Heima er bezt - 01.06.1972, Síða 5

Þær fjalla um íslenska kornið — melkornið. Sú fyrri
lýsir meljurtinni og melskurðinum, og hinni margbrotnu
meðferð þess. Það hafði verið rnalað og „gerður úr
mjölinu hnausþykkur grautur, sem nefndur var „deig“.
Þótti það sælgæti, heitt með nýju smjöri. Einnig mátti
búa til úr mjölinu kökur og brauð en þótti ekki eins
gott.“
Þá er því lýst hvernig melstöngin og ræturnar voru
notaðar og að lokum drepið á melaplássin sem beiti-
land fyrir sauðfé.
Hin ritgerð Hannesar er um „Melaferð frá Herjólfs-
stöðum kringum síðustu aldamót.“ Er hún birt í þessu
hefti Heima er bezt og er gott sýnishorn af greinum
rithöfundanna 40, sem skrifuðu Vestur-Skaftafellssýslu
og íbúar hennar fyrir rúmum fjórum áratugum.
Hannes er fæddur á Herjólfsstöðum 12. janúar 1882.
Þar hefur hann átt heima alla sína löngu ævi. Foreldrar
hans voru Hjörtur Bjarnason bóndi og hreppstjóri á
Herjólfsstöðum og Elín Jónsdóttir frá Hraunbæ í
Alftaveri.
Þegar Hannes var fimm ára gamall missti hann föður
sinn. Olst hann upp hjá móður sinni, sem bjó ekkja
með börnum sínum á Herjólfsstöðum í 27 ár, unz
Signý á Herjólfsstöðum.
Hjónin Signý og Hannes, Vigdis og Hjörtur og börn þeirra.
Hjónin i Hvammi, Rósa og Bárður og deetur þeirra.
Rósa og Hjörtur frá Herjólfsstöðum.
Heima er bezt 185