Heima er bezt - 01.01.1984, Blaðsíða 25

3
1908
Litluströnd 20. sept. 1908.
Háttvirti málkunningi.
Kœra þökk fyrir alúðlega og góða viðkynning og bréf yðar 29. 2.
þ.á.
Um leið og Védís mín skrifaryður og sœkir um hannyrðaskólann
hripa ég þessar línur til þess að biðja yður fyrst og fremst að fylgja
því máli sem best og síðan gefa þœr upplýsingar og leiðbeiningar er
yður virðist við þurfa ef til fararinnar þarf að búast.
Sumarið hefir hér — í Þingeyjarsýslu reynst hið besta, bæði með
grasvöxt yfirleitt og góða nýting heyanna. 1 dag er hásumarblíða og
þerrir með heitu sólskini. Menn eru góðu vanir eftir þessa löngu og
blíðu daga; hœtt við að nokkuð þjóti annan veg í fjöllonum þegar
harðviðri og vetrargaddur fœrist yfir. Mikil bót er samt góður og
venju fremur mikill heyfengur — hér norðanlands, vona ég megi
segja, og helst um landið allt.
Sundurlyndi um allt land og dylgjur og viðsjár manna á meðal.
Fréttir um þingkosningar að koma þessa dagana og órói og við-
búnaður mikill í herbúðum hvorutveggja.
Niðjar Sturlunga sverja sig í œttina, að mörgu leyti.
Sundrungin deyr ekki hjá tsl. þótt karlmennskan þverri og
þekking fjöldans vaxi nokkuð.
Einhver leysing er að fœrastyfir líf og háttu þjóðarinnar — nú má
vaka á verði um þjóðerni og tungu nœstu árin og áratugina.
Með virðingu og vináttu
er ég
yðar
Jón Stefánsson.
4
1909
Litluströnd, 12. maí 1909.
Kæri prófessor.
Ég sendiyður þenna seðil með Védísi dóttur minni, sem nú leggur í
langferðyfir hafið, tilykkar í Kaupmannahöfn.
Mér, sem aldrei auðnaðist að skyggnast neitt um annað en part af
fjórðungshögonum, finnst nú, á efri árum, sem þetta sé mikilferð og
aðýmislegt geti orðið á veginum torsótt ogógreitt.
Og því vil ég óska eftir liðveislu yðar og hollum ráðum fyrir
Védísar hönd; svo sem kunnugur veiti ókunnum, þroskaður œsku-
manni, reyndur lítt reyndum og ráðhoUur borgarbúi stúlku úr
örœfasveit.
Eg ber svo gott traust tilyðar i þessu efni, að ég kvíði ferðinni
lítið, af því að Dísa mín er líka gælin stúlka og þétt í skapi.
Skóli þessi, sem hún œtlar að sækja, tel ég víst að geti menntað og
frœtt vel, en tíminn er stuttur og má því ekki til stórvirkja œtlast.
Viðkynning og reynsla ferðalagsins held ég komi sér vel fyrir alla,
sem vilja sjá og heyra; og á yngri árum hafði ég mikinn hug á að
komast útyfir „þessa tjörn“, þótt aldreiyrðiþað meira.
Með vináttu og virðing er ég
yðar
Jón Stefánsson.
5
1910
Litluströnd 28. 4. 1910.
Kœri prófessor.
Eg þakkayður innilega fyrir alúðlegar viðtökur og leiðbeiningar til
handa Védísi minni. Slíkt finnst best af þeim, sem stendur einn
meðal ókunnra manna.
Elísabet Madsen er söm við sig; tómlát og ekki föst við loforðin;
það á sér stað hjá fleirum en „Mörlandanum“ og er óþarfi að fara
mörgum orðum um það í þessu bréfi.
Hér norðanlands hefir verið ódæma langur og harður vetur og
kafaldshríð er enn ídag. Heyþröngin sverfurfast að mönnum nú hér
í Þingeyjarsýslu, sem vonlegt er, því þótt heyin vœri mikil í haust
reyndust þau heldur létt afgjafa og timinn orðinn lengri en elstu
menn muna, sem inni hefir verið gefið.
Samt vona ég eftir því ennþá, að ekki verði hordauði, sízt af öllu
almennur, en þröng hlýtur þetta að verða efnahag og framsókn
manna. Að minnsta kosti er það auðséð, að seint muni vora og seint
taka þela úr jörðu.
Fjárþrot og brask eru meiri í landinu en líklegt mætti þykja. Það
sýnist svo, sem bankarnir hafi leitt marga á hálan ís og er því um að
kenna, að mennirnir reisa sér ás um öxl og kunna ekki að sníða
stakk eftir vexti. Lifa fram yfir það, sem efnin leyfa. Kauptún,
fiskiver og sjóþorp eru aumlegast stödd og ábyrgðirnar koma víða
við, upp til sveita og fram til dala.
Af þessari hríð þarf þjóðin að lœra hyggni og hæfilega sparsemi.
Ég vona það verði, þess þarf ef manndómur og sjálfstœði á ekki að
þverra. Nú er áríðandi að mannast og þroskast og lœra að kunna
fótum sínum forráð.
Mörg eru veðrin í lofti um þessar mundir og flest ótryggileg.
Ósamlyndi og sundrung meðal manna, skammir og lygar í blöðum,
enginn skyldi trúa þeim til fulls, ekki láta þau leiða sig langt á
eyronum.
Svo birtir þó aftur, ekki verður þetta Þorfinns él. Þjóðin rís upp og
verður þjóð meðal þjóða, þrifin og föst á velli, fœr um að berjast til
sigurs við hverflynda náttúru og snœsamt land. Hér er þó kjarni í
grasi og þróttur í víði.
Fyrirgefið karli rausið og sitjið í
sóma og góðu gengi.
Með virðing og vinsemd
Heimaerbezt 21