Heima er bezt - 01.09.1956, Qupperneq 49

Nr. 9-10 Heima 329
--------------------------------er bezt----------------------------
spilað af sér svo alveg auðsæjum vinningi. Sástu eklti
þegar, að þú gazt unnið spilið með því að trompa á
víxl? Hverju skipti það, þó að þessir fjórir bláhundar
í trompi væru á einni hendi, ef rétt var spilað? Þú ert
camel (úlfaldi)!“
Þetta er, þótt undarlegt megi virðast, sterkasta,
skammaryrðið, sem frönsk tunga á, og er hún þó ærið
rík af þeim í ýmsum stigum og blæbrigðum, en í þessu
litauðga máli jafnast ekkert þeirra á við ávarpið: úlfaldi.
Maddama Pacifique reis hvatlega á fætur. „Jæja, svo
að ég er úlfaldi! Ég skal þá segja þér, hvað þú ert!“
Hún svipti opinni handtöskunni sinni, dró upp úr
henni pappírshníf úr stáli, rak hann á kaf í hálsinn á
bankastjóranum og skar út úr með krampakenndu
átaki. „Ég skal segja þér, hvað þú ert, karlinn!“ endur-
tók hún. „Þú ert dauður, góði minn!“
Hún hafði lög að mæla. Bankastjórinn var stein-
dauður.
í öðru herbergi sat maddama Cheval í vestri. Sögnin
var hin sama: sjö spaðar í suðri, og hún sló líka út
hjartakóngi. Suður spilaði hárrétt. Hann tók með
hjartaás, spilaði út lágu hjarta og drap með hátrompi,
sló þvínæst út lágspaða og einu hjarta enn úr borði,
sem hann tók aftur með hátrompi heima. Lágspaða
var enn spilað út og svarað með síðasta hjartanu úr
borði, sem auðvitað var stungið með síðasta trompi
suðurs. Þá var blindi spilað inn á tigulkóng, trompin
tekin, og spilin heima stóðu eins og stafur á bók.
Cheval horfði kuldalega yfir borðið á konuna sína.
„Datt þér ekki í hug, flónið þitt litla, að trompa út
í byrjun spilsins?“ sagði hann í blíðum rómi. „Eitt lítið
spaðahrak frá þér hefði gerbreytt spilinu. Hann hækk-
aði róminn. Ahorfendur voru margir. Þeir störðu nú
allir á hann. „Þú ert heimsk og spilar eins og aflóga
kerlingarskrukka. Sástu ekki, að hvert einasta útspil
annað en hjarta gerði þeim ókleift að vinna spilið? Þá
varð ekki þessurn víxlstungum þeirra komið við. Nei,
- þú - þú. .. .!“
„En, ég héltstamaði frúin.
„Já, þú hélzt,“ hvæsti Cheval. „Ha, ha! Þú ert svei
mér góð! Þú — þú ert úlfaldi!“
Frúin spratt upp dreyrrauð í framan. Hún svaraði
engu, en seildist eftir töskunni sinni og dró upp úr
henni litla, perlugreypta skammbyssu. Fyrir réttinum
skýrði hún síðar svo frá, að hún hefði jafnan borið
hana með sér í sjálfsvarnarskyni. Cheval var uppstökk-
ur og eirði engu, er honum rann í skap og beitti hana
þá líkamlegu ofbeldi, ef hann mátti því við koma.
A svipstundu tærndi hún skammbyssuna í síðuna á
honum — sex skot í röð.
Þegar hann hneig niður, varð henni ósköp rólega
að orði: „Þá er þessu loksins lokið! “
Frakkar eru viðkvæmir og hrifnæmir. Þegar blöðin
skýrðu frá þessum tvöfalda ástríðuglæp, bauðst einn
frægasti lögfræðingur landsins til að verja frúrnar
endurgjaldslaust. Hann kvaddi blaðamenn á fund sinn
, og kvaðst gera þetta í nafni frelsis, jafnréttis og bræðra-
■ lags. Teldi hann sig verja helgi heimilisins, réttindi
j móðurinnar og háleitar hugsjónir, sem hver Frakki
ynni af alhug. I ritstjórnargrein í kunnu, íhaldssömu
tímariti var spurzt fyrir um, hvernig þessi göfugu um-
rnæli gætu átt við tvö morð drýgð við spilaborðið. í
endurprentun tímaritsins var þó spurningunni sleppt,
enda hafði hún þótt ómannúðleg.
í réttarhöldunum bar ekkert sögulegt við, nema ef
telja skyldi, að lögfræðingurinn frægi hugði, að spilað-
ur hefði verið poker, en það var eina spilið, sem hann
kunni til hlítar. Þrátt fyrir þessi smávægilegu mistök,
varð honurn létt um vörn málsins. Báðir dómstólarnir
höfðu þegar samúð með frúnurn og mátu varnirnar
góðar og gildar. Nöfn frúnna voru á hvers manns vör-
um, og þær voru aufúsugestir í samkvæmissölum
Parísar lengi eftir sýknunina.
Báðar eru þær nú giftar aftur og una hag sínum
prýðilega. Ekki hafa þær látið af spilamennsku, en
spila við eiginmennina nýju tveggja manna spil franskt,
er bezique nefnist. Fara og engar sögur af, að það hafi
svo mikið sem hjónaskilnað á samvizkunni, hvað þá
nokkurn glæp, sem einhver veigur er í. Enda er það
leiðinlegt og lítilfjörlegt borið saman við bridge.
Lýkur hér þættinum um mesta örlagaspilið, sem um
getur í aldarfjórðungs sögu bridgsins.
TIL LESENDA
Þegar þetta hefti berst í hendur yðar verð ég fjar-
verandi, hefi ég aðeins getað undirbúið það, áður en ég
fór að heiman. Þar sem ég býst við að verða að heiman
næstu 2 mánuði, eru menn beðnir að snúa sér með allt
efni til „Heima er bezt“ til útgefandans Sigurðar O.
Björnssonar.
Steindór Steindórsson.
Blaðað í (lómsmálum
Framhald af bls. 316.----------------------------
stöðum, en í 26. gr. þeirra laga segir, að komi slys fyrir
á vinnustað, sem dauði verkamanns hlýzt af, eða verði
verkamaður fyrir slysi, sem gera megi ráð fyrir, að
almannatryggingum sé skvlt að bæta, þá skuli vinnu-
veitandi tilkynna örvggiseftirliti ríkisins slvsið eigi
síðar en að einum sólarhring liðnum. Á sama hátt skal
tilkynna öryggiseftirlitinu, ef verkamaður fær sjúk-
dóm, sem stafar af atvinnu hans. Öryggiseftirlitið skal
því næst láta fram fara rannsókn á orsökum slvssins.