Heima er bezt - 01.06.1972, Síða 25

JÓN KR.ÍSFELD
GAMALL MAÐUR
OG
GANGASTÚLKA
NIÐURLAG
Lesendur eru beðnir velvirðingar á slæmum mistök-
um er urðu- við prentun maí-blaðsins, en þá féll niður
kafli af framhaldssögunni.
Hér birtist nú niðurlag sögunnar í heild og hefst hún
þar sem frá var horfið í apríl-blaðinu.
Skipið fjarlægðist óðum bryggjuna. Fólkið virtist
smá minnka, eftir því sem fjarlægðin jókst. Þegar
ekki var lengur hægt að greina fólkið á bryggjunni,
nema eins og litla þúst, sneri gangastúlkan sér að
gamla manninum og sagði:
„Þá erum við nú lögð upp í langferðina. Annars
ættum við kannski heldur að segja, að við værum
lögð af stað í leitarferð. Mikið er ég búin að biðja
Guð um að þessi ferð okkar heppnist farsællega.“
Hún talaði í lágum hljóðum, því að skammt frá
þeim stóð fólk, sem hún kærði sig ekkert um að
heyrði, hvað hún sagði.
„Já, ég hef líka beðið hann þess sarna. Og ég veit,
að hann muni heyra bænirnar okkar og bænheyra
okkur. — En nú er hérna talsverður svali. Við ætt-
um að koma inn í reyksalinn. — Ja, annars er lík-
lega bezt að fara niður í klefana og losa sig við yfir-
hafnirnar."
„Já. Ég er með ægilega myndarlegri konu í klefa.
Hún er afskaplega þögul. Ég er viss um, að það
amar eitthvað að henni. Mig langar mikið til þess
að skemmta henni eða að minnsta kosti dreifa
áhyggjum hennar.“
„Ég er með ungum verzlunarmanni í klefa. Ég
held að það geti orðið skemmtilegur ferðafélagi.
Já, ferðin var hafin. En hvernig myndi henni
lykta? hugsaði gamli maðurinn um leið og þau
gengu niður í farþegarýmið.
16. kafli.
Kærkomið sendibréf.
„Álasundi, 19. maí.
Elsku mamma og pabbi.
Komið þið blessuð og sæl. Þá erum við kom-
in hingað. Þetta er nú orðið meira ferðalagið.
Við komum til Björgvinjar í fyrradag. Þar gist-
um við svo. Það var einmitt þjóðhátíðardagur
Norðmanna, þegar við komum. Þó að við kæm-
um löngu eftir hádegið, sáum við mikið af há-
tíðahöldum. Það var alveg dásamlegt. Ég varð
bókstaflega hrifin. Svo var veðrið yndislegt.
Hér er bara komið sumar í samanburði við það
heima á íslandi. — Ja, hátíðahöldin hjá Norð-
mönnunum eru ekki nærri því eins og hátíða-
höldin 17. júní hjá okkur heima á íslandi.
Fólkið er auðvitað í sannköiluðu hátíðaskapi.
En samt finnur maður greinilega, að djúp
alvara er á bak við gleðina. Maður verður lítið
sem ekkert var við drykkjuskap, enda litið á
slíkt sem hátíðaspjöll. Ærsl og ólæti urðum við
alls ekki vör við. Fólkið var sem sagt að halda
þjóðhátíð.
Við komum hingað til Álasunds í gær í ein-
staklega dásamlegu veðri. Flugvélin settist á
eyju, sem heitir víst Vigra. Þaðan urðum við
svo fyrst að fara með áætlunarbíl, en svo með
bílaferju, sem er eitt það skrítnasta skip, senr
ég hef nokkurn tíma séð á ævi minni.
Við fengum hérna gistingu á gistihúsi, sem
þeir kalla „Hospits". Það er snyrtilegt og rólegt
hér. Ég er ein á herbergi. „Afi“ hefir herbergi
á hæðinni hér fyrir neðan. Hann er búinn að
vera úti í morgun. Hann er að spyrjast fyrir um
Heima er bezt 205