar til
Massawa í Erítreu að afloknu ensku-
námi. Felix var aðeins rúmlega 23 ára
gamall þegar þau lögðu upp í þessa
löngu ferð.
Uppvöxtur og mótunarár
Felix er Reykvíkingur, fæddur 20. nóv.
1929. Foreldrar hans voru Ólafur Guð-
mundsson og Hallfríður Bjarnadóttir.
Þau eignuðust fjóra syni, sr. Guðmund
Óla, Bjarna lektor, Friðrik, sem lést
ungur, og Felix.
„Ég komst strax sem bam undir sterk
áhrif frá KFUM og hef verið svo gæfu-
samur að það sem ég öðlaðist þar hefur
verið mitt leiðarljós alla ævi. Þess vegna
kynntist ég kristniboðshreyfingunni
mjög snemma. Ég var bara stráklingur
innan við fermingu þegar ég ákvað að
verða prestur en síðar kom ótvirætt kall
um að verða prédikari og kristniboði."
Felix hætti menntaskólanámi þegar
það var hálfnað til þess að hefja sex ára
nám við skóla Norska lútherska kristni-
boðssambandsins, Fjellhaug í Osló,
vegna þess að nemendur voru aðeins
teknir inn á sex ára fresti á þeim ámm
og of langt þótti að bíða svo lengi.
Námsskrá fyrstu tveggja áranna miðaði
að því að gefa nemendum svipaða
menntun og menntaskólar en auk þess
sótti Felix kvöldnámskeið á Kristelig
Gymnasium í Osló jafnhliða námi. Á
meðan hann dvaldist í Noregi jókst
áhugi og skilningur á kristniboði mikið
á íslandi.
„Ég kom alltaf heim í sumarleyfi á
hverju sumri v.þ.a. þá var byrjað að
fljúga. Ég kynntist konunni minni laus-
lega árið 1949 uppi í Vatnaskógi. Sum-
arleyfin voru stutt og ég fór fljótlega út
aftur, en mér hafði litist svo vel á hana
að ég skrifaði henni bréf þótt ég vissi
ekki hvar hún átti heima og setti bréflð í
póstinn aðeins með nafninu hennar og í
Reykjavík. Bréfið komst til skila!" Krist-
ín og Felix giftust árið 1952. Það ár var
viðburðaríkt því að þá var ákveðið á
aukaaðalfundi Samband íslenskra
kristniboðsfélaga að hefja kristniboðs-
starf í Eþíópíu og í árslok voru þau vígð.
Á enda veraldar
Fram að þessu höfðu íslenskir kristni-
boðar verið starfsmenn norskra kristni-
boðsfélaga en nú átti að verða breyting á.
íslendingar ætluðu að hefja starf á meðal
ákveðins þjóðflokks í Eþíópíu sem átti að
verða starfsakur íslenskra kristniboða.
Þeir ætluðu að sjá um það sjálflr. Þetta
var nýtt og það vakti athygli.
„Við komum til Eþíópíu 25. septem-
ber 1953, held ég. Þá tók við nám í am-
harísku. Það þurfti mikinn undirbúning
til að hefja starfið í Konsó.“
Felix og Kristín höfðu hvorki bíl til
umráða né talstöð. Þvi urðu þau að fá
norskan bílstjóra til að aka með sig til
Konsó. Það tók á annan mánuð og
mikla hrakninga fyrir litlu fjölskylduna
að komst á leiðarenda. Til að komast
síðasta áfangann sömdu þau við ítala
sem átti hálfs tonns vörubíl um að flytja
þau og farangurinn.
„Við komum seint um kvöld til Konsó
og fluttum inn í hús sem við vorum
búin að taka á leigu. Fólk tók okkur vel
en var mjög forvitið og ágengt. Ég man
að þó að við værum bæði dauðþreytt þá
orkaði það afskaplega sterkt á okkur að
vera komin. Þá kom til mín þessi hugs-
un að hér ætti mikið eftir að gerast því
að Kristur væri kominn til Konsó. Ég
hef geymt þessa minningu í huga mér.“
Þetta var haustið 1954.
Við komum til Epíópíu 25. september 1953, held
ég. Þá tók við nám í amharísku. Það purfti mikinn
undirbúning til að hefja starfið í Konsó.