Bjarmi - 01.07.1999, Blaðsíða 14

Birna: Tjöldin voru aðeins notuð sem
svefnstaður. Gulli byggði lítið „hús“ íyrir
okkur úr neti sem var allt í senn stofa
og eldhús - það hefur verið um níu fer-
metrar. Þar vorum við með lítinn eld-
húsbekk og elduðum og borðuðum þar
því það var svo mikið af skordýrum
þarna. Hitinn fór upp í 42 gráður
þannig að yfir miðjan daginn gerði mað-
ur ekki mikið. Maður var sveittur og
skítugur allan daginn. Við vorum með
lítið af fötum og þvoðum þau bara jafn-
óðum. Við vorum með gastæki og lítinn
ísskáp sem hjálpaði heilmikið. Við fyllt-
um frystinn af mat og notuðum líka
dósamat. Þama voru bæði sporðdrekar.
slöngur og stórar, hættulegar köngulær
fyrir utan mýið sem var mest á kvöldin.
Það er mikil bænheyrsla að við skyldum
aldrei hafa orðið fyrir hættulegu biti.
Gulli byrjaði strax að byggja þarna
bráðabrigðahúsnæði en við komumst
aldrei svo langt að flytja inn í það því að
við fórum heim um það leyti sem það
var tilbúið. Þá vorum við búin að vera í
Eþíópíu í tæp íjögur ár og fómm heim í
ársleyfi. En við komum aftur til Ómó
Rate og vomm þar seinna árið af síðara
tímabili okkar þannig að kynnum okkar
af Ómó Rate var ekki lokið. Gulli var að
byggja upp heilsugæslustöðvar og íbúð-
arhús á svæðinu.
Guðlaugur: Kristniboðsstöðin sem ég
var að byggja stendur við Ómóána sem
rennur alla leið niður til Kenýu. Þjóð-
flokkurinn sem þarna býr heitir
Dassenech og býr beggja vegna
landamæra Eþíópiu og Kenýu. Menn
höfðu ekki mikla trú á okkur þegar við
komum fyrst til Ómó Rate. -Það höfðu
oft komið þangað ýmsir hópar manna
og sagst ætla að byggja þama upp en
það vom bara orðin tóm. Nú var kirkjan
komin þarna til þess að gera ákveðna
hluti og fólk sá að hún stóð vlð það sem
hún lofaði. Nú er búið að byggja þrjú
sjúkraskýli í Ómó Rate.
Hvernig gekk að kynnast Dassenech-
mönnum og eignuðust þið einhverja vini
meðal þeirra meðan á ctvöl ykkar stóð?
Birna: Það var held ég of langt á milli
okkar og Dassenechmanna. Við voram
kannski ekki heldur nógu lengi til þess
að læra málið og kynnast þeim en fólk
kom oft til okkar og sat fyrir utan hjá
okkur og var að fylgjast með. Ég eignað-
ist helst vini meðal þeirra sem ég vann
með; sjúkraliða sem unnu á sjúkraskýl-
inu og kvenna sem unnu þar.
Birna Gerður við hjúkrunarstörf í Eþíópíu.
Guðlaugurvar „byggingarkristniboði" í
Eþíópíu. Hér er hafin bygging heilsugæslu-
stöðvar og kennslustofu í Kapusia vorið 1998.
Guðlaugur: Við eignuðumst vini að
því leyti að við kynntumst betur smá-
hóp sem bjó næst stöðinni. Mér fannst
mjög gaman að fara út í þorp og vera
þar á kvöldin að sitja og spjalla. Maður
íylgdist með þvi þegar uppskeran var að
koma og þeir komu líka þegar veikindi
og annað komu upp. Að því leyti má
segja að við höfum eignast vini en ekki
nána vini. Það var hins vegar öðmvísi í
Konsó. Þar átti ég marga vini, bara eins
og heima á íslandi og jafnvel persónu-
lega betri vini. Mörgum kynntist ég til
dæmis þegar ég var bam í Konsó.
Hvernig leið þér sem konu í samfélagi
Dassenechmanna, Bima?
Birna: í Ómó Rate er fólk sem lifir allt
öðruvísi en við. Karlmenn eru vinir og
tala saman. Konurnar halda sig sér.
Maður og kona tala ekkert endilega
saman í hjónabandi. Mennirnir kaupa
konurnar fyrir kýr og þeir kaupa sér
jafnvel tvær, þrjár eða fleiri eftir þvi
hvað þeir eru ríkir. Markmiðið er að
konan eignist böm og ef hún gerir það
ekki er henni skilað til baka og maður-
inn fær verðgildi kúnna endurgreitt.
Þetta er auðvitað svo ofboðslega ólikt
því sem við eigum að venjast. Konan er
ekki annað en vinnudýr í þessu þjóðfé-
lagi. Hún sinnir öllum daglegum störf-
um eins og að sækja vatn, elda mat,
hugsa um börnin, mjólka kýrnar og
meira að segja að byggja kofana. Þeir
eru hirðingjar og ílytja kofana á milli
staða ef þeir þurfa að finna annað beiti-
land - og það er konan sem pakkar
saman og flytur. Hún gerir nánast allt.
Þeir liggja og hvila sig og gæta nautgrip-
anna og em líka dálítið á ökrunum þeg-
ar sá tími er. Það sló mig mest þegar
þeir voru að koma til okkar á sjúkra-
skýlið með konumar sínar veikar. Það
virtist vera alveg sama hversu fárveikar
þær voru, þær burðuðust samt með
barn á bakinu eða maganum, annað
barn sem þær leiddu við hliðina á sér og
kannski korn á bakinu líka. Karlinn
stóð við hliðina á þeim með stólinn
sinn!
Þetta viðhorf til kvenna sem þarna