Bjarmi - 01.06.2001, Blaðsíða 10

heim frá Bandaríkjunum
Einnig hef ég tekió aó mér
nokkur stór verk fyrir Borgar-
leikhúsið. Ég samdi tónlist
vió söngleikinn „Móglí"
sem var sýndur fyrir
skömmu en fyrsta stóra
verkefnið eftir aó ég kom
heim var aó útsetja og stjórna
tónlistinni í söngleiknum
„Kysstu mig, Kata“. Þar
reyndi mjög á þaó sem ég
hafói lært ytra. Síóan sá ég um
gospeltónleikana á Kristnitöku-
hátíóinni og stofnaði Cospel-
kór Reykjavíkur í því sambandi.
Sá kór lifir enn góðu lífi. Ég hef því haft í
mörg horn að líta eftir aó ég kom að
utan og ekki er nærri allt upp talið.“
Ég spyr Oskar aó því hvort hann finni
hjá sér togstreitu milli kristilega tónlist-
argeirans og svo annarrar tónlistar.
„Aður fyrr reyndu menn að draga mig í
ballhljómsveitir en ég var alltaf hræddur
við slíkt og sukkió í kring og foróaðist
þaó. Foreldrar mínir og umhverfió sem
ég ólst upp í áttu eflaust sinn þátt í því.
Ég sé ekki eftir þessari ákvörðun. Flest
þaó fólk sem ég þekki og tók þátt í þess-
ari ballmenningu á sínum tíma sér eftir
því núna og lenti jafnvel illa í því.“
Oskar vinnur jafnt aó kristilegum plöt-
um sem öðrum og finnst mjög skemmti-
legt aó blanda þessu saman. „Þaó er al-
mennt gaman að vinna aó góðri tónlist
með góðu fólki. Hjartaó og áhuginn
liggur þó mest í kristilegri tónlist. Hún
gefur meira og þar finnst mér ég vera á
heimavelli.“
Óskar á margar skemmtilegar og góó-
ar minningar frá tónleikum. „Eitt sinn
spilaði ég á tónleikum meó Stórsveit Ak-
ureyrar á tenórsaxófón. Þá þurfti ég aö
spila í stað stúlku sem var veik og ég var
því fremur stressaður. Rétt áður en ég
átti að byrja sólóió flaug fluga upp í
munninn á mér! Ég gleypti hana en hún
stóö eitthvaó í hálsinum á mér og ég
fékk hóstakast. Þetta var hrikalega neyó-
arlegt en einhvern veginn bjargaðist
þetta nú.
Það sem stendur upp úr í minningunni
er þegar ég stóð á svióinu meó Andrae
Crouch á Hótel íslandi 27. maí 1997.
I fadmi fjölskyld-
unnar. F.v. Björn Ingi,
Óskar, Bryndís Rut, Bente
og Óskar Andreas.
Um leið og ein kirkja
fer aö leggja metnað
í sitt tónlistarstarf
smitar það út frá sér.
Gospeltónlist er líka
vinscel núna
og mikill áhugi hjá
kirkjukórum á henni.
Margir kórar hafa
leitað aðstoðar hjá
mér, fengið nótur
og námskeið.
Óskar 18 mánaða
og byrjaður að spila.
Mánuði fyrr var ég í Nor-
egi og hitti þar af tilviljun
umboðsmann hans og
þá kom í Ijós aó
hann gæti
hugsanlega
komið hingað í
skottúr til að
halda tónleika.
Viku seinna var
þetta ákveðið og
við höfóum þrjár
vikur til undir-
búnings, aó æfa
upp kór og skipu-
leggja allt. A tónleik-
ana komu 1100 manns
og þetta tókst frábær-
lega. Frá 12 ára aldri hef ég hlustað á
tónlist Crouch og kafað ofan í hana. Ég
lærói í raun aó spila á píanó af honum.
Það var því toppurinn að fá að spila
með honum á tónleikum." I lok tónleik-
anna stjórnaói Crouch 1100 manna
„kór“ tónleikagesta sem söng afmælis-
sönginn þar sem Oskar varó 30 ára dag-
inn eftir tónleikana. „Ég hélt ég myndi
takast á loft,“ segir Óskar um þetta.
Þegar Óskar var við nám í Bandaríkj-
unum slóst hann í för með norskum kór
og heimsótti Crouch til Los Angeles og
spilaói í kirkjunni hans á saxófóna,
flautu og slagverk.
Hver skyldi staða kristilegs tónlistarlífs
á Islandi vera nú samanborið vió fyrri tíð
aó mati Óskars? í Noregi hafði hann
kynnst fjölbreyttu og öflugu tónlistarlífi í
kirkjunum. Þegar suður til Reykjavíkur
kom 1991 hélt hann aó þar væri svipað
uppi á teningnum. Hann varð hins veg-
ar fýrir nokkrum vonbrigðum, það vant-
aði víða breidd, vandvirkni og fleiri tón-
listarmenn. Hann segir þetta hafa lagast
mikiö síöustu 3-4 ár og nú sé víóa blóm-
legt tónlistarstarf. Hver er ástæóan fyrir
þessari uppsveiflu? „Um leið og ein
kirkja fer að leggja metnað í sitt tónlist-
arstarf smitar það út frá sér. Gospeltón-
list er líka vinsæl núna og mikill áhugi
hjá kirkjukórum á henni. Margir kórar
hafa leitaó aðstoðar hjá mér, fengið nót-
ur og námskeið.
Einnig hefur aukin tónlistarmenntun í
landinu mikið að segja. Þaó eykur fjöl-
breytnina og möguleikana. Margargóð-
10