Bjarmi - 01.07.1999, Blaðsíða 15

birtist virtist ekki ná yflr okkur hvítu
konurnar. Ég held jafnvel að þeir hafi
litið á okkur sem eitthvert þriðja kyn.
Er þá engin ást í Ómó Rate?
Guðlaugur: hað var svona einn og einn
sem maður sá að bar einhveija virðingu
fyrir konunni sinni. Ég man til dæmis
eftir einum ríkasta manninum á þessum
slóðum. Það var greinilegt að honum
þótti vænt um konuna sina og börnin
sín. Hann átti aðeins þessa einu konu og
með henni fimm dætur. Þetta er til en
það er mjög sjaldgæft. Ástin á milli karls
og konu er bara eins og sáttmáli. Karl-
maðurinn semur við föður stúlkunnar
um kaupverð sem hann greiðir fyrir
hana. Ég held jafnvel að ástin til kýrinn-
ar hafi verið meiri en til konunnar. Þeir
sýndu að minnsta kosti miklu meiri til-
finningar þegar uxi dó. Þá grétu þeir og
syrgðu og var mikið um að vera.
Birna: Það er dálítið einkennandi fyrir
þennan þjóðflokk hvað þeir eru sjálf-
hverfir. Þeir hugsa um sig og sitt en ná-
unginn skiptir ekki miklu máli. Bömin
gengu sjálfala og okkur fannst þau
hreinlega illa upp alin.
Guðlaugur: Eitt sem ég vil nefna sem
sýnir hvað manngildið var lítils virði í
augum Dassenechmanna. Þjóðflokkurinn
býr beggja vegna landamæra Kenýu og
Eþíópíu og það voru stundum erjur á
milli þessara tveggja hópa; þeir vom að
stela kúm hvorir frá öðrum. Nú hafði
hópur þeirra sem búa Kenýumegin komið
yflr til Eþíópíu til þess að reyna að sætt-
ast við hina. Þeir höfðu meira að segja
slátrað kú og sett upp veislu og voru að
gera samning um það að reyna að lifa í
„Allt í einu fór mér að þykja vænt um kon-
una mína,“ segir Girma, einn af fáum sem
hafa tekið kristna trú í Ómó Rate.
sátt og samlyndi. Þegar Kenýubúarnir
voru á leið heim taka nokkrir ungir
Ómóratemenn sig til og myrða átján
manns köldu blóði, þar af fimm konur.
Ég var þá að vinna við að byggja skýli
lengst niðri á sléttu í Ómó Rate og kom
að þar sem líkin lágu, en samkvæmt trú
þeirra mátti enginn grafa þau nema ná-
inn aðstandandi. Þrem dögum eftir þenn-
an atburð hitti ég tvo þeirra sem höfðu
framið verknaðinn. Þeir komu að bygg-
ingunni til þess að spjalla við okkur. Þá
voru þeir búnir að skera strik í húðina en
það var til marks um að viðkomandi hefði
drepið mann. Stundum hitti maður karla
sem voru allir útstrikaðir. í nokkrar vikur
lágu líkin á jörðunni þangað til hýenum-
ar voru búnar að tæta þau í sig. Þetta
fannst mér óhugnanlegur atburður.
Birna: Það verður spennandi að fylgj-
ast með þessu samfélagi þegar þeim
fjölgar sem eignast kristna trú. Mig
langar að nefna eitt dæmi í sambandi
við þetta. Girma heitir einn af örfáum
sem hafa tekið kristna trú í Ómó Rate.
Hann er sjúkraliði, fékk endurmennt-
unarnámskeið hjá okkur og vinnur
núna við að hjúkra sinu fólki. Eitt sinn
þegar hann var að llytja vitnisburð um
trú sína sagði hann setningu sem ég get
ekki gleymt. Hann sagði: „Allt í einu fór
mér að þykja vænt um konuna mína.“
Áður drakk hann og fór illa með konuna
sína og bömin - svona eins og þeir gera,
en núna er orðin breyting á. Ef konan
hans er veik er hann fyrstur til að koma
til að fá lyf fyrir hana. Hann tekur hana
með til kirkju og hún kom á skírnar-
námskeið og er ein af þeim íýrstu sem
er á lesskóla. Það er mjög sérstakt að
karlmaður leyfi konu sinni og dætrum
það. Kannski kemur kristin trú til með
að breyta einhveiju þama.
Hvaða gildi hefur þetta starj hajt Jyrir
yklcur?
Birna: Mér finnst maður fá svo miklu
áorkað með svo litlu í Eþíópíu. Hér
skiptir það ekki svo miklu máli þótt þú
verðir veik og komist ekki á vaktina
þína, það kemur alltaf einhver annar í
staðinn. Þarna erlu fljótt dálítið
ómissandi. Það gildir bæði um þá sem
sinna verklegum þáttum og hinum sem
vinna í boðunarstarfinu.
Guðlaugur: Mín verkefni voru fyrst og
fremst á byggingarsviðinu og mér fannst
svo skemmtilegt að koma til baka á stað
sem ég hafði verið að byggja upp og sjá
húsin komin í notkun, kennslustofunar
fullar af börnum eða vatn komið í tank-
inn sem maður hafði verið að byggja í
nokkra mánuði. Ég var í byggingar-
nefnd þegar það var verið að byggja
barnadeildina við spítalann í Arba
Minch og man þegar ég kom í fyrsta
skipti eftir að búið var að opna barna-
deildina og sá litlu krakkana liggja í
rúmunum sínum við allt aðrar aðstæð-
ur en verið hafði. Þá sá maður tilgang-
inn með því sem við vorum að gera. Þá
brosti maður alla leið inn i hjarta!
Tjöldin sem Guðlaugur og Birna gistu í og nethúsið sem þau notuðu á daginn voru hýbýli Qyða Karisdóttir er starfsmaður Landssambands
þeirra fyrstu sex mánuðina í Ómó Rate. kfum og kfuk.