Heima er bezt - 01.01.1984, Blaðsíða 38

Pennavinir
Bókahillan
Umsagnir um bækur
þegar þetta hefir gerst, getum vér þá
kinnroðalaust neitað tilveru annars heims
og hljóta þá ekki líka frásagnir hinna
framliðnu, sem þama eru tilfærðar að eiga
sér stoð í veruleikanum? Vér spyrjum og
leitum og svörum eftir því sem skynsemi
vor og samviska býður. Ég vil að lokum
taka undir niðurlagsorð síra Jóns Thorar-
ensens í ávarpi fremst í bókinni: „Þessi
bók er skýr vottur um þá stöðugu leit
manna, sem aldrei dvín og andlega þrá
eftir því að „eitt er nauðsynlegt".
St. Std.
Óska eftir bréfaskiptum við íslenska
stúlku eða pilt á aldrinum 15-16 ára.
Skrifaásænsku.
LenaWasströne
Bryggars
SF-10360 Svartá
Finland.
Óska eftir bréfaskiptum við íslenska
stúlku eða pilt á aldrinum 16-17 ára.
Skrifa á sænsku og ensku.
Yvonne Westerlund
Pávalsby
SF-25700 Kimito
Finland.
Áramóta andvaka ...
Framhald af bls. 2
án þess að nokkrum væri sorfið? Á
þetta vitanlega ekki einungis við um
atvinnurekendur, heldur hvarvetna í
hálaunastéttum þjóðfélagsins, sem
vér vitum vel að eru allfjölmennar allt
frá ráðherrum og bankastjórum og
hamingjan má vita hvað. Þessir ágætu
menn gætu áreiðanlega sparað við sig
svo um munar, og þó notið marg-
faldra lífsgæða á við þá, sem minnst
hafa handa á milli, og sparnaðarráð-
stafanir ríkisvaldsins koma harðast
niður á, svo sem öryrkjum, lífeyris-
þegum og lægst launuðu starfsmönn-
unum i hvaða flokki eða stétt, sem
þeir eru.
í ávörpunum til þjóðarinnar hvetja
forystumennirnir hana til að herða
sultarólina, en hvernig væri ef þeir
gengju á undan, og sýndu eitthvað
meira en orðin tóm? Til þess þarf
þegnskap, og ef til vill skortir oss
ekkert meira en þann þegnskap. Vér
getum öll eggjað og hvatt aðra til að
taka á sig byrðar, ef vér einungis
leggjum sem minnst af þeim á oss
sjálfa. Oft er talað um að jafna kjörin
með lagaboðum. Ég hefi takmarkaða
trú á þeim, til þess að þau komi að
haldi mega ekki smugurnar vera of
margar. Hið eina, sem að gagni kemur
er sameiginlegur þjóðarvilji, þegn-
skapur hvers og eins. Hvemig væri t.d.
ef ráðherrar, alþingismenn, banka-
stjórar og hæst launuðu forstjórarnir
gengju fram fyrir þjóðina og afhentu
henni nokkurn hluta launa sinna?
Afsöluðu sér bílafríðindum og öðrum
hlunnindum, sem löngum eru notuð
til að hylja eyðsluna, og segðu: „Hér
sjáið þið, — við erum reiðubúnir.
Með þeim skerf, sem við leggjum
fram er unnt að bæta kjör þeirra, sem
verst eru settir.“ Og í rauninni tapa
þessir menn engu, stilla einungis
kröfum sínum í hóf. Með slíkri aðferð
mundi í einu vetfangi létt af tor-
tryggninni, togstreitunni, og samhjálp
væri komin í stað tortryggni og öf-
undar.
Ég býst við að hér sé ég kominn út í
hinn óraunhæfa æfintýraheim. Það
þarf meiri gerbyltingu hugarfarsins,
en vér getum vænst, til þess að eitt-
hvað gerðist í þessa átt, enda þótt það
sé ef til vill eina raunverulega lausnin
á vandanum. En vér skulum halda oss
við jörðina eins og hún er. Ég gat þess
áður, að ef til vill væri mesta ógnin við
tilveru vora, að fiskistofnarnir væru á
þrotum. Gegn því verðum vér að
Óska eftir pennavinum á aldrinum
25-65 ára. Áhugamál: Útivera,
ferðalög og garðyrkja.
Guðmundur Guðmundsson,
Pósthólf 310
Kópavogi.
Óska eftir pennavinum á aldrinum
17-70 ára.
Karl Þorsteinsson,
Pósthólf 7002
Reykjavík.
verjast. Fyrst af öllu ber að hlýða
ráðum fiskifræðinganna, þeirra
manna sem best vita, þótt ekki séu
þeir óskeikulir. Veiða ekki meira en
þeir telja ráðlegt. Það er blöskranlegt
að sjá og heyra hversu ráð þeirra eru
sniðgengin eða jafnvel fyrirlitin, og
svo er raunar um alla sérfræði, sem
segir eitthvað fyrir öðruvísi en brjóst-
vitið eða gróðavonin vill vera láta.
Afleiðing þeirrar stefnu blasir við,
fiskimiðin þurrausin vegna ofveiði og
gróðurlandið upp urið af hóflausri
beit. Og hvernig verður þeirri þjóð
bjargað sem svo fer að? Það er ljóst að
minnkuðum fiskiafla fylgja minnkaðar
þjóðartekjur, nema unnt sé að gera
afla þann, sem í land berst verðmæt-
ari en nú er. En ennþá höfum vér
þann frumstæða hátt á að fleygja
kynstrum af því, sem í land berst, sem
þó er hægt að breyta í verðmæta út-
flutningsvöru.
En einhvers staðar verður að stað-
næmast. Andvökuefnin eru nóg. En
enginn vinnur sigur með því að krjúpa
og vola. Vér verðum að treysta á
þegnskap þjóðarinnar til að axla
byrðarnar eftir því sem kraftar hvers
og eins leyfa, og vér verðum að treysta
á, að þekking og vitsmunir verði látin
stjórna í stað handahófs og gróða-
fíknar. Þá mun vel fara.
St. Std.
34 Heima er bezt