Bjarmi - 01.07.1999, Qupperneq 28

Framhald afbls. 17.
áttum einfalda stund þar saman. Ég
bað til Guðs og las úr Guðs orði og
sagði honum að ég gerði þetta í Jesú
nafni. Síðan tæmdum við særinga-
kofann og brenndum hlutina sem
notaðir höfðu verið í hinum heiðna
átrúnaði við þorpsmúrinn. Það var
heilmikið verk. Við urðum t.d. að
höggva niður tvö tré, annað þeirra
hafði verið fómartré.
Ég fór heim þegar þessu öllu var
lokið en eldsnemma næsta morgun
kom hann með fjölskyldu sína og
fjölda manns úr þorpinu sem fylgdi
honum. Það hafði komið til hans við
sólarupprás til að sjá hvað hefði gerst
og hvort hann væri enn þá lifandi. En
hann hafði sofið vel. Það hafði svo
mikil áhrif á fólkið að þó nokkuð stór
hópur fylgdi honum. Síðan hélt það
að mestu til á stöðinni næstu vikuna
til að finna öryggi og biðja saman.
Það var því hópur fólks sem tók trú
ásamt Barrisha enda var hann and-
legur leiðtogi þess. Þetta markaði
þáttaskil i lífl Konsómanna, enda líta
þeir svo á enn þann dag í dag. Það er
stórkostlegt að hafa fengið að taka
þátt í upphafinu. Þegar ég var í heim-
sókn íyrir stuttu varð ég lítið var við
seiðmenn og fékk að vita að þeir
hefðu nú orðið miklu minni völd en
áður. Þetta er merkilegt og sýnir að
þjóðfélagið hefur breyst.
Barrisha breytti seiðmannakofan-
um i bænahús og kalkaði húsið hvítt
að innan. Fólk gat setið meðfram
veggjunum. Þannig var húsið helgað
nýrri trú. Nú býr hann í þessu húsi
sem sýnir hversu fijáls hann er sem
kristinn maður, algjörlega leystur
undan þvi valdi sem hann var ofur-
seldur áður fyrr.
Við rifjuðum alla þessa atburði upp
þegar ég var í heimsókn þama úti og
hann mundi þá alla jafnvel og ég. Þó
að hann hafi haldið fast við gömlu
menninguna, sem hann ólst upp við,
þá hefur hann veitt báðum sonum
sínum góða menntun. Annar þeirra
er skólastjóri grunnskólans okkar á
stöðinni en hinn er kennari í sögu og
landafræði við menntaskóla sem ný-
lega var byggður í Konsó.
Síðustu eitt og hálfa árið okkar í
Konsó var ákaflega góður tími. Þá
blómgaðist allt starfið ákaflega hratt.
Við fómm heim til íslands í árbyij-
un 1958 staðráðin í að fara út aftur,
en svo varð ekki.“ Þeirra beið annar
starfsvettvangur, prestsskapur í sjö
ár í Grensássöfnuði, tvö ár í Noregi og
siðan 27 ár í Danmörku. Kristín,
kona Felixar, veiktist af krabbameini
árið 1994 og barðist við það í þijú ár.
Hún dó í nóvember 1997.
Út á ný
„Kristín minntist á það skömmu áður
en hún dó að kannski væri kominn
tími til að ég færi í heimsókn til Kon-
só en ég hafði aldrei farið þangað frá
því að við komum heim árið 1958. Þá
fannst mér allt í einu sjáilfsagt að ég
færi. Það hafði sitt að segja að Jó-
hannes Ólafsson, minn gamli vinur,
var þama úti og var að enda sinn fer-
il, en mig langaði til að sjá Eþíópíu á
meðan hann væri þar. Það var ólýs-
anlegt að koma þangað. Það var eins
og hringurinn lokaðist.
Ég var í þrjár vikur í Konsó og
fékk einstakt samband við Konsó-
menn þennan tíma. Þeir opnuðu sig
fyrir mér. Leiðtogi kirkjunnar í Kon-
só, presturinn Kússía sem hefur átta
manna ráð sér til stuðnings, kom
með það til mín einn daginn. Við
sátum saman í þrjá klukkutíma og
töluðum um starfið. Að lokum vildi
fólkið að við bæðum saman og að ég
blessaði það. Þeir köstuðu sér á gólf-
ið, eins og þeir gera. Ég sagði þeim
að ég ætlaði að blessa þá á íslensku
þvi að frá íslandi hefði ég komið. Svo
gerði ég það. Að því búnu sagði ég
við Kússía: „Hver á svo að blessa
mig?“ Þá sagði hann: „Við gerum það
öll.“ Svo komu þau öll og lögðu
hendur yfir mig. Það var óskaplega
sterkt. Æviferill minn hefur verið
sem ævintýri."
Þjdnusta
sáttargjöröarinnar
Framhald afbls. 25.
um syndimar em þær fyrirgefnar" (Jóh.
20:22). Boðskapurinn sem við erum
send með er boðskapur um fyrirgefningu
og sátt við Guð fýrir trú á Jesú Krist.
Okkur er gefinn heilagur andi hans.
Þess vegna getum við farið og þess vegna
eigum við kraft og djörfung til þjónust-
unnar. Finnist okkur eitthvað vanta upp
á það eða þreytan og doðinn einkenna
okkur þá vill Guð gefa okkur nýjan kraft
og djörfung og kærleika sinn og vilja til
þess að þjóna honum og náunga okkar.
Söfnuðurinn í Korintu dró stöðu og
hlutverk Páls postula í efa, líklega vegna
þess að Páll var ekki í hópi þeirra tólf
sem vom með Jesú. En Páll leggur á það
áherslu að hann og allir þeir sem þekkja
Jesú Krist og tilheyra honum séu erind-
rekar hans. Við efumst liklega ekki um
stöðu Páls postula en við getum efast um
okkar stöðu og hlutverk eða verið sinnu-
laus um það. Boðskapurinn til okkar er
þá þessi: Jesús Kristur dó fyrir okkur.
Við emm dáin með honum undan valdi
syndarinnar og þjónustu við hana og
upprisin til nýs lífs með honum og þjón-
ustu við hann. Við lifum þvi ekki framar
sjálfum okkur heldur honum sem er fyrir
okkur dáinn og upprisinn. Þetta er ekki
okkar verk heldur hans sem sætti okkur
við sig fyrir Krist og gaf okkur þjónustu
sáttargjörðarinnar og vill gefa okkur allt
það sem við þörfnumst til að geta innt þá
þjónustu af hendi.
Rit sem stuðst var við:
Barret, C.K. 1971. The first Epistle to the Cor-
inthians. London.
Douglas, J.D. (ed.) 1980. The New lllustrated
Bible Dictionary l-lll. Leicester.
Gilbrant, T.h. (red.) 1977-80. Studie Bibelen
1-5. Oslo.
Gilbrant, T.h. (red.) 1984-90. Illustrert Norsk
Bibelleksikon 1-8. Oslo.
Guthrie, D. (ed.) 1977. The New Bible
Commentary Revised. Leicester.
Richardson, A. 1958. Introduction tothe
Theology of the New Testament. London.